Psalm 122

1 Ein Wallfahrtslied Davids. Ich freute mich, als man mir sagte:

Pieśń stopni Dawidowa. Weselę się z tego, że mi powiedziano: Do domu Pańskiego pójdziemy.

2 So stehn denn nunmehr unsre Füße in deinen Toren, Jerusalem!

Że stanęły nogi nasze w bramach twoich, o Jeruzalemie!

3 Jerusalem, du wiedererbaute als eine Stadt, die fest in sich geschlossen,

O Jeruzalem pięknie pobudowane jako miasto w sobie wespół spojone!

4 wohin die Stämme hinaufziehn, die Stämme des HERRN, nach der für Israel gültigen Weisung, dort den Namen des HERRN zu preisen;

Bo tam wstępują pokolenia, pokolenia Pańskie, do świadectwa Izraelowego, aby wysławiały imię Pańskie.

5 denn dort waren einst aufgestellt die Stühle zum Gericht, die Stühle des Hauses Davids.

Albowiem tam są postawione stolice na sąd, stolice domu Dawidowego.

6 Bringet Jerusalem dar den Friedensgruß: »Heil denen, die dich lieben!

Żądajcież pokoju Jeruzalemowi, mówiąc: Niech się szczęści tym, którzy cię miłują.

7 Friede herrsche vor deinen Mauern, sichere Ruhe in deinen Palästen!«

Niech będzie pokój w basztach twoich, a uspokojenie w pałacach twoich.

8 Um meiner Brüder und Freunde willen will ich dir Frieden wünschen;

Dla braci moich i dla przyjaciół moich teraz ci będę żądał pokoju.

9 um des Hauses des HERRN, unsres Gottes, willen will ich Segen für dich erbitten.

Dla domu Pana, Boga naszego, będę szukał twego dobrego.