Hebraeer 6
1 Darum wollen wir (jetzt) von den Anfangsgründen der Lehre Christi absehen und uns zur vollen Reife erheben, wollen nicht noch einmal den Grund legen mit Sinnesänderung, die sich von toten Werken abkehrt, und mit dem Glauben an Gott,
වයං මෘතිජනකකර්ම්මභ්‍යෝ මනඃපරාවර්ත්තනම් ඊශ්වරේ විශ්වාසෝ මජ්ජනශික්‍ෂණං හස්තාර්පණං මෘතලෝකානාම් උත්ථානම්
2 mit der Belehrung über Waschungen und Handauflegung, über Totenauferstehung und ewiges Gericht. (aiōnios g166)
අනන්තකාලස්ථායිවිචාරාඥා චෛතෛඃ පුනර්භිත්තිමූලං න ස්ථාපයන්තඃ ඛ්‍රීෂ්ටවිෂයකං ප්‍රථමෝපදේශං පශ්චාත්කෘත්‍ය සිද්ධිං යාවද් අග්‍රසරා භවාම| (aiōnios g166)
3 Ja, dies wollen wir tun, wenn anders Gott es gelingen läßt.
ඊශ්වරස්‍යානුමත්‍යා ච තද් අස්මාභිඃ කාරිෂ්‍යතේ|
4 Denn es ist unmöglich, solche, die einmal die Erleuchtung empfangen und die himmlische Gabe geschmeckt haben und des heiligen Geistes teilhaftig geworden sind
ය ඒකකෘත්වෝ දීප්තිමයා භූත්වා ස්වර්ගීයවරරසම් ආස්වදිතවන්තඃ පවිත්‍රස්‍යාත්මනෝ(අ)ංශිනෝ ජාතා
ඊශ්වරස්‍ය සුවාක්‍යං භාවිකාලස්‍ය ශක්තිඤ්චාස්වදිතවන්තශ්ච තේ භ්‍රෂ්ට්වා යදි (aiōn g165)
6 und dann doch abgefallen sind, noch einmal zur Sinnesänderung zu erneuern, weil sie für ihre Person den Sohn Gottes von neuem kreuzigen und ihn der Beschimpfung preisgeben.
ස්වමනෝභිරීශ්වරස්‍ය පුත්‍රං පුනඃ ක්‍රුශේ ඝ්නන්ති ලජ්ජාස්පදං කුර්ව්වතේ ච තර්හි මනඃපරාවර්ත්තනාය පුනස්තාන් නවීනීකර්ත්තුං කෝ(අ)පි න ශක්නෝති|
7 Denn wenn ein Acker den oftmals auf ihn fallenden Regen in sich eingesogen hat und denen, für die er bestellt wird, nützlichen Ertrag hervorbringt, so macht er sich den von Gott kommenden Segen zu eigen;
යතෝ යා භූමිඃ ස්වෝපරි භූයඃ පතිතං වෘෂ්ටිං පිවතී තත්ඵලාධිකාරිණාං නිමිත්තම් ඉෂ්ටානි ශාකාදීන්‍යුත්පාදයති සා ඊශ්වරාද් ආශිෂං ප්‍රාප්තා|
8 bringt er dagegen Dornen und Disteln hervor, so ist er unbrauchbar und geht dem Fluch entgegen, dessen Ende zum Feuerbrand führt.
කින්තු යා භූමි ර්ගෝක්‍ෂුරකණ්ටකවෘක්‍ෂාන් උත්පාදයති සා න ග්‍රාහ්‍යා ශාපාර්හා ච ශේෂේ තස්‍යා දාහෝ භවිෂ්‍යති|
9 Wir sind aber in bezug auf euch, Geliebte, wenn wir auch so reden, doch eines Besseren gewiß, nämlich dessen, was in engster Beziehung zur Errettung steht.
හේ ප්‍රියතමාඃ, යද්‍යපි වයම් ඒතාදෘශං වාක්‍යං භාෂාමහේ තථාපි යූයං තත උත්කෘෂ්ටාඃ පරිත්‍රාණපථස්‍ය පථිකාශ්චාධ්ව ඉති විශ්වසාමඃ|
10 Denn Gott ist nicht ungerecht, daß er eure Arbeit und die Liebe vergäße, die ihr für seinen Namen dadurch an den Tag gelegt habt, daß ihr den Heiligen Dienste geleistet habt und auch jetzt noch leistet.
යතෝ යුෂ්මාභිඃ පවිත්‍රලෝකානාං ය උපකාරෝ (අ)කාරි ක්‍රියතේ ච තේනේශ්වරස්‍ය නාම්නේ ප්‍රකාශිතං ප්‍රේම ශ්‍රමඤ්ච විස්මර්ත්තුම් ඊශ්වරෝ(අ)න්‍යායකාරී න භවති|
11 Wir wünschen aber innig, daß jeder einzelne von euch den gleichen Eifer an den Tag legen möge, um die Hoffnung bis ans Ende mit voller Gewißheit festzuhalten,
අපරං යුෂ්මාකම් ඒකෛකෝ ජනෝ යත් ප්‍රත්‍යාශාපූරණාර්ථං ශේෂං යාවත් තමේව යත්නං ප්‍රකාශයේදිත්‍යහම් ඉච්ඡාමි|
12 damit ihr nicht stumpf werdet, sondern dem Vorbild derer nachfolgt, die durch Glauben und standhaftes Ausharren die verheißenen Heilsgüter erben.
අතඃ ශිථිලා න භවත කින්තු යේ විශ්වාසේන සහිෂ්ණුතයා ච ප්‍රතිඥානාං ඵලාධිකාරිණෝ ජාතාස්තේෂාම් අනුගාමිනෝ භවත|
13 Nachdem Gott nämlich dem Abraham die Verheißung gegeben hatte, schwur er, weil er bei keinem Höheren schwören konnte, bei sich selbst
ඊශ්වරෝ යදා ඉබ්‍රාහීමේ ප්‍රත්‍යජානාත් තදා ශ්‍රේෂ්ඨස්‍ය කස්‍යාප්‍යපරස්‍ය නාම්නා ශපථං කර්ත්තුං නාශක්නෝත්, අතෝ හේතෝඃ ස්වනාම්නා ශපථං කෘත්වා තේනෝක්තං යථා,
14 mit den Worten: »Fürwahr, ich will dich reichlich segnen und dich überaus zahlreich machen!«,
"සත්‍යම් අහං ත්වාම් ආශිෂං ගදිෂ්‍යාමි තවාන්වයං වර්ද්ධයිෂ්‍යාමි ච| "
15 und auf diese Weise harrte jener geduldig aus und erlangte das Verheißene.
අනේන ප්‍රකාරේණ ස සහිෂ්ණුතාං විධාය තස්‍යාඃ ප්‍රත්‍යාශායාඃ ඵලං ලබ්ධවාන්|
16 Menschen schwören bekanntlich bei dem Höheren, und der Eid dient ihnen zur Bekräftigung, so daß alle Widerrede ausgeschlossen ist.
අථ මානවාඃ ශ්‍රේෂ්ඨස්‍ය කස්‍යචිත් නාම්නා ශපන්තේ, ශපථශ්ච ප්‍රමාණාර්ථං තේෂාං සර්ව්වවිවාදාන්තකෝ භවති|
17 Aus diesem Grunde ist auch Gott, weil er den Erben seiner Verheißung das Unabänderliche seines Ratschlusses in besonderem Grade deutlich dartun wollte, als Bürge mit einem Eid eingetreten,
ඉත්‍යස්මින් ඊශ්වරඃ ප්‍රතිඥායාඃ ඵලාධිකාරිණඃ ස්වීයමන්ත්‍රණායා අමෝඝතාං බාහුල්‍යතෝ දර්ශයිතුමිච්ඡන් ශපථේන ස්වප්‍රතිඥාං ස්ථිරීකෘතවාන්|
18 damit wir durch zwei unabänderliche Tatsachen, bei denen Gott unmöglich getäuscht haben kann, eine starke Ermutigung besäßen, wir, die wir unsere Zuflucht dazu genommen haben, die uns eröffnete Hoffnung zu ergreifen.
අතඒව යස්මින් අනෘතකථනම් ඊශ්වරස්‍ය න සාධ්‍යං තාදෘශේනාචලේන විෂයද්වයේන සම්මුඛස්ථරක්‍ෂාස්ථලස්‍ය ප්‍රාප්තයේ පලායිතානාම් අස්මාකං සුදෘඪා සාන්ත්වනා ජායතේ|
19 In dieser besitzen wir ja gleichsam einen festen und zuverlässigen Anker für unsere Seele, der bis hinter den Vorhang (in das himmlische Heiligtum) hineinreicht,
සා ප්‍රත්‍යාශාස්මාකං මනෝනෞකායා අචලෝ ලඞ්ගරෝ භූත්වා විච්ඡේදකවස්ත්‍රස්‍යාභ්‍යන්තරං ප්‍රවිෂ්ටා|
