Johannes 5
1 Nach diesem war ein Fest der Juden, und Jesus ging hinauf nach Jerusalem.
തതഃ പരം യിഹൂദീയാനാമ് ഉത്സവ ഉപസ്ഥിതേ യീശു ര്യിരൂശാലമം ഗതവാൻ|
2 Es ist aber in Jerusalem bei dem Schaftor ein Teich, der auf hebräisch Bethesda zubenamt ist, welcher fünf Säulenhallen hat.
തസ്മിന്നഗരേ മേഷനാമ്നോ ദ്വാരസ്യ സമീപേ ഇബ്രീയഭാഷയാ ബൈഥേസ്ദാ നാമ്നാ പിഷ്കരിണീ പഞ്ചഘട്ടയുക്താസീത്|
3 In diesen lag eine Menge Kranker, Blinder, Lahmer, Dürrer, [die auf die Bewegung des Wassers warteten.
തസ്യാസ്തേഷു ഘട്ടേഷു കിലാലകമ്പനമ് അപേക്ഷ്യ അന്ധഖഞ്ചശുഷ്കാങ്ഗാദയോ ബഹവോ രോഗിണഃ പതന്തസ്തിഷ്ഠന്തി സ്മ|
4 Denn zu gewissen Zeiten stieg ein Engel in den Teich herab und bewegte das Wasser. Wer nun nach der Bewegung des Wassers zuerst hineinstieg, ward gesund, mit welcher Krankheit irgend er behaftet war.]
യതോ വിശേഷകാലേ തസ്യ സരസോ വാരി സ്വർഗീയദൂത ഏത്യാകമ്പയത് തത്കീലാലകമ്പനാത് പരം യഃ കശ്ചിദ് രോഗീ പ്രഥമം പാനീയമവാരോഹത് സ ഏവ തത്ക്ഷണാദ് രോഗമുക്തോഽഭവത്|
5 Es war aber ein gewisser Mensch daselbst, der achtunddreißig Jahre mit seiner Krankheit behaftet war.
തദാഷ്ടാത്രിംശദ്വർഷാണി യാവദ് രോഗഗ്രസ്ത ഏകജനസ്തസ്മിൻ സ്ഥാനേ സ്ഥിതവാൻ|
6 Als Jesus diesen daliegen sah und wußte, daß es schon lange Zeit also mit ihm war, spricht er zu ihm: Willst du gesund werden?
യീശുസ്തം ശയിതം ദൃഷ്ട്വാ ബഹുകാലികരോഗീതി ജ്ഞാത്വാ വ്യാഹൃതവാൻ ത്വം കിം സ്വസ്ഥോ ബുഭൂഷസി?
7 Der Kranke antwortete ihm: Herr, ich habe keinen Menschen, daß er mich, wenn das Wasser bewegt worden ist, in den Teich werfe; indem ich aber komme, steigt ein anderer vor mir hinab.
തതോ രോഗീ കഥിതവാൻ ഹേ മഹേച്ഛ യദാ കീലാലം കമ്പതേ തദാ മാം പുഷ്കരിണീമ് അവരോഹയിതും മമ കോപി നാസ്തി, തസ്മാൻ മമ ഗമനകാലേ കശ്ചിദന്യോഽഗ്രോ ഗത്വാ അവരോഹതി|
8 Jesus spricht zu ihm: Stehe auf, nimm dein Bett auf und wandle!
തദാ യീശുരകഥയദ് ഉത്തിഷ്ഠ, തവ ശയ്യാമുത്തോല്യ ഗൃഹീത്വാ യാഹി|
9 Und alsbald ward der Mensch gesund und nahm sein Bett auf und wandelte. Es war aber an jenem Tage Sabbath.
സ തത്ക്ഷണാത് സ്വസ്ഥോ ഭൂത്വാ ശയ്യാമുത്തോല്യാദായ ഗതവാൻ കിന്തു തദ്ദിനം വിശ്രാമവാരഃ|
10 Es sagten nun die Juden zu dem Geheilten: Es ist Sabbath, es ist dir nicht erlaubt, das Bett zu tragen.
തസ്മാദ് യിഹൂദീയാഃ സ്വസ്ഥം നരം വ്യാഹരൻ അദ്യ വിശ്രാമവാരേ ശയനീയമാദായ ന യാതവ്യമ്|
11 Er antwortete ihnen: Der mich gesund machte, der sagte zu mir: Nimm dein Bett auf und wandle.
തതഃ സ പ്രത്യവോചദ് യോ മാം സ്വസ്ഥമ് അകാർഷീത് ശയനീയമ് ഉത്തോല്യാദായ യാതും മാം സ ഏവാദിശത്|
12 [Da] fragten sie ihn: Wer ist der Mensch, der zu dir sagte: Nimm [dein Bett] auf und wandle?
തദാ തേഽപൃച്ഛൻ ശയനീയമ് ഉത്തോല്യാദായ യാതും യ ആജ്ഞാപയത് സ കഃ?
13 Der Geheilte aber wußte nicht, wer es sei; denn Jesus war entwichen, weil eine Volksmenge an dem Orte war.
കിന്തു സ ക ഇതി സ്വസ്ഥീഭൂതോ നാജാനാദ് യതസ്തസ്മിൻ സ്ഥാനേ ജനതാസത്ത്വാദ് യീശുഃ സ്ഥാനാന്തരമ് ആഗമത്|
14 Danach findet Jesus ihn im Tempel, und er sprach zu ihm: Siehe, du bist gesund geworden; sündige nicht mehr, auf daß dir nichts Ärgeres widerfahre.
തതഃ പരം യേശു ർമന്ദിരേ തം നരം സാക്ഷാത്പ്രാപ്യാകഥയത് പശ്യേദാനീമ് അനാമയോ ജാതോസി യഥാധികാ ദുർദശാ ന ഘടതേ തദ്ധേതോഃ പാപം കർമ്മ പുനർമാകാർഷീഃ|
15 Der Mensch ging hin und verkündete den Juden, daß es Jesus sei, der ihn gesund gemacht habe.
തതഃ സ ഗത്വാ യിഹൂദീയാൻ അവദദ് യീശു ർമാമ് അരോഗിണമ് അകാർഷീത്|
16 Und darum verfolgten die Juden Jesum [und suchten ihn zu töten], weil er dies am Sabbath tat.
തതോ യീശു ർവിശ്രാമവാരേ കർമ്മേദൃശം കൃതവാൻ ഇതി ഹേതോ ര്യിഹൂദീയാസ്തം താഡയിത്വാ ഹന്തുമ് അചേഷ്ടന്ത|
17 Jesus aber antwortete ihnen: Mein Vater wirkt bis jetzt, und ich wirke.
യീശുസ്താനാഖ്യത് മമ പിതാ യത് കാര്യ്യം കരോതി തദനുരൂപമ് അഹമപി കരോതി|
18 Darum nun suchten die Juden noch mehr, ihn zu töten, weil er nicht allein den Sabbath brach, sondern auch Gott seinen eigenen Vater nannte, sich selbst Gott gleich machend.
തതോ യിഹൂദീയാസ്തം ഹന്തും പുനരയതന്ത യതോ വിശ്രാമവാരം നാമന്യത തദേവ കേവലം ന അധികന്തു ഈശ്വരം സ്വപിതരം പ്രോച്യ സ്വമപീശ്വരതുല്യം കൃതവാൻ|
19 Da antwortete Jesus und sprach zu ihnen: Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Der Sohn kann nichts von sich selbst tun, außer was er den Vater tun sieht; denn was irgend er tut, das tut auch der Sohn gleicherweise.
പശ്ചാദ് യീശുരവദദ് യുഷ്മാനഹം യഥാർഥതരം വദാമി പുത്രഃ പിതരം യദ്യത് കർമ്മ കുർവ്വന്തം പശ്യതി തദതിരിക്തം സ്വേച്ഛാതഃ കിമപി കർമ്മ കർത്തും ന ശക്നോതി| പിതാ യത് കരോതി പുത്രോപി തദേവ കരോതി|
20 Denn der Vater hat den Sohn lieb und zeigt ihm alles, was er selbst tut; und er wird ihm größere Werke als diese zeigen, auf daß ihr euch verwundert.
പിതാ പുത്രേ സ്നേഹം കരോതി തസ്മാത് സ്വയം യദ്യത് കർമ്മ കരോതി തത്സർവ്വം പുത്രം ദർശയതി; യഥാ ച യുഷ്മാകം ആശ്ചര്യ്യജ്ഞാനം ജനിഷ്യതേ തദർഥമ് ഇതോപി മഹാകർമ്മ തം ദർശയിഷ്യതി|
21 Denn gleichwie der Vater die Toten auferweckt und lebendig macht, also macht auch der Sohn lebendig, welche er will.
വസ്തുതസ്തു പിതാ യഥാ പ്രമിതാൻ ഉത്ഥാപ്യ സജിവാൻ കരോതി തദ്വത് പുത്രോപി യം യം ഇച്ഛതി തം തം സജീവം കരോതി|
22 Denn der Vater richtet auch niemand, sondern das ganze Gericht hat er dem Sohne gegeben,
സർവ്വേ പിതരം യഥാ സത്കുർവ്വന്തി തഥാ പുത്രമപി സത്കാരയിതും പിതാ സ്വയം കസ്യാപി വിചാരമകൃത്വാ സർവ്വവിചാരാണാം ഭാരം പുത്രേ സമർപിതവാൻ|
23 auf daß alle den Sohn ehren, wie sie den Vater ehren. Wer den Sohn nicht ehrt, ehrt den Vater nicht, der ihn gesandt hat.
യഃ പുത്രം സത് കരോതി സ തസ്യ പ്രേരകമപി സത് കരോതി|
24 Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Wer mein Wort hört und glaubt dem, der mich gesandt hat, hat ewiges Leben und kommt nicht ins Gericht, sondern er ist aus dem Tode in das Leben übergegangen. (aiōnios g166)
യുഷ്മാനാഹം യഥാർഥതരം വദാമി യോ ജനോ മമ വാക്യം ശ്രുത്വാ മത്പ്രേരകേ വിശ്വസിതി സോനന്തായുഃ പ്രാപ്നോതി കദാപി ദണ്ഡബാജനം ന ഭവതി നിധനാദുത്ഥായ പരമായുഃ പ്രാപ്നോതി| (aiōnios g166)
25 Wahrlich, wahrlich, ich sage euch, daß die Stunde kommt und jetzt ist, da die Toten die Stimme des Sohnes Gottes hören werden, und die sie gehört haben, werden leben.
അഹം യുഷ്മാനതിയഥാർഥം വദാമി യദാ മൃതാ ഈശ്വരപുത്രസ്യ നിനാദം ശ്രോഷ്യന്തി യേ ച ശ്രോഷ്യന്തി തേ സജീവാ ഭവിഷ്യന്തി സമയ ഏതാദൃശ ആയാതി വരമ് ഇദാനീമപ്യുപതിഷ്ഠതി|
26 Denn gleichwie der Vater Leben in sich selbst hat, also hat er auch dem Sohne gegeben, Leben zu haben in sich selbst;
പിതാ യഥാ സ്വയഞ്ജീവീ തഥാ പുത്രായ സ്വയഞ്ജീവിത്വാധികാരം ദത്തവാൻ|
27 und er hat ihm Gewalt gegen, [auch] Gericht zu halten, weil er des Menschen Sohn ist.
സ മനുഷ്യപുത്രഃ ഏതസ്മാത് കാരണാത് പിതാ ദണ്ഡകരണാധികാരമപി തസ്മിൻ സമർപിതവാൻ|
28 Wundert euch darüber nicht, denn es kommt die Stunde, in welcher alle, die in den Gräbern sind, seine Stimme hören,
ഏതദർഥേ യൂയമ് ആശ്ചര്യ്യം ന മന്യധ്വം യതോ യസ്മിൻ സമയേ തസ്യ നിനാദം ശ്രുത്വാ ശ്മശാനസ്ഥാഃ സർവ്വേ ബഹിരാഗമിഷ്യന്തി സമയ ഏതാദൃശ ഉപസ്ഥാസ്യതി|
29 und hervorkommen werden: die das Gute getan haben, zur Auferstehung des Lebens, die aber das Böse verübt haben, zur Auferstehung des Gerichts.
തസ്മാദ് യേ സത്കർമ്മാണി കൃതവന്തസ്ത ഉത്ഥായ ആയുഃ പ്രാപ്സ്യന്തി യേ ച കുകർമാണി കൃതവന്തസ്ത ഉത്ഥായ ദണ്ഡം പ്രാപ്സ്യന്തി|
30 Ich kann nichts von mir selbst tun; so wie ich höre, richte ich, und mein Gericht ist gerecht, denn ich suche nicht meinen Willen, sondern den Willen dessen, der mich gesandt hat.
അഹം സ്വയം കിമപി കർത്തും ന ശക്നോമി യഥാ ശുണോമി തഥാ വിചാരയാമി മമ വിചാരഞ്ച ന്യായ്യഃ യതോഹം സ്വീയാഭീഷ്ടം നേഹിത്വാ മത്പ്രേരയിതുഃ പിതുരിഷ്ടമ് ഈഹേ|
31 Wenn ich von mir selbst zeuge, so ist mein Zeugnis nicht wahr.
യദി സ്വസ്മിൻ സ്വയം സാക്ഷ്യം ദദാമി തർഹി തത്സാക്ഷ്യമ് ആഗ്രാഹ്യം ഭവതി;
32 Ein anderer ist es, der von mir zeugt, und ich weiß, daß das Zeugnis wahr ist, welches er von mir zeugt.
കിന്തു മദർഥേഽപരോ ജനഃ സാക്ഷ്യം ദദാതി മദർഥേ തസ്യ യത് സാക്ഷ്യം തത് സത്യമ് ഏതദപ്യഹം ജാനാമി|
33 Ihr habt zu Johannes gesandt, und er hat der Wahrheit Zeugnis gegeben.
യുഷ്മാഭി ര്യോഹനം പ്രതി ലോകേഷു പ്രേരിതേഷു സ സത്യകഥായാം സാക്ഷ്യമദദാത്|
34 Ich aber nehme nicht Zeugnis von einem Menschen, sondern dies sage ich, auf daß ihr errettet werdet.
മാനുഷാദഹം സാക്ഷ്യം നോപേക്ഷേ തഥാപി യൂയം യഥാ പരിത്രയധ്വേ തദർഥമ് ഇദം വാക്യം വദാമി|
35 Jener war die brennende und scheinende Lampe; ihr aber wolltet für eine Zeit in seinem Lichte fröhlich sein.
യോഹൻ ദേദീപ്യമാനോ ദീപ ഇവ തേജസ്വീ സ്ഥിതവാൻ യൂയമ് അൽപകാലം തസ്യ ദീപ്ത്യാനന്ദിതും സമമന്യധ്വം|
36 Ich aber habe das Zeugnis, das größer ist als das des Johannes; denn die Werke, welche der Vater mir gegeben hat, auf daß ich sie vollbringe, die Werke selbst, die ich tue, zeugen von mir, daß der Vater mich gesandt hat.
കിന്തു തത്പ്രമാണാദപി മമ ഗുരുതരം പ്രമാണം വിദ്യതേ പിതാ മാം പ്രേഷ്യ യദ്യത് കർമ്മ സമാപയിതും ശക്ത്തിമദദാത് മയാ കൃതം തത്തത് കർമ്മ മദർഥേ പ്രമാണം ദദാതി|
37 Und der Vater, der mich gesandt hat, er selbst hat Zeugnis von mir gegeben. Ihr habt weder jemals seine Stimme gehört, noch seine Gestalt gesehen,
യഃ പിതാ മാം പ്രേരിതവാൻ മോപി മദർഥേ പ്രമാണം ദദാതി| തസ്യ വാക്യം യുഷ്മാഭിഃ കദാപി ന ശ്രുതം തസ്യ രൂപഞ്ച ന ദൃഷ്ടം
38 und sein Wort habt ihr nicht bleibend in euch; denn welchen er gesandt hat, diesem glaubet ihr nicht.
തസ്യ വാക്യഞ്ച യുഷ്മാകമ് അന്തഃ കദാപി സ്ഥാനം നാപ്നോതി യതഃ സ യം പ്രേഷിതവാൻ യൂയം തസ്മിൻ ന വിശ്വസിഥ|
39 Ihr erforschet die Schriften, denn ihr meinet, in ihnen ewiges Leben zu haben, und sie sind es, die von mir zeugen; (aiōnios g166)
ധർമ്മപുസ്തകാനി യൂയമ് ആലോചയധ്വം തൈ ർവാക്യൈരനന്തായുഃ പ്രാപ്സ്യാമ ഇതി യൂയം ബുധ്യധ്വേ തദ്ധർമ്മപുസ്തകാനി മദർഥേ പ്രമാണം ദദതി| (aiōnios g166)
40 und ihr wollt nicht zu mir kommen, auf daß ihr Leben habet.
തഥാപി യൂയം പരമായുഃപ്രാപ്തയേ മമ സംനിധിമ് ന ജിഗമിഷഥ|
41 Ich nehme nicht Ehre von Menschen;
അഹം മാനുഷേഭ്യഃ സത്കാരം ന ഗൃഹ്ലാമി|
42 sondern ich kenne euch, daß ihr die Liebe Gottes nicht in euch habt.
അഹം യുഷ്മാൻ ജാനാമി; യുഷ്മാകമന്തര ഈശ്വരപ്രേമ നാസ്തി|
43 Ich bin in dem Namen meines Vaters gekommen, und ihr nehmet mich nicht auf; wenn ein anderer in seinem eigenen Namen kommt, den werdet ihr aufnehmen.
അഹം നിജപിതു ർനാമ്നാഗതോസ്മി തഥാപി മാം ന ഗൃഹ്ലീഥ കിന്തു കശ്ചിദ് യദി സ്വനാമ്നാ സമാഗമിഷ്യതി തർഹി തം ഗ്രഹീഷ്യഥ|
44 Wie könnt ihr glauben, die ihr Ehre voneinander nehmet und die Ehre, welche von Gott allein ist, nicht suchet?
യൂയമ് ഈശ്വരാത് സത്കാരം ന ചിഷ്ടത്വാ കേവലം പരസ്പരം സത്കാരമ് ചേദ് ആദധ്വ്വേ തർഹി കഥം വിശ്വസിതും ശക്നുഥ?
45 Wähnet nicht, daß ich euch bei dem Vater verklagen werde; da ist einer, der euch verklagt, Moses, auf den ihr eure Hoffnung gesetzt habt.
പുതുഃ സമീപേഽഹം യുഷ്മാൻ അപവദിഷ്യാമീതി മാ ചിന്തയത യസ്മിൻ, യസ്മിൻ യുഷ്മാകം വിശ്വസഃ സഏവ മൂസാ യുഷ്മാൻ അപവദതി|
46 Denn wenn ihr Moses glaubtet, so würdet ihr mir glauben, denn er hat von mir geschrieben.
യദി യൂയം തസ്മിൻ വ്യശ്വസിഷ്യത തർഹി മയ്യപി വ്യശ്വസിഷ്യത, യത് സ മയി ലിഖിതവാൻ|
47 Wenn ihr aber seinen Schriften nicht glaubet, wie werdet ihr meinen Worten glauben?
തതോ യദി തേന ലിഖിതവാനി ന പ്രതിഥ തർഹി മമ വാക്യാനി കഥം പ്രത്യേഷ്യഥ?
