Psalm 109

1 Dem Sangmeister. Ein Psalm Davids. / Gott, dem mein Loblied gilt, schweige doch nicht!

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Boże mojej chwały, nie milcz;

2 Denn der Frevler und Lügner Mund / Hat sich wider mich aufgetan, / Zu mir geredet mit falscher Zunge.

Bo otworzyły się przeciwko mnie usta niegodziwego i usta podstępnego; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym;

3 Mich haben Worte des Hasses umschwirrt / Und grundlos gegen mich Krieg geführt:

Otoczyli mnie słowami nienawiści i walczą przeciwko mnie bez przyczyny.

4 Mit Feindschaft lohnten sie meine Liebe — / Doch ich habe stets für sie gebetet.

Sprzeciwiają mi się w zamian za moją miłość, choć ja się [za nich] modliłem.

5 Sie haben mir Böses für Gutes erwiesen / Und für meine Liebe Haß.

Odpłacają mi złem za dobro i nienawiścią za moją miłość.

6 Bestell einen Frevler wider ihn, / Ein Verkläger steh ihm zur Rechten!

Postaw nad nim niegodziwego, a szatan niech stoi po jego prawicy.

7 Kommt er vor Gericht, so werd er als schuldig verurteilt, / Sein Gebet sogar — es werde zur Sünde!

Gdy stanie przed sądem, niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech zamieni się w grzech.

8 Seiner Tage sollen nur wenig sein, / Sein Amt soll ein andrer empfangen.

Niech jego dni będą krótkie, a jego urząd niech przejmie inny.

9 Seine Kinder sollen Waisen werden / Und sein Weib eine Witwe.

Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową.

10 Seine Kinder sollen als Bettler unstet wandern, / (Brot) suchen fern von den Trümmern (des Vaterhauses).

Niech jego dzieci będą tułaczami i żebrzą, niech żebrzą [z dala] od swoich opustoszałych miejsc.

11 Sein Gläubiger lege auf seinen Besitz Beschlag, / Und Fremde sollen ihm seine Habe rauben.

Niech lichwiarz przejmie wszystko, co ma, a obcy niech rozgrabią [owoc] jego pracy.

12 Nicht einer bewahre ihm Liebe, / Niemand erbarme sich seiner Waisen!

Niech nie będzie nikogo, kto by mu okazał miłosierdzie; niech nie będzie nikogo, kto by się zlitował nad jego sierotami.

13 Sein Nachwuchs sei zum Vertilgen bestimmt, / Schon im andern Geschlecht erlösche sein Name!

Niech jego potomkowie zostaną wykorzenieni, niech ich imię zginie w drugim pokoleniu.

14 Seiner Väter Schuld möge Jahwe gedenken, / Ungetilgt bleibe seiner Mutter Sünde!

Niech PAN pamięta nieprawość jego przodków, a grzech jego matki niech nie będzie zgładzony.

15 Sondern immer seien sie Jahwe vor Augen; / Der tilg ihr Gedächtnis aus dem Lande,

Niech będą zawsze przed PANEM, aż wykorzeni z ziemi pamięć o nich;

16 Weil er nicht gedachte, Erbarmen zu üben, / Sondern den verfolgte, der elend und arm, / Ja den Verzagten zu morden suchte.

Dlatego że nie pamiętał, by okazać miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a strapionego w sercu chciał zabić.

17 So hat er den Fluch geliebt: der treffe ihn nun! / Den Segen begehrte er nicht: der bleibe ihm fern!

Skoro umiłował przekleństwo, niech na niego spadnie; [skoro] nie chciał błogosławieństwa, niech się od niego oddali.

18 Drum zog er den Fluch an wie sein Kleid: / Der dringe nun wie ein Wasser in ihn / Und gehe wie Öl in seine Gebeine!

Ubierał się w przekleństwo jak w szatę, więc niech wejdzie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa do jego kości.

19 Wie ein Kleid sei er ihm, in das er sich hüllt, / Wie ein Gurt, mit dem er sich ständig gürtet.

Niech mu będzie jak płaszcz, który go okrywa, i jak pas, który go zawsze opasuje.

20 So lohne Jahwe meinen Verklägern / Und denen, die Böses wider mich reden.

Taka niech będzie zapłata od PANA dla moich przeciwników i tych, którzy źle mówią przeciwko mojej duszy.

21 Du aber, Jahwe Adonái, / Wirke mit mir um deines Namens willen! / Rette du mich, weil deine Huld so herrlich ist!

Ale ty, BOŻE, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.

22 Denn ich bin elend und arm, / Und mein Herz ist in mir verwundet.

[Jestem] bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.

23 Wie ein Schatten, wenn er sich dehnt, so bin ich vergangen, / Gleich Heuschrecken bin ich hinweggescheucht.

Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.

24 Meine Knie schlottern vom Fasten, / Mein Fleisch ist verfallen und mager.

Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.

25 Den Leuten bin ich zum Hohn geworden, / Sie schütteln den Kopf, sooft sie mich sehn.

Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; [gdy] mnie widzą, kiwają głowami.

26 Hilf du mir, Jahwe, mein Gott, / Rette du mich nach deiner Huld!

Wspomóż mnie, PANIE, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;

27 Dann werden die Leute erkennen, daß dies deine Hand, / Daß du, o Jahwe, es hast getan.

Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, PANIE, to uczyniłeś.

28 Fluchen sie, so wollest du segnen. / Erheben sie sich, so laß sie zuschanden werden, / Während dein Knecht sich freuen darf.

Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; [gdy] powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.

29 Laß meine Verkläger sich kleiden in Schmach / Und Schande anziehn wie ein Gewand!

Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.

30 Ich will Jahwe laut danken mit meinem Munde, / Inmitten vieler ihn loben.

Będę wielce wysławiał PANA swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;

31 Denn er tritt dem Armen zur Rechten, / Um ihn zu retten vor denen, / Die ihn verurteilen wollen.

Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.