Romains 7
1 Ignorez-vous, mes frères (je parle à ceux qui connaissent la loi), que la loi ne domine sur l’homme que pendant le temps qu’il vit?
เห ภฺราตฺฤคณ วฺยวสฺถาวิท: ปฺรติ มเมทํ นิเวทนํฯ วิธิ: เกวลํ ยาวชฺชีวํ มานโวปรฺยฺยธิปติตฺวํ กโรตีติ ยูยํ กึ น ชานีถ?
2 Car la femme, qui est soumise à un mari, le mari vivant, est liée par la loi; mais si son mari meurt, elle est affranchie de la loi du mari.
ยาวตฺกาลํ ปติ รฺชีวติ ตาวตฺกาลมฺ อูฒา ภารฺยฺยา วฺยวสฺถยา ตสฺมินฺ พทฺธา ติษฺฐติ กินฺตุ ยทิ ปติ รฺมฺริยเต ตรฺหิ สา นารี ปตฺยุ รฺวฺยวสฺถาโต มุจฺยเตฯ
3 Donc, son mari vivant, elle sera appelée adultère, si elle s’unit à un autre homme; mais si son mari meurt, elle est affranchie de la loi du mari, de sorte qu’elle n’est point adultère, si elle s’unit à un autre homme.
เอตตฺการณาตฺ ปตฺยุรฺชีวนกาเล นารี ยทฺยนฺยํ ปุรุษํ วิวหติ ตรฺหิ สา วฺยภิจาริณี ภวติ กินฺตุ ยทิ ส ปติ รฺมฺริยเต ตรฺหิ สา ตสฺยา วฺยวสฺถายา มุกฺตา สตี ปุรุษานฺตเรณ วฺยูฒาปิ วฺยภิจาริณี น ภวติฯ
4 Ainsi, mes frères, vous aussi vous êtes morts à la loi par le corps du Christ, pour être à un autre qui est ressuscité d’entre les morts, afin que nous portions des fruits pour Dieu.
เห มม ภฺราตฺฤคณ, อีศฺวรนิมิตฺตํ ยทสฺมากํ ผลํ ชายเต ตทรฺถํ ศฺมศานาทฺ อุตฺถาปิเตน ปุรุเษณ สห ยุษฺมากํ วิวาโห ยทฺ ภเวตฺ ตทรฺถํ ขฺรีษฺฏสฺย ศรีเรณ ยูยํ วฺยวสฺถำ ปฺรติ มฺฤตวนฺต: ฯ
5 Car, lorsque nous étions dans la chair, les passions du péché qui étaient occasionnées par la loi agissaient dans nos membres, en sorte qu’elles leur faisaient produire des fruits pour la mort;
ยโต'สฺมากํ ศารีริกาจรณสมเย มรณนิมิตฺตํ ผลมฺ อุตฺปาทยิตุํ วฺยวสฺถยา ทูษิต: ปาปาภิลาโษ'สฺมากมฺ องฺเคษุ ชีวนฺ อาสีตฺฯ
6 Mais maintenant nous sommes affranchis de la loi de mort dans laquelle nous étions retenus, afin que nous servions dans la nouveauté de l’esprit, et non dans la vétusté de la lettre.
กินฺตุ ตทา ยสฺยา วฺยวสฺถายา วเศ อาสฺมหิ สามฺปฺรตํ ตำ ปฺรติ มฺฤตตฺวาทฺ วยํ ตสฺยา อธีนตฺวาตฺ มุกฺตา อิติ เหโตรีศฺวโร'สฺมาภิ: ปุราตนลิขิตานุสาราตฺ น เสวิตวฺย: กินฺตุ นวีนสฺวภาเวไนว เสวิตวฺย:
7 Que dirons-nous donc? La loi est-elle péché? Point du tout. Mais je n’ai connu le péché que par la loi; car je ne connaîtrais pas la concupiscence si la loi n’eût dit: Tu ne convoiteras point.
ตรฺหิ วยํ กึ พฺรูม: ? วฺยวสฺถา กึ ปาปชนิกา ภวติ? เนตฺถํ ภวตุฯ วฺยวสฺถามฺ อวิทฺยมานายำ ปาปํ กิมฺ อิตฺยหํ นาเวทํ; กิญฺจ โลภํ มา การฺษีริติ เจทฺ วฺยวสฺถาคฺรนฺเถ ลิขิตํ นาภวิษฺยตฺ ตรฺหิ โลภ: กิมฺภูตสฺตทหํ นาชฺญาสฺยํฯ
8 Or, prenant occasion du commandement, le péché a opéré en moi toute concupiscence. Car sans la loi, le péché était mort.
กินฺตุ วฺยวสฺถยา ปาปํ ฉิทฺรํ ปฺราปฺยาสฺมากมฺ อนฺต: สรฺวฺววิธํ กุตฺสิตาภิลาษมฺ อชนยตฺ; ยโต วฺยวสฺถายามฺ อวิทฺยมานายำ ปาปํ มฺฤตํฯ
9 Et moi je vivais autrefois sans loi. Mais quand est venu le commandement, le péché a revécu.
อปรํ ปูรฺวฺวํ วฺยวสฺถายามฺ อวิทฺยมานายามฺ อหมฺ อชีวํ ตต: ปรมฺ อาชฺญายามฺ อุปสฺถิตายามฺ ปาปมฺ อชีวตฺ ตทาหมฺ อมฺริเยฯ
10 Et moi je suis mort; et il s’est trouvé que ce commandement qui devait me donner la vie a causé ma mort.
อิตฺถํ สติ ชีวนนิมิตฺตา ยาชฺญา สา มม มฺฤตฺยุชนิกาภวตฺฯ
11 Ainsi le péché, prenant occasion du commandement, m’a séduit, et par lui m’a tué.
ยต: ปาปํ ฉิทฺรํ ปฺราปฺย วฺยวสฺถิตาเทเศน มำ วญฺจยิตฺวา เตน มามฺ อหนฺฯ
12 Ainsi la loi est sainte, et le commandement saint, juste et bon.
อเตอว วฺยวสฺถา ปวิตฺรา, อาเทศศฺจ ปวิโตฺร นฺยาโยฺย หิตการี จ ภวติฯ
13 Ce qui est bon est donc devenu pour moi la mort? Loin de là; car le péché, pour paraître péché, a, par une chose bonne, opéré la mort, de sorte qu’il est devenu par le commandement une source extrêmement abondante dépêché.
ตรฺหิ ยตฺ สฺวยํ หิตกฺฤตฺ ตตฺ กึ มม มฺฤตฺยุชนกมฺ อภวตฺ? เนตฺถํ ภวตุ; กินฺตุ ปาปํ ยตฺ ปาตกมิว ปฺรกาศเต ตถา นิเทเศน ปาปํ ยทตีว ปาตกมิว ปฺรกาศเต ตทรฺถํ หิโตปาเยน มม มรณมฺ อชนยตฺฯ
14 Car nous savons que la loi est spirituelle, et moi je suis charnel, vendu comme esclave au péché.
วฺยวสฺถาตฺมโพธิเกติ วยํ ชานีม: กินฺตฺวหํ ศารีรตาจารี ปาปสฺย กฺรีตกิงฺกโร วิเทฺยฯ
15 Aussi ce que je fais, je ne le comprends pas; car le bien que je veux, je ne le fais pas, mais le mal que je hais, je le fais.
ยโต ยตฺ กรฺมฺม กโรมิ ตตฺ มม มโน'ภิมตํ นหิ; อปรํ ยนฺ มม มโน'ภิมตํ ตนฺน กโรมิ กินฺตุ ยทฺ ฤตีเย ตตฺ กโรมิฯ
16 Or si je fais ce que je ne veux pas, j’acquiesce à la loi comme étant bonne.
ตถาเตฺว ยนฺ มมานภิมตํ ตทฺ ยทิ กโรมิ ตรฺหิ วฺยวสฺถา สูตฺตเมติ สฺวีกโรมิฯ
17 Ainsi ce n’est plus moi qui fais cela, mais le péché qui habite en moi.
อเตอว สมฺปฺรติ ตตฺ กรฺมฺม มยา กฺริยต อิติ นหิ กินฺตุ มม ศรีรเสฺถน ปาเปไนว กฺริยเตฯ
18 Car je sais que le bien n’habite pas en moi, c’est-à-dire dans ma chair. En effet, le vouloir réside en moi, mais accomplir le bien, je ne l’y trouve pas.
ยโต มยิ, อรฺถโต มม ศรีเร, กิมปฺยุตฺตมํ น วสติ, เอตทฺ อหํ ชานามิ; มเมจฺฉุกตายำ ติษฺฐนฺตฺยามปฺยหมฺ อุตฺตมกรฺมฺมสาธเน สมรฺโถ น ภวามิฯ
19 Ainsi le bien que je veux, je ne le fais point; mais le mal que je ne veux pas, je le fais.
ยโต ยามุตฺตมำ กฺริยำ กรฺตฺตุมหํ วาญฺฉามิ ตำ น กโรมิ กินฺตุ ยตฺ กุตฺสิตํ กรฺมฺม กรฺตฺตุมฺ อนิจฺฉุโก'สฺมิ ตเทว กโรมิฯ
20 Si donc je fais ce que je ne veux pas, ce n’est pas moi qui le fais, mais le péché qui habite en moi.
อเตอว ยทฺยตฺ กรฺมฺม กรฺตฺตุํ มเมจฺฉา น ภวติ ตทฺ ยทิ กโรมิ ตรฺหิ ตตฺ มยา น กฺริยเต, มมานฺตรฺวรฺตฺตินา ปาเปไนว กฺริยเตฯ
21 Je trouve donc, quand je veux faire le bien, cette loi, parce que le mal réside en moi;
ภทฺรํ กรฺตฺตุมฺ อิจฺฉุกํ มำ โย 'ภทฺรํ กรฺตฺตุํ ปฺรวรฺตฺตยติ ตาทฺฤศํ สฺวภาวเมกํ มยิ ปศฺยามิฯ
22 Je me complais dans la loi de Dieu, selon l’homme intérieur;
อหมฺ อานฺตริกปุรุเษเณศฺวรวฺยวสฺถายำ สนฺตุษฺฏ อาเส;
23 Mais je vois dans mes membres une autre loi qui combat la loi de mon esprit, et me captive sous la loi du péché, laquelle est dans mes membres.
กินฺตุ ตทฺวิปรีตํ ยุธฺยนฺตํ ตทนฺยเมกํ สฺวภาวํ มทียางฺคสฺถิตํ ปฺรปศฺยามิ, ส มทียางฺคสฺถิตปาปสฺวภาวสฺยายตฺตํ มำ กรฺตฺตุํ เจษฺฏเตฯ
24 Malheureux homme que je suis, qui me délivrera du corps de cette mort?
หา หา โย'หํ ทุรฺภาโคฺย มนุชสฺตํ มามฺ เอตสฺมานฺ มฺฤตาจฺฉรีราตฺ โก นิสฺตารยิษฺยติ?
25 La grâce de Dieu par Jésus-Christ Notre Seigneur. Ainsi j’obéis moi-même par l’esprit à la loi de Dieu, et par la chair à la loi du péché.
อสฺมากํ ปฺรภุณา ยีศุขฺรีษฺเฏน นิสฺตารยิตารมฺ อีศฺวรํ ธนฺยํ วทามิฯ อเตอว ศรีเรณ ปาปวฺยวสฺถายา มนสา ตุ อีศฺวรวฺยวสฺถายา: เสวนํ กโรมิฯ
