Job 27

1 Job, prenant encore de nouveau sa parabole, dit:

Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

2 Vive Dieu, qui a écarté mon jugement, et le Tout-Puissant, qui a plongé mon âme dans l’amertume!

Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

3 Tant qu’il y aura haleine en moi, et un souffle de Dieu dans mes narines,

Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

4 Mes lèvres ne prononceront pas d’iniquité, et ma langue ne murmurera pas de mensonge.

Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

5 Loin de moi que je juge que vous êtes justes; jusqu’à ce que je défaille, je ne me désisterai pas de mon innocence.

Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

6 Je n’abandonnerai pas ma justification que j’ai commencé à faire; car mon cœur ne me reproche rien dans toute ma vie.

Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

7 Que mon ennemi soit comme un impie, et mon adversaire comme un injuste.

Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

8 Car quel est l’espoir d’un hypocrite, s’il ravit par avarice, et que Dieu ne délivre point son âme?

Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

9 Est-ce que Dieu entendra son cri, lorsque viendra sur lui l’angoisse?

Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

10 Ou bien pourra-t-il mettre ses délices dans le Tout-Puissant, et invoquer Dieu en tout temps?

Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

11 Je vous enseignerai avec le secours de Dieu, ce que fait le Tout-Puissant, et je ne le cacherai pas.

Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

12 Mais vous tous, vous le savez; et pourquoi dites-vous sans raison des choses vaines?

Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

13 Voici la part d’un homme impie devant Dieu, et l’héritage que les violents recevront du Tout-Puissant.

Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

14 Si ses enfants se multiplient, ils appartiendront au glaive; et ses descendants ne se rassasieront pas de pain.

Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

15 Ceux qui resteront de lui, seront ensevelis dans leur ruine, et ses veuves ne pleureront pas.

Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

16 S’il accumule l’argent comme de la poussière, et s’il amasse des vêtements comme il ferait de la boue,

Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

17 Il les préparera, il est vrai, mais un juste s’en revêtira; et son argent, un innocent le partagera.

Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

18 Il a bâti, comme les vers, sa maison, et, comme le gardien, il s’est fait un abri.

Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

19 Un riche, lorsqu’il s’endormira, n’emportera rien avec lui; il ouvrira ses yeux, et il ne trouvera rien.

Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

20 L’indigence le surprendra comme l’eau, qui déborde; pendant la nuit, une tempête l’accablera.

Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

21 Un vent brûlant le saisira et l’emportera; et comme un tourbillon l’enlèvera de sa place.

Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

22 Et Dieu enverra sur lui l’infortune, et ne l’épargnera pas; lui fera tous ses efforts pour s’enfuir de sa main.

Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

23 Celui qui regardera son lieu frappera sur lui des mains, et sifflera sur lui.

Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.