1 Corinthiens 11
1 Soyez mes imitateurs, comme moi je le suis du Christ.
ഹേ ഭ്രാതരഃ, യൂയം സർവ്വസ്മിൻ കാര്യ്യേ മാം സ്മരഥ മയാ ച യാദൃഗുപദിഷ്ടാസ്താദൃഗാചരഥൈതത്കാരണാത് മയാ പ്രശംസനീയാ ആധ്ബേ|
2 Je vous loue, mes frères, de ce qu’en toutes choses vous vous souvenez de moi, et gardez mes préceptes tels que je vous les ai donnés.
തഥാപി മമൈഷാ വാഞ്ഛാ യദ് യൂയമിദമ് അവഗതാ ഭവഥ,
3 Or je veux que vous sachiez que le chef de tout homme est le Christ; le chef de la femme, l’homme; et le chef du Christ, Dieu.
ഏകൈകസ്യ പുരുഷസ്യോത്തമാങ്ഗസ്വരൂപഃ ഖ്രീഷ്ടഃ, യോഷിതശ്ചോത്തമാങ്ഗസ്വരൂപഃ പുമാൻ, ഖ്രീഷ്ടസ്യ ചോത്തമാങ്ഗസ്വരൂപ ഈശ്വരഃ|
4 Tout homme qui prie ou prophétise la tête couverte déshonore sa tête;
അപരമ് ആച്ഛാദിതോത്തമാങ്ഗേന യേന പുംസാ പ്രാർഥനാ ക്രിയത ഈശ്വരീയവാണീ കഥ്യതേ വാ തേന സ്വീയോത്തമാങ്ഗമ് അവജ്ഞായതേ|
5 Et toute femme qui prie ou prophétise la tête découverte déshonore sa tête; car c’est comme si elle était rasée.
അനാച്ഛാദിതോത്തമാങ്ഗയാ യയാ യോഷിതാ ച പ്രാർഥനാ ക്രിയത ഈശ്വരീയവാണീ കഥ്യതേ വാ തയാപി സ്വീയോത്തമാങ്ഗമ് അവജ്ഞായതേ യതഃ സാ മുണ്ഡിതശിരഃസദൃശാ|
6 C’est pourquoi si une femme ne se voile pas, qu’elle soit tondue. Or s’il est honteux à une femme d’être tondue ou rasée, qu’elle voile sa tête.
അനാച്ഛാദിതമസ്തകാ യാ യോഷിത് തസ്യാഃ ശിരഃ മുണ്ഡനീയമേവ കിന്തു യോഷിതഃ കേശച്ഛേദനം ശിരോമുണ്ഡനം വാ യദി ലജ്ജാജനകം ഭവേത് തർഹി തയാ സ്വശിര ആച്ഛാദ്യതാം|
7 Pour l’homme, il ne doit pas voiler sa tête, parce qu’il est l’image et la gloire de Dieu; mais la femme est la gloire de l’homme.
പുമാൻ ഈശ്വരസ്യ പ്രതിമൂർത്തിഃ പ്രതിതേജഃസ്വരൂപശ്ച തസ്മാത് തേന ശിരോ നാച്ഛാദനീയം കിന്തു സീമന്തിനീ പുംസഃ പ്രതിബിമ്ബസ്വരൂപാ|
8 Car l’homme n’a pas été tiré de la femme, mais la femme de l’homme.
യതോ യോഷാതഃ പുമാൻ നോദപാദി കിന്തു പുംസോ യോഷിദ് ഉദപാദി|
9 Et l’homme n’a pas été créé pour la femme, mais la femme pour l’homme.
അധികന്തു യോഷിതഃ കൃതേ പുംസഃ സൃഷ്ടി ർന ബഭൂവ കിന്തു പുംസഃ കൃതേ യോഷിതഃ സൃഷ്ടി ർബഭൂവ|
10 C’est pourquoi la femme doit avoir une puissance sur sa tête, à cause des anges.
ഇതി ഹേതോ ർദൂതാനാമ് ആദരാദ് യോഷിതാ ശിരസ്യധീനതാസൂചകമ് ആവരണം ധർത്തവ്യം|
11 Cependant, ni l’homme n’est point sans la femme, ni la femme sans l’homme, dans le Seigneur.
തഥാപി പ്രഭോ ർവിധിനാ പുമാംസം വിനാ യോഷിന്ന ജായതേ യോഷിതഞ്ച വിനാ പുമാൻ ന ജായതേ|
12 Car, comme la femme a été tirée de l’homme, ainsi l’homme est par la femme: mais tout vient de Dieu.
യതോ യഥാ പുംസോ യോഷിദ് ഉദപാദി തഥാ യോഷിതഃ പുമാൻ ജായതേ, സർവ്വവസ്തൂനി ചേശ്വരാദ് ഉത്പദ്യന്തേ|
13 Jugez vous-mêmes: Sied-il à la femme de prier Dieu sans être voilée?
യുഷ്മാഭിരേവൈതദ് വിവിച്യതാം, അനാവൃതയാ യോഷിതാ പ്രാർഥനം കിം സുദൃശ്യം ഭവേത്?
14 La nature même ne vous apprend-elle pas que si un homme entretient sa chevelure, c’est une ignominie pour lui?
പുരുഷസ്യ ദീർഘകേശത്വം തസ്യ ലജ്ജാജനകം, കിന്തു യോഷിതോ ദീർഘകേശത്വം തസ്യാ ഗൗരവജനകം
15 Que si, au contraire, la femme soigne sa chevelure, c’est une gloire pour elle, parce que les cheveux lui ont été donnés pour voile?
യത ആച്ഛാദനായ തസ്യൈ കേശാ ദത്താ ഇതി കിം യുഷ്മാഭിഃ സ്വഭാവതോ ന ശിക്ഷ്യതേ?
16 Si quelqu’un paraît aimer à contester, pour nous, ce n’est point notre coutume ni celle de l’Eglise de Dieu.
അത്ര യദി കശ്ചിദ് വിവദിതുമ് ഇച്ഛേത് തർഹ്യസ്മാകമ് ഈശ്വരീയസമിതീനാഞ്ച താദൃശീ രീതി ർന വിദ്യതേ|
17 Voici ce que je vous fais observer maintenant, sans l’approuver, c’est que vos assemblées se font, non point à votre avantage, mais à votre préjudice.
യുഷ്മാഭി ർന ഭദ്രായ കിന്തു കുത്സിതായ സമാഗമ്യതേ തസ്മാദ് ഏതാനി ഭാഷമാണേന മയാ യൂയം ന പ്രശംസനീയാഃ|
18 Premièrement, j’entends dire que quand vous vous assemblez dans l’Eglise, il y a des scissions parmi vous, et je le crois en partie.
പ്രഥമതഃ സമിതൗ സമാഗതാനാം യുഷ്മാകം മധ്യേ ഭേദാഃ സന്തീതി വാർത്താ മയാ ശ്രൂയതേ തന്മധ്യേ കിഞ്ചിത് സത്യം മന്യതേ ച|
19 Car il faut qu’il y ait même des hérésies, afin qu’on découvre ceux d’entre vous qui sont éprouvés.
യതോ ഹേതോ ര്യുഷ്മന്മധ്യേ യേ പരീക്ഷിതാസ്തേ യത് പ്രകാശ്യന്തേ തദർഥം ഭേദൈ ർഭവിതവ്യമേവ|
20 Lors donc que vous vous réunissez, ce n’est plus manger la cène du Seigneur.
ഏകത്ര സമാഗതൈ ര്യുഷ്മാഭിഃ പ്രഭാവം ഭേജ്യം ഭുജ്യത ഇതി നഹി;
21 Car chacun anticipe le temps de prendre son repas. Et ainsi l’un souffre de la faim et l’autre regorge.
യതോ ഭോജനകാലേ യുഷ്മാകമേകൈകേന സ്വകീയം ഭക്ഷ്യം തൂർണം ഗ്രസ്യതേ തസ്മാദ് ഏകോ ജനോ ബുഭുക്ഷിതസ്തിഷ്ഠതി, അന്യശ്ച പരിതൃപ്തോ ഭവതി|
22 N’avez-vous pas des maisons pour y manger et boire? ou méprisez-vous l’Eglise de Dieu, et voulez-vous faire honte à ceux qui n’ont rien? Que vous dirai-je? Vous en louerai-je? non je ne vous en loue point.
ഭോജനപാനാർഥം യുഷ്മാകം കിം വേശ്മാനി ന സന്തി? യുഷ്മാഭി ർവാ കിമ് ഈശ്വരസ്യ സമിതിം തുച്ഛീകൃത്യ ദീനാ ലോകാ അവജ്ഞായന്തേ? ഇത്യനേന മയാ കിം വക്തവ്യം? യൂയം കിം മയാ പ്രശംസനീയാഃ? ഏതസ്മിൻ യൂയം ന പ്രശംസനീയാഃ|
23 Car j’ai reçu moi-même du Seigneur ce que je vous ai aussi transmis; que le Seigneur Jésus, la nuit où il était livré, prit du pain,
പ്രഭുതോ യ ഉപദേശോ മയാ ലബ്ധോ യുഷ്മാസു സമർപിതശ്ച സ ഏഷഃ|
24 Et rendant grâces, le rompit et dit: Prenez et mangez; ceci est mon corps qui sera livré pour vous: faites ceci en mémoire de moi.
പരകരസമർപണക്ഷപായാം പ്രഭു ര്യീശുഃ പൂപമാദായേശ്വരം ധന്യം വ്യാഹൃത്യ തം ഭങ്ക്ത്വാ ഭാഷിതവാൻ യുഷ്മാഭിരേതദ് ഗൃഹ്യതാം ഭുജ്യതാഞ്ച തദ് യുഷ്മത്കൃതേ ഭഗ്നം മമ ശരീരം; മമ സ്മരണാർഥം യുഷ്മാഭിരേതത് ക്രിയതാം|
25 De même il prit le calice après qu’il eut soupé, disant: Ce calice est le nouveau testament en mon sang; faites ceci, toutes les fois que vous boirez, en mémoire de moi.
പുനശ്ച ഭേജനാത് പരം തഥൈവ കംസമ് ആദായ തേനോക്തം കംസോഽയം മമ ശോണിതേന സ്ഥാപിതോ നൂതനനിയമഃ; യതിവാരം യുഷ്മാഭിരേതത് പീയതേ തതിവാരം മമ സ്മരണാർഥം പീയതാം|
26 Car toutes les fois que vous mangerez ce pain et boirez ce calice, vous annoncerez la mort du Seigneur jusqu’à ce qu’il vienne.
യതിവാരം യുഷ്മാഭിരേഷ പൂപോ ഭുജ്യതേ ഭാജനേനാനേന പീയതേ ച തതിവാരം പ്രഭോരാഗമനം യാവത് തസ്യ മൃത്യുഃ പ്രകാശ്യതേ|
27 C’est pourquoi quiconque mangera ce pain ou boira le calice du Seigneur indignement sera coupable du corps et du sang du Seigneur.
അപരഞ്ച യഃ കശ്ചിദ് അയോഗ്യത്വേന പ്രഭോരിമം പൂപമ് അശ്നാതി തസ്യാനേന ഭാജനേന പിവതി ച സ പ്രഭോഃ കായരുധിരയോ ർദണ്ഡദായീ ഭവിഷ്യതി|
28 Que l’homme donc s’éprouve lui-même, et qu’il mange ainsi de ce pain et boive de ce calice.
തസ്മാത് മാനവേനാഗ്ര ആത്മാന പരീക്ഷ്യ പശ്ചാദ് ഏഷ പൂപോ ഭുജ്യതാം കംസേനാനേന ച പീയതാം|
29 Car quiconque en mange et en boit indignement, mange et boit son jugement, ne discernant point le corps du Seigneur.
യേന ചാനർഹത്വേന ഭുജ്യതേ പീയതേ ച പ്രഭോഃ കായമ് അവിമൃശതാ തേന ദണ്ഡപ്രാപ്തയേ ഭുജ്യതേ പീയതേ ച|
30 C’est pour cela qu’il y a parmi vous beaucoup d’infirmes et de languissants, et que beaucoup s’endorment.
ഏതത്കാരണാദ് യുഷ്മാകം ഭൂരിശോ ലോകാ ദുർബ്ബലാ രോഗിണശ്ച സന്തി ബഹവശ്ച മഹാനിദ്രാം ഗതാഃ|
31 Que si nous nous jugions nous-mêmes, nous ne serions certainement point jugés.
അസ്മാഭി ര്യദ്യാത്മവിചാരോഽകാരിഷ്യത തർഹി ദണ്ഡോ നാലപ്സ്യത;
32 Et lorsque nous sommes jugés, c’est par le Seigneur que nous sommes repris, afin que nous ne soyons pas condamnés avec ce monde.
കിന്തു യദാസ്മാകം വിചാരോ ഭവതി തദാ വയം ജഗതോ ജനൈഃ സമം യദ് ദണ്ഡം ന ലഭാമഹേ തദർഥം പ്രഭുനാ ശാസ്തിം ഭുംജ്മഹേ|
33 C’est pourquoi, mes frères, quand vous vous assemblez pour manger, attendez-vous les uns les autres.
ഹേ മമ ഭ്രാതരഃ, ഭോജനാർഥം മിലിതാനാം യുഷ്മാകമ് ഏകേനേതരോഽനുഗൃഹ്യതാം|
34 Si quelqu’un a faim, qu’il mange dans sa maison, afin que vous ne vous assembliez pas pour votre condamnation. Quant aux autres choses, lorsque je serai venu, je les réglerai.
യശ്ച ബുഭുക്ഷിതഃ സ സ്വഗൃഹേ ഭുങ്ക്താം| ദണ്ഡപ്രാപ്തയേ യുഷ്മാഭി ർന സമാഗമ്യതാം| ഏതദ്ഭിന്നം യദ് ആദേഷ്ടവ്യം തദ് യുഷ്മത്സമീപാഗമനകാലേ മയാദേക്ഷ്യതേ|
