Psaumes 95

1 Venez, élevons nos chants à l'Éternel, et nos cris d'allégresse à notre rocher sauveur!

۱ بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم!

2 Présentons-nous à lui avec des louanges, offrons-lui nos joyeux cantiques.

۲ به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم!

3 Car l'Éternel est un grand Dieu, et un Roi grand par dessus tous les dieux;

۳ زیرا که یهوه، خدای بزرگ است،

4 Il tient en sa main l'intérieur de la terre, et les trésors des montagnes sont à lui;

۴ و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او.

5 la mer est à lui, Il l'a faite, et ses mains ont formé les continents.

۵ دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود.

6 Venez, adorons et nous prosternons, et nous agenouillons devant l'Éternel, notre créateur!

۶ بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم!

7 Car Il est notre Dieu, et nous le peuple dont Il est le pasteur, le troupeau conduit par sa main. Puissiez-vous aujourd'hui écouter sa voix!

۷ زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را می‌شنیدید!

8 « N'endurcissez pas votre cœur, comme aux Eaux de la querelle, et dans les jours de la Tentation au désert,

۸ دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا.

9 où vos pères me tentèrent, et me mirent à l'épreuve, quoiqu'ils vissent mes hauts faits.

۹ چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند.

10 Quarante années j'eus cette race en dégoût, et je dis: « C'est un peuple qui a le cœur égaré, et qui ne connaît pas mes voies. »

۱۰ چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند.

11 Là je fis serment dans ma colère qu'ils n'entreraient point dans mon repos. »

۱۱ پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.»