Job 39

1 Sais-tu l'époque où met bas le chamois? Et présides-tu à la délivrance des biches?

“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?

2 Comptes-tu les mois que dure le temps de leur portée, et connais-tu l'époque où elles faonnent?

Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?

3 Elles se baissent, laissent leurs petits naître, et secouent leurs douleurs;

Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.

4 leurs petits deviennent forts, grandissent en plein air; ils partent, et ne reviennent plus à elles.

Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.

5 Qui est-ce qui a mis l'onagre en liberté, et lâché les liens de l'âne sauvage,

“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?

6 auquel je donnai le désert pour logis, et la plaine salée pour habitation?

Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.

7 Il se rit de la rumeur des villes, et les cris du meneur ne frappent pas son oreille.

Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.

8 Ce qu'il attrape sur les montagnes est sa pâture, et il est en quête de tous les brins d'herbe.

Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.

9 Le buffle consent-il à te servir? Ou passe-t-il la nuit à côté de ta crèche?

“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?

10 Attaches-tu par une corde le buffle au sillon? Ou herse-t-il les guérêts à ta suite?

Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?

11 Te fies-tu en lui, parce que grande est sa force? Et t'en remets-tu à lui de ton labour?

Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?

12 Comptes-tu qu'il fasse rentrer les récoltes, et les entasse sur ton aire?

Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?

13 L'autruche bat joyeusement de l'aile: serait-ce la plume et le duvet du volatile aimant?

“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.

14 Non! elle abandonne ses œufs à la terre, et les laisse chauffer dans le sable;

Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,

15 et elle oublie qu'un pied peut les fouler, et une bête des champs les écraser! Elle est dure pour sa famille,

Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.

16 qui lui devient étrangère; elle a pondu en vain, et n'en est point émue;

Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.

17 car Dieu lui fait oublier d'être sage, et ne lui donne point part à la prudence.

Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.

18 Quand elle se lève, et prend son essor, elle se rit du cheval et de son cavalier.

Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.

19 Est-ce toi qui dotes le cheval de la bravoure, et revêts son col d'un crin frémissant?

“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?

20 Le fais-tu bondir, comme la sauterelle? Son souffle avec noblesse résonne dans ses naseaux, et il inspire l'effroi.

Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?

21 Il fouit le sol, et s'applaudit de sa force; il s'avance au devant des armes,

Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.

22 il se rit de la peur, et ne tremble pas, et il ne recule point en face de l'épée.

Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.

23 Sur lui retentit le carquois, la lance étincelante et le javelot.

Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.

24 De son pas il dévore le terrain qui s'émeut et tremble; il ne se contient plus au son de la trompette;

Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.

25 à l'ouïe de la trompette il dit: En avant! De loin il pressent la bataille, la clameur des chefs, et le cri de guerre.

Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.

26 Est-ce par un effet de ton intelligence que l'épervier prend son vol, et déployant ses ailes gagne le Midi?

“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?

27 Est-ce à ton ordre que l'aigle s'élève, et va placer son aire sur les hauteurs?

Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?

28 Il habite les rochers, et se loge sur les cîmes des rochers, le sommet des montagnes;

Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.

29 de là il épie sa proie, et ses yeux voient au loin,

Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.

30 et ses petits sucent le sang, et, là où sont des cadavres, il se trouve.

Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”