Psaumes 22

1 Mon Dieu, mon Dieu, pourquoi m'as-tu abandonné, t'éloignant de ma délivrance et des paroles de mon gémissement?

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «غزال سحرگاهی». ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟

2 Mon Dieu, je crie le jour, mais tu ne réponds point; et la nuit, et je n'ai point de repos.

شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌کنی.

3 Cependant tu es le Saint, qui habites au milieu des louanges d'Israël.

با وجود این، تو قدوسی و در سرودهای ستایشی اسرائیل جا داری.

4 Nos pères se sont confiés en toi; ils se sont confiés en toi, et tu les as délivrés.

پدران ما به تو توکل کردند و تو ایشان را نجات دادی.

5 Ils ont crié vers toi, et ils ont été délivrés; ils se sont confiés en toi, et ils n'ont pas été confus.

نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. ایشان بر تو توکل کردند و نومید و سرافکنده نشدند.

6 Mais moi, je suis un ver, et non un homme; l'opprobre des hommes et le méprisé du peuple.

اما من مانند کرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقیر شده‌ام.

7 Tous ceux qui me voient se raillent de moi; ils ouvrent la bouche, ils secouent la tête.

هر که مرا می‌بیند، مسخره می‌کند. آنها سر خود را تکان می‌دهند و با طعنه می‌گویند:

8 Il se repose sur l'Éternel, disent-ils, qu'il le délivre; qu'il le sauve, puisqu'il a mis en lui son affection.

«آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟»

9 Oui, c'est toi qui m'as tiré du sein de ma mère, et qui m'as fait reposer en paix sur sa mamelle.

ای خداوند، این تو بودی که مرا از رَحِم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز بر سینه‌های مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی.

10 J'ai été remis en tes mains dès ma naissance; dès le sein de ma mère tu es mon Dieu.

هنگام تولدم مرا به تو سپردند؛ از وقتی متولد شدم خدای من تو بودی.

11 Ne t'éloigne pas de moi, car la détresse est proche, car il n'y a personne pour me secourir!

اکنون نیز مرا ترک نکن، زیرا خطر در کمین است و غیر از تو کسی نیست که به داد من برسد.

12 Des taureaux nombreux m'environnent; de puissants taureaux de Bassan m'entourent.

دشمنانم مانند گاوان نر سرزمین «باشان» مرا محاصره کرده‌اند.

13 Ils ouvrent leur gueule contre moi, comme un lion déchirant et rugissant.

همچون شیران درندۀ غرّان، دهان خود را باز کرده‌اند تا مرا بدرند.

14 Je suis comme de l'eau qui s'écoule, et tous mes os se sont déjoints; mon cœur est comme la cire, il se fond dans mes entrailles.

نیرویی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهایم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود.

15 Ma vigueur est desséchée comme la brique; ma langue est attachée à mon palais, et tu m'as couché dans la poussière de la mort.

گلویم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. تو مرا به لب گور کشانده‌ای.

16 Car des chiens m'ont environné, une bande de méchants m'a entouré; ils ont percé mes mains et mes pieds.

دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدکار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند.

17 Je compterais tous mes os. Ils me considèrent et me regardent.

از فرط لاغری تمام استخوانهایم دیده می‌شوند؛ بدکاران به من خیره شده‌اند.

18 Ils partagent entre eux mes vêtements; ils tirent ma robe au sort.

لباسهایم را میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند.

19 Toi donc, Éternel, ne t'éloigne pas!

ای خداوند، از من دور نشو؛ ای قوت من، به یاری من بشتاب!

20 Toi, ma force, accours à mon aide! Délivre mon âme de l'épée, mon unique bien de la patte des chiens!

جانم را از شمشیر برهان و زندگی مرا از چنگ این سگان نجات ده.

21 Sauve-moi de la gueule du lion, retire-moi d'entre les cornes des buffles!

مرا از دهان این شیران برهان؛ مرا از شاخهای این گاوان وحشی نجات ده!

22 J'annoncerai ton nom à mes frères; je te louerai au milieu de l'assemblée.

نام تو را به برادران و خواهرانم اعلام خواهم کرد، و در میان جماعت، تو را خواهم ستود.

23 Vous qui craignez l'Éternel, louez-le; toute la race de Jacob, glorifiez-le; toute la race d'Israël, redoutez-le!

ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گویید! ای فرزندان یعقوب، وی را گرامی بدارید! ای بنی‌اسرائیل او را بپرستید!

24 Car il n'a point méprisé ni dédaigné l'affliction de l'affligé; il ne lui a point caché sa face; mais il l'a exaucé quand il criait vers lui.

او فقیران را فراموش نمی‌کند و مصیبت آنها را نادیده نمی‌گیرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌کند.

25 Tu seras loué par moi dans la grande assemblée; j'accomplirai mes vœux en présence de ceux qui te craignent.

در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور پرستندگانت ادا خواهم نمود.

26 Les humbles mangeront et seront rassasiés; ceux qui cherchent l'Éternel, le loueront; votre cœur vivra à perpétuité.

فقیران غذا خواهند خورد و سیر خواهند شد. طالبان خداوند او را ستایش خواهند کرد. باشد که آنان همیشه زنده‌دل و کامیاب باشند!

27 Tous les bouts de la terre s'en souviendront, et reviendront à l'Éternel; toutes les familles des nations se prosterneront devant ta face.

همهٔ مردم جهان خداوند را به یاد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند کرد.

28 Car le règne appartient à l'Éternel, et il domine sur les nations.

زیرا فرمانروایی از آن خداوند است و او بر قومها حکومت می‌کند.

29 Tous les riches de la terre mangeront aussi et se prosterneront; tous ceux qui descendent vers la poussière et celui qui ne peut conserver sa vie, s'inclineront devant lui.

همهٔ متکبران جهان در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند کرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد!

30 La postérité le servira; on parlera de l'Éternel à la génération future.

نسلهای آینده او را عبادت خواهند کرد، زیرا از پدران خود دربارهٔ کارهای خدا خواهند شنید.

31 Ils viendront, et raconteront sa justice au peuple qui naîtra, parce qu'il aura fait ces choses.

به فرزندانی که در آینده متولد خواهند شد، گفته خواهد شد که خداوند قوم خود را نجات داده است.