Job 29

1 Et Job continuant, reprit son discours sentencieux, et dit:

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

2 Oh! qui me ferait être comme j'étais autrefois, comme j'étais en ces jours où Dieu me gardait.

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

3 Quand il faisait luire sa lampe sur ma tête, et quand je marchais parmi les ténèbres, [éclairé] par sa lumière.

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

4 Comme j'étais aux jours de mon automne, lorsque le secret de Dieu était dans ma tente.

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

5 Quand le Tout-puissant était encore avec moi, et mes gens autour de moi.

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

6 Quand je lavais mes pas dans le beurre, et que des ruisseaux d'huile découlaient pour moi du rocher.

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

7 Quand je sortais vers la porte passant par la ville, et que je me faisais préparer un siège dans la place,

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

8 Les jeunes gens me voyant se cachaient, les vieillards se levaient, et se tenaient debout.

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

9 Les principaux s'abstenaient de parler, et mettaient la main sur leur bouche.

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

10 Les Conducteurs retenaient leur voix, et leur langue était attachée à leur palais.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

11 L'oreille qui m'entendait, disait que j'étais bienheureux, et l'œil qui me voyait, déposait en ma faveur.

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

12 Car je délivrais l'affligé qui criait, et l'orphelin qui n'avait personne pour le secourir.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

13 La bénédiction de celui qui s'en allait périr, venait sur moi, et je faisais que le cœur de la veuve chantait de joie.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

14 J'étais revêtu de la justice, elle me servait de vêtement, et mon équité m'était comme un manteau, et [comme] une tiare.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

15 Je servais d'œil à l'aveugle, et de pieds au boiteux.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

16 J'étais le père des pauvres, et je m'informais diligemment de la cause qui ne m'était point connue.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

17 Je cassais les grosses dents de l'injuste, et je lui arrachais la proie d'entre ses dents.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

18 C'est pourquoi je disais: Je mourrai dans mon lit, et je multiplierai mes jours comme les grains de sable.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

19 Ma racine était ouverte aux eaux, et la rosée demeurait toute la nuit sur mes branches.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

20 Ma gloire se renouvelait en moi, et mon arc était renforcé en ma main.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

21 On m'écoutait, et on attendait [que j'eusse parlé]; et lorsque j'avais dit mon avis, on se tenait dans le silence.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

22 Ils ne répliquaient rien après ce que je disais, et ma parole se répandait sur eux [comme une rosée].

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

23 Ils m'attendaient comme on attend la pluie; ils ouvraient leur bouche, comme après la pluie de la dernière saison.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

24 Riais-je avec eux? ils ne le croyaient point; et ils ne faisaient point disparaître la sérénité de mon visage.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

25 Voulais-je aller avec eux? j'étais assis au haut bout, j'étais entr'eux comme un Roi dans son armée, et comme un homme qui console les affligés.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.