Psaumes 90
1 Prière de Moïse, homme de Dieu. Seigneur! Tu as été pour nous un refuge, De génération en génération.
Allah adamı Musanın duası. Ey Xudavənd, bütün nəsillərdən bəri Bizə pənah yeri olmusan.
2 Avant que les montagnes fussent nées, Et que tu eusses créé la terre et le monde, D’éternité en éternité tu es Dieu.
Dağlara təvəllüd verməmişdən əvvəl, Kainatı, dünyanı doğmazdan əvvəl Əzəldən axıradək Allah Sənsən.
3 Tu fais rentrer les hommes dans la poussière, Et tu dis: Fils de l’homme, retournez!
İnsanları torpağa çevirirsən, Deyirsən: «Qoy bəşər övladları toza dönsün».
4 Car mille ans sont, à tes yeux, Comme le jour d’hier, quand il n’est plus, Et comme une veille de la nuit.
Sənin gözündə min il ötən bir günə, Bir gecə növbəsinə bənzər.
5 Tu les emportes, semblables à un songe, Qui, le matin, passe comme l’herbe:
İnsanları silirsən, çəkilirlər, Elə bil ki yuxudurlar. Sanki sübh çağı yerdə bitən otdurlar,
6 Elle fleurit le matin, et elle passe, On la coupe le soir, et elle sèche.
Səhər boy atar, çiçək açar, Axşamsa solar, quruyar.
7 Nous sommes consumés par ta colère, Et ta fureur nous épouvante.
Qəzəbindən məhv oluruq, Hiddətindən vəlvələyə düşürük.
8 Tu mets devant toi nos iniquités, Et à la lumière de ta face nos fautes cachées.
Hüzurunda təqsirlərimizi üzə çıxarmısan, Gizli günahlarımıza üzünün işığını salmısan.
9 Tous nos jours disparaissent par ton courroux; Nous voyons nos années s’évanouir comme un son.
Ömür-günümüz Sənin qəzəbin altında keçir, İllərimiz bir nəfəs tək tükənir.
10 Les jours de nos années s’élèvent à soixante-dix ans, Et, pour les plus robustes, à quatre-vingts ans; Et l’orgueil qu’ils en tirent n’est que peine et misère, Car il passe vite, et nous nous envolons.
Yetmiş il ömür sürərik, Sağlam olsaq, səksənə yetişərik. Ən yaxşı çağımız belə, zəhmətlə, kədərlə keçir, Ömrümüz tez bitir, uçub-gedir.
11 Qui prend garde à la force de ta colère, Et à ton courroux, selon la crainte qui t’est due?
Axı qəzəbinin gücünü kim dərk edə bilər? Hirsinin vahiməsini kim duya bilər?
12 Enseigne-nous à bien compter nos jours, Afin que nous appliquions notre cœur à la sagesse.
Bizə öyrət nə qədər ömrümüz var, Qoy qəlbimiz hikmətli olsun.
13 Reviens, Éternel! Jusques à quand?… Aie pitié de tes serviteurs!
Əl çək, ya Rəbb! Nə vaxtadək qəzəbindən dönməyəcəksən? Sən qullarına rəhm et.
14 Rassasie-nous chaque matin de ta bonté, Et nous serons toute notre vie dans la joie et l’allégresse.
Səhər-səhər bizə doyunca məhəbbət göstər, Qoy ömrümüz boyu sevinib fərəhlənək.
15 Réjouis-nous autant de jours que tu nous as humiliés, Autant d’années que nous avons vu le malheur.
Bizi zülmə saldığın günlər qədər, Bəlaya düşdüyümüz illər qədər sevindir.
16 Que ton œuvre se manifeste à tes serviteurs, Et ta gloire sur leurs enfants!
Əməllərin qullarına, Əzəmətin övladlarına görünsün.
17 Que la grâce de l’Éternel, notre Dieu, soit sur nous! Affermis l’ouvrage de nos mains, Oui, affermis l’ouvrage de nos mains!
Ey Xudavənd Allahımız, bizimlə xoş rəftar et, Əllərimizin zəhmətini uğurlu et, Bəli, bizim əllərimizin zəhmətini uğurlu et.
