Job 37

1 Mon cœur est tout tremblant, Il bondit hors de sa place.

دل من می‌لرزد؛

2 Écoutez, écoutez le frémissement de sa voix, Le grondement qui sort de sa bouche!

گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

3 Il le fait rouler dans toute l’étendue des cieux, Et son éclair brille jusqu’aux extrémités de la terre.

او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

4 Puis éclate un rugissement: il tonne de sa voix majestueuse; Il ne retient plus l’éclair, dès que sa voix retentit.

سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

5 Dieu tonne avec sa voix d’une manière merveilleuse; Il fait de grandes choses que nous ne comprenons pas.

صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

6 Il dit à la neige: Tombe sur la terre! Il le dit à la pluie, même aux plus fortes pluies.

وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

7 Il met un sceau sur la main de tous les hommes, Afin que tous se reconnaissent comme ses créatures.

مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

8 L’animal sauvage se retire dans une caverne, Et se couche dans sa tanière.

حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

9 L’ouragan vient du midi, Et le froid, des vents du nord.

از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

10 Par son souffle Dieu produit la glace, Il réduit l’espace où se répandaient les eaux.

خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

11 Il charge de vapeurs les nuages, Il les disperse étincelants;

او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

12 Leurs évolutions varient selon ses desseins, Pour l’accomplissement de tout ce qu’il leur ordonne, Sur la face de la terre habitée;

آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

13 C’est comme une verge dont il frappe sa terre, Ou comme un signe de son amour, qu’il les fait apparaître.

او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

14 Job, sois attentif à ces choses! Considère encore les merveilles de Dieu!

ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

15 Sais-tu comment Dieu les dirige, Et fait briller son nuage étincelant?

آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

16 Comprends-tu le balancement des nuées, Les merveilles de celui dont la science est parfaite?

آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

17 Sais-tu pourquoi tes vêtements sont chauds Quand la terre se repose par le vent du midi?

آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

18 Peux-tu comme lui étendre les cieux, Aussi solides qu’un miroir de fonte?

تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

19 Fais-nous connaître ce que nous devons lui dire; Nous sommes trop ignorants pour nous adresser à lui.

آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

20 Lui annoncera-t-on que je parlerai? Mais quel est l’homme qui désire sa perte?

من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

21 On ne peut fixer le soleil qui resplendit dans les cieux, Lorsqu’un vent passe et en ramène la pureté;

همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

22 Le septentrion le rend éclatant comme l’or. Oh! Que la majesté de Dieu est redoutable!

همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

23 Nous ne saurions parvenir jusqu’au Tout-Puissant, Grand par la force, Par la justice, par le droit souverain: Il ne répond pas!

ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

24 C’est pourquoi les hommes doivent le craindre; Il ne porte les regards sur aucun sage.

و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.