Psaumes 132
1 Cantique des degrés. Éternel, souviens-toi de David, [et] de toutes ses afflictions!
Manst þú, Drottinn, allar þjáningar Davíðs?
2 Comment il a juré à l’Éternel, [et] fait un vœu au Puissant de Jacob:
Hann náði ekki að hvílast, kom ekki dúr á auga.
3 Si j’entre dans la demeure de ma maison, si je monte sur le lit où je couche,
Þá kom honum í hug að reisa hús yfir örk þína,
4 Si je permets à mes yeux de dormir, à mes paupières de sommeiller,
musteri fyrir hinn volduga í Ísrael.
5 Jusqu’à ce que j’aie trouvé un lieu pour l’Éternel, des demeures pour le Puissant de Jacob!
Og hann hét því að svo skyldi verða og sór hátíðlegan eið fyrir Drottni.
6 Voici, nous avons entendu parler d’elle à Éphrata, nous l’avons trouvée dans les champs de Jaar.
Fyrst var örkin í Síló í Efrata og síðan í Jaar.
7 Entrons dans ses demeures, prosternons-nous devant le marchepied de ses pieds.
Nú fær hún stað í musterinu, bústað Guðs hér á jörð. Þar munum við falla fram og tilbiðja hann.
8 Lève-toi, Éternel! pour [entrer dans] ton repos, toi et l’arche de ta force!
Rís þú upp, Drottinn! Gakktu inn í musteri þitt ásamt örk þinni, tákni máttar þíns!
9 Que tes sacrificateurs soient revêtus de justice, et que tes saints chantent de joie.
Við munum íklæða prestana hvítum skrúða, klæðum hreinleikans. Og þjóðin mun hrópa fagnaðaróp!
10 À cause de David, ton serviteur, ne repousse pas la face de ton oint.
Vísaðu Davíð þjóni þínum ekki frá – konunginum sem þú útvaldir handa þjóð þinni.
11 L’Éternel a juré à David [en] vérité, il n’en reviendra pas: Je mettrai du fruit de ton ventre sur ton trône.
Þú lofaðir Davíð því að sonur hans yrði eftirmaður hans, skyldi erfa hásætið. Vissulega munt þú aldrei ganga á bak orða þinna!
12 Si tes enfants gardent mon alliance et mes témoignages que je leur enseignerai, leurs fils aussi seront assis à perpétuité sur ton trône.
Og annað fyrirheit gafstu Davíð líka: Ef afkomendur hans héldu ákvæði sáttmála þíns við þig, þá mundi konungdómurinn haldast í ætt Davíðs að eilífu.
13 Car l’Éternel a choisi Sion; il l’a désirée pour être son habitation:
Ó, Drottinn, þú hefur útvalið Jerúsalem að bústað þínum.
14 C’est ici mon repos à perpétuité; ici j’habiterai, car je l’ai désirée.
„Þetta er hvíldarstaður minn um aldur og ævi, “sagðir þú, „staðurinn sem ég hef þráð.
15 Je bénirai abondamment ses vivres, je rassasierai de pain ses pauvres;
Borg þessa vil ég blessa og auðga og fátæklingar hennar fá nóg að borða.
16 Et je revêtirai de salut ses sacrificateurs, et ses saints exulteront en chantant de joie.
Presta hennar mun ég íklæða hjálpræði, og hinir trúuðu er þar búa munu hrópa fagnaðaróp.
17 Là je ferai germer la corne de David, j’ai préparé une lampe à mon oint.
Veldi Davíðs mun aukast, og ég mun gefa honum son, eftirmann í hásæti hans.
18 Je revêtirai de honte ses ennemis; et sur lui fleurira sa couronne.
Ég hyl óvini hans skömm, en á honum skal kóróna hans ljóma.“
