Job 16
1 Et Job répondit et dit:
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 J’ai entendu bien des choses comme celles-là; vous êtes tous des consolateurs fâcheux.
“Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
3 Y aura-t-il une fin à [ces] paroles de vent? Qu’est-ce qui t’irrite, que tu répondes?
Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
4 Moi aussi, je pourrais parler comme vous; si votre âme était à la place de mon âme, je pourrais entasser des paroles contre vous et secouer ma tête contre vous!
Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.
5 [Mais] je vous fortifierais de ma bouche, et la consolation de mes lèvres allégerait [vos douleurs].
Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
6 Si je parle, ma douleur n’est pas allégée; et si je me tais, s’éloignera-t-elle de moi?
“Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?
7 Mais maintenant, il m’a fatigué…: tu as dévasté toute ma famille;
Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.
8 Tu m’as étreint, c’est un témoignage, et ma maigreur se lève contre moi, elle dépose, à ma face, contre moi.
Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
9 Sa colère me déchire et me poursuit; il grince des dents contre moi; [comme] mon adversaire, il aiguise contre moi ses yeux.
Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
10 Ils ouvrent contre moi leur bouche, ils me frappent les joues avec mépris; ils s’attroupent contre moi.
İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.
11 Dieu m’a livré à l’inique, et m’a jeté entre les mains des méchants.
Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.
12 J’étais en paix, et il m’a brisé; il m’a saisi par la nuque et m’a broyé, et m’a dressé pour lui servir de but.
Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.
13 Ses archers m’ont environné; il me perce les reins et ne m’épargne pas; il répand mon fiel sur la terre.
Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.
14 Il fait brèche en moi, brèche sur brèche; il court sur moi comme un homme fort.
Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.
15 J’ai cousu un sac sur ma peau, et j’ai dégradé ma corne dans la poussière.
“Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.
16 Mon visage est enflammé à force de pleurer, et sur mes paupières est l’ombre de la mort,
Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.
17 Quoiqu’il n’y ait pas de violence dans mes mains, et que ma prière soit pure.
Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.
18 Ô terre, ne recouvre pas mon sang, et qu’il n’y ait pas de place pour mon cri!
“Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.
19 Maintenant aussi, voici, mon témoin est dans les cieux, et celui qui témoigne pour moi est dans les lieux élevés.
Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.
20 Mes amis se moquent de moi… vers Dieu pleurent mes yeux.
Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı'ya yaş döküyor;
21 Que n’y a-t-il un arbitre pour l’homme auprès de Dieu, et pour un fils d’homme vis-à-vis de son ami!
Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
22 Car les années s’écoulent dont on peut compter le nombre, et je m’en vais dans le chemin [d’où] je ne reviendrai pas.
“Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.
