Job 19
1 Et Job répondit et dit:
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 Jusques à quand affligerez-vous mon âme, et m’accablerez-vous de paroles?
“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?
3 Voilà dix fois que vous m’avez outragé, vous n’avez pas honte de m’étourdir.
On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.
4 Mais si vraiment j’ai erré, mon erreur demeure avec moi.
Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.
5 Si réellement vous voulez vous élever contre moi et faire valoir mon opprobre contre moi,
Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,
6 Sachez donc que c’est Dieu qui me renverse et qui m’entoure de son filet.
Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.
7 Voici, je crie à la violence, et je ne suis pas exaucé; je pousse des cris, et il n’y a pas de jugement.
“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.
8 Il a fermé mon chemin et je ne puis passer, et il a mis des ténèbres sur mes sentiers;
Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.
9 Il m’a dépouillé de ma gloire et a ôté la couronne de dessus ma tête;
Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.
10 Il m’a détruit de tous côtés, et je m’en vais; il a arraché mon espérance comme un arbre.
Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.
11 Il a allumé contre moi sa colère, et il m’a tenu pour l’un de ses ennemis.
Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.
12 Ses troupes sont venues ensemble, et elles ont dressé en chaussée leur chemin contre moi et se sont campées autour de ma tente.
Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.
13 Il a éloigné de moi mes frères, et ceux de ma connaissance me sont devenus entièrement étrangers;
“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.
14 Mes proches m’ont délaissé, et ceux que je connaissais m’ont oublié.
Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.
15 Ceux qui séjournent dans ma maison et mes servantes me tiennent pour un étranger; je suis à leurs yeux comme un homme du dehors.
Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.
16 J’ai appelé mon serviteur, et il n’a pas répondu; de ma bouche je l’ai supplié.
Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.
17 Mon haleine est étrangère à ma femme, et ma supplication, aux fils du sein de ma mère.
Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.
18 Même les petits enfants me méprisent; je me lève, et ils parlent contre moi.
Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.
19 Tous les hommes de mon intimité m’ont en horreur, et ceux que j’aimais se sont tournés contre moi.
Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.
20 Mes os s’attachent à ma peau et à ma chair, et j’ai échappé avec la peau de mes dents!
Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.
21 Ayez pitié de moi, ayez pitié de moi, vous mes amis! car la main de Dieu m’a atteint.
“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı'nın eli vurdu bana.
22 Pourquoi, comme Dieu, me poursuivez-vous et n’êtes-vous pas rassasiés de ma chair?
Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?
23 Oh! si seulement mes paroles étaient écrites! si seulement elles étaient inscrites dans un livre,
“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,
24 Avec un style de fer et du plomb, et gravées dans le roc pour toujours!
Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!
25 Et moi, je sais que mon rédempteur est vivant, et que, le dernier, il sera debout sur la terre;
Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.
26 Et après ma peau, ceci sera détruit, et de ma chair je verrai Dieu,
Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı'yı göreceğim.
27 Que je verrai, moi, pour moi-même; et mes yeux [le] verront, et non un autre: – mes reins se consument dans mon sein.
O'nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!
28 Si vous dites: Comment le poursuivrons-nous? et que la racine de la chose se trouve en moi,
Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,
29 Tremblez pour vous-mêmes devant l’épée! car l’épée est l’instrument de la fureur contre les iniquités; afin que vous sachiez qu’il y a un jugement!
Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”
