Psaumes 88
1 Cantiques. Psaume des fils de Coré. Au maître de chant. À chanter sur le ton plaintif. Cantique d’Héman l’Ezrahite. Yahweh, Dieu de mon salut, quand je crie la nuit devant toi,
Drottinn, þú Guð minn og hjálpari minn, ég ákalla þig um daga og nætur.
2 que ma prière arrive en ta présence, prête l’oreille à mes supplications!
Svaraðu bænum mínum! Hlustaðu á hróp mitt,
því að ég er altekinn ótta og finn dauðann nálgast. (Sheol h7585)
4 On me compte parmi ceux qui descendent dans la fosse, je suis comme un homme à bout de forces.
„Líf hans er að fjara út, “segja sumir, „það er vonlaust með hann.“
5 je suis comme délaissé parmi les morts, pareil aux cadavres étendus dans le sépulcre, dont tu n’as plus le souvenir, et qui sont soustraits à ta main.
Ég er einn og yfirgefinn og bíð þess eins að deyja, rétt eins og þeir sem falla á vígvellinum.
6 Tu m’as jeté au fond de la fosse, dans les ténèbres, dans les abîmes.
Þú hefur varpað mér niður í myrkradjúp.
7 Sur moi s’appesantit ta fureur, tu m’accables de tous tes flots. — Séla.
Reiði þín hefur þrýst mér niður, hver holskeflan á fætur annarri kaffærir mig.
8 Tu as éloigné de moi mes amis, tu m’as rendu pour eux un objet d’horreur; je suis emprisonné sans pouvoir sortir;
Vinir mínir sneru við mér bakinu og eru horfnir – það var af þínum völdum. Ég er innikróaður, sé enga undankomuleið.
9 mes yeux se consument dans la souffrance. Je t’invoque tout le jour, Yahweh, j’étends les mains vers toi.
Augu mín eru blinduð af tárum. Daglega kalla ég eftir hjálp þinni. Ó, Drottinn, ég lyfti höndum í bæn um náð!
10 Feras-tu un miracle pour les morts; ou bien les ombres se lèveront-elles pour te louer? — Séla.
Gerðu kraftaverk svo að ég deyi ekki, því hvað gagnar mér hjálp þín ef ég ligg kaldur í gröfinni? Þá get ég ekki lofað þig!
11 Publie-t-on ta bonté dans le sépulcre, ta fidélité dans l’abîme?
Geta hinir látnu vegsamað gæsku þína? Syngja þeir um trúfesti þína?!
12 Tes prodiges sont-ils connus dans la région des ténèbres et ta justice dans la terre de l’oubli?
Getur myrkrið borið vitni um máttarverk þín? Hvernig eiga þeir sem búa í landi gleymskunnar að tala um hjálp þína?
13 Et moi, Yahweh, je crie vers toi, ma prière va au-devant de toi dès le matin.
Ó, Drottinn, dag eftir dag bið ég fyrir lífi mínu.
14 Pourquoi, Yahweh, repousses-tu mon âme, me caches-tu ta face?
Drottinn, hvers vegna hefur þú útskúfað mér? Af hverju hefur þú snúið þér burt frá mér og litið í aðra átt?
15 Je suis malheureux et moribond depuis ma jeunesse; sous le poids de tes terreurs, je ne sais que devenir.
Allt frá æsku hef ég átt erfiða ævi og oft staðið andspænis dauðanum. Ég er magnþrota gagnvart örlögum þeim sem þú hefur búið mér.
16 Tes fureurs passent sur moi, tes épouvantes m’accablent.
Heift þín og reiði hefur lamað mig. Þessi skelfing þín hefur næstum gert út af við mig.
17 Comme des eaux débordées elles m’environnent tout le jour; elles m’assiègent toutes ensemble.
Alla daga hvolfist hún yfir mig.
18 Tu as éloigné de moi mes amis et mes proches; mes compagnons, ce sont les ténèbres de la tombe.
Ástvinir, félagar og kunningjar – öll eru þau farin. Ég sit hér einn í myrkri.
