Psaumes 102
1 Prière du malheureux, lorsqu’il est accablé et qu’il répand sa plainte devant Yahweh. Yahweh écoute ma prière, et que mon cri arrive jusqu’à toi.
Drottinn, heyrðu bæn mína! Hlustaðu á ákall mitt!
2 Ne me cache pas ton visage, au jour de ma détresse; incline vers moi ton oreille, quand je crie, hâte-toi de m’exaucer.
Snúðu ekki baki við mér á ógæfutímum. Hneigðu eyra þitt að mér og svaraðu mér fljótt.
3 Car mes jours s’évanouissent comme en fumée, et mes os sont embrasés comme par un feu.
Ævi mín líður svo hratt, dagarnir fljúga hver af öðrum.
4 Frappé comme l’herbe, mon cœur se dessèche; j’oublie même de manger mon pain.
Heilsan er búin, hjartað er sjúkt – ég er eins og visið strá. Maturinn er bragðlaus, ég er hættur að finna bragð.
5 À force de crier et de gémir, mes os s’attachent à ma chair.
Ég er ekkert nema skinn og bein.
6 Je ressemble au pélican du désert, je suis devenu comme le hibou des ruines.
Ég er líkastur pelikan í eyðimörk eða uglu í húsarúst.
7 Je passe les nuits sans sommeil, comme l’oiseau solitaire sur le toit.
Ég ligg andvaka og styn eins og einmana fugl á þaki.
8 Tout le jour mes adversaires m’outragent, mes ennemis furieux jurent ma ruine.
Óvinir mínir hæða mig og spotta dag eftir dag.
9 Je mange la cendre comme du pain, et je mêle mes larmes à mon breuvage,
Fæða mín er aska, ekki brauð, og drykkur minn blandast tárum mínum.
10 à cause de ta colère et de ton indignation, car tu m’as soulevé et jeté au loin.
Þú ert mér reiður Drottinn og hefur varpað mér burt frá þér.
11 Mes jours sont comme l’ombre qui s’allonge, et je me dessèche comme l’herbe.
Líf mitt líður burt eins og kvöldskuggi. Ég visna eins og gras
12 Mais toi, Yahweh, tu es assis sur un trône éternel, et ta mémoire vit d’âge en âge.
en þú Drottinn ríkir í dýrð þinni að eilífu. Þinn orðstír mun lifa frá kynslóð til kynslóðar.
13 Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion, car le temps de lui faire grâce, le moment fixé est venu.
Ég veit að þú munt koma og vægja Jerúsalem. – Gerðu það núna! – Efndu loforð þitt um hjálp.
14 Car tes serviteurs en chérissent les pierres, ils s’attendrissent sur sa poussière.
Því að þjóð þín elskar hvern stein í múr hennar og jafnvel rykið á strætum hennar.
15 Alors les nations révéreront le nom de Yahweh, et tous les rois de la terre ta majesté,
Þjóðirnar og konungar þeirra skjálfi fyrir Drottni og hans miklu dýrð,
16 parce que Yahweh a rebâti Sion; il s’est montré dans sa gloire.
því að Drottinn mun endurreisa Jerúsalem og birtast þar í dýrð!
17 Il s’est tourné vers la prière du misérable, il n’a pas dédaigné sa supplication.
Hann hlustar á bænir fátæklinganna, gefur gaum að beiðni þeirra.
18 Que cela soit écrit pour la génération future, et que le peuple qui sera créé célèbre Yahweh,
Þetta hef ég skráð til þess að komandi kynslóðir lofi Drottin fyrir öll hans verk. Fólk sem enn hefur ekki séð dagsins ljós mun vegsama hann.
19 parce qu’il a regardé de sa sainte hauteur, parce que Yahweh a regardé des cieux sur la terre,
Segið þeim að Drottinn leit niður frá musteri sínu á himnum.
20 pour écouter les gémissements des captifs, pour délivrer ceux qui sont voués à la mort,
Hann heyrði stunur þjóðar sinnar í ánauðinni – hún var dauðans matur – og hann frelsaði hana!
21 afin qu’ils publient dans Sion le nom de Yahweh, et sa louange dans Jérusalem,
Þess vegna streyma þúsundir til musteris hans í Jerúsalem og lofa hann og vegsama um alla borgina.
22 quand s’assembleront tous les peuples, et les royaumes pour servir Yahweh.
Konungar jarðarinnar eru í þeim hópi.
23 Il a brisé ma force sur le chemin, il a abrégé mes jours.
Hann hefur tekið frá mér lífskraftinn og stytt ævi mína.
24 Je dis: Mon Dieu, ne m’enlève pas au milieu de mes jours, toi, dont les années durent d’âge en âge.
En ég hrópaði til hans: „Þú, Guð sem lifir að eilífu, láttu mig ekki deyja fyrir aldur fram!
25 Au commencement tu as fondé la terre, et les cieux sont l’ouvrage de tes mains.
Í upphafi lagðir þú undirstöður jarðarinnar og himnarnir eru verk handa þinna.
26 Ils périront, mais toi, tu subsistes. Tu les changeras comme un manteau, et ils seront changés:
Þau munu hverfa en þú ert að eilífu. Þau fyrnast, líkt og slitin föt sem lögð eru til hliðar.
27 mais toi, tu restes le même, et tes années n’ont point de fin.
En þú ert hinn sami og ár þín taka aldrei enda.
28 Les fils de tes serviteurs habiteront leur pays, et leur postérité sera stable devant toi.
En afkomendur okkar munu lifa og þú munt varðveita þá, kynslóð fram af kynslóð.“
