< Psaumes 139 >
1 Au maître de chant. Psaume de David. Yahweh, tu me sondes et tu me connais,
Drottinn, þú rannsakar mig út og inn og veist allt um mig.
2 tu sais quand je suis assis ou levé, tu découvres ma pensée de loin.
Hvort ég sit eða stend, það veist þú. Og þú lest hugsanir mínar úr fjarlægð!
3 Tu m’observes quand je suis en marche ou couché, et toutes mes voies te sont familières.
Þú veist hvert ég stefni og þekkir langanir mínar. Og hvort sem ég geng eða ligg, þá athugar þú það. Þú veist öllum stundum hvar ég er.
4 La parole n’est pas encore sur ma langue, que déjà, Yahweh, tu la connais entièrement.
Þú þekkir orðin á tungu minni áður en ég opna munninn!
5 En avant et en arrière tu m’entoures, et tu mets ta main sur moi:
Þú bæði fylgir mér og ferð á undan mér, leggur hönd þína á höfuð mitt og blessar mig.
6 Science trop merveilleuse pour moi, elle est trop élevée pour que j’y puisse atteindre!
Þetta er stórkostlegt! Já, næstum of gott til að vera satt!
7 Où aller loin de ton esprit, où fuir loin de ta face?
Hvert get ég farið frá anda þínum eða flúið frá augliti þínu?
8 Si je monte aux cieux, tu y es; si je me couche dans le schéol, te voilà! (Sheol )
Fari ég til himna, þá ertu þar, til dánarheima, þá ertu líka þar! (Sheol )
9 Si je prends les ailes de l’aurore, et que j’aille habiter aux confins de la mer,
Ef ég svifi á skýjum morgunroðans og settist við fjarlæga strönd,
10 là encore ta main me conduira, et ta droite me saisira.
einnig þar mundi hönd þín leiða mig og ég finna styrk þinn og vernd.
11 Et je dis: Au moins les ténèbres me couvriront, et la nuit sera la seule lumière qui m’entoure!...
Og þótt ég reyndi að læðast frá þér inn í myrkrið, þá myndi nóttin lýsa eins og dagur!
12 Les ténèbres mêmes n’ont pas pour toi d’obscurité; pour toi la nuit brille comme le jour, et les ténèbres comme la lumière.
Því að myrkrið hylur ekkert fyrir Guði, dagur og nótt eru jöfn fyrir þér.
13 C’est toi qui as formé mes reins, et qui m’as tissé dans le sein de ma mère.
Öll líffæri mín hefur þú skapað, ofið þau í kviði móður minnar.
14 Je te loue d’avoir fait de moi une créature si merveilleuse; tes œuvres sont admirables, et mon âme se plaît à le reconnaître.
Þökk, að þú skapaðir mig eins undursamlega og raun ber vitni! Þetta er dásamlegt um að hugsa! Handaverk þín eru stórkostleg – það er mér alveg ljóst.
15 Ma substance n’était pas cachée devant toi, lorsque j’étais formé dans le secret, tissé avec art dans les profondeurs de la terre.
Þú varst til staðar þegar ég var myndaður í leyni.
16 Je n’étais qu’un germe informe, et tes yeux me voyaient, et sur ton livre étaient tous inscrits les jours qui m’étaient destinés, avant qu’aucun d’eux fût encore.
Þú þekktir mig þegar ég var fóstur í móðurkviði og áður en ég sá dagsins ljós hafðir þú ákvarðað alla mína ævidaga – sérhver dagur var skráður í bók þína!
17 O Dieu, que tes pensées me semblent ravissantes! Que le nombre en est grand!
Hugsanir þínar, ó Guð, eru mér torskildar, en samt eru þær stórkostlegar!
18 Si je compte, elles surpassent en nombre les grains de sable: je m’éveille, et je suis encore avec toi!
Ef ég reyndi að telja þær, þá yrði það mér ofviða því að þær eru fleiri en sandkorn á sjávarströnd! Já, ég mundi vakna eins og af draumi, en hugur minn, hann væri enn hjá þér!
19 O Dieu, ne feras-tu pas périr le méchant? Hommes de sang, éloignez-vous de moi!
Vissulega munt þú, Guð, útrýma níðingunum. Já, burt með ykkur, þið morðingjar!
20 Ils parlent de toi d’une manière criminelle, ils prennent ton nom en vain, eux, tes ennemis!
Þeir guðlasta og hreykja sér upp gegn þér – hvílík heimska!
21 Ne dois-je pas, Yahweh, haïr ceux qui te haïssent, avoir en horreur ceux qui s’élèvent contre toi?
Drottinn, ætti ég ekki að hata þá sem þig hata? Og ætti ég ekki að hafa viðbjóð á þeim?
22 Oui, je les hais d’une haine complète, ils sont pour moi des ennemis.
Jú, ég hata þá, því að þínir óvinir eru mínir óvinir.
23 Sonde-moi, ô Dieu, et connais mon cœur; éprouve-moi, et connais mes pensées.
Prófaðu mig Guð. Rannsakaðu hjarta mitt og hugsanir mínar.
24 Regarde si je suis sur une voie funeste, et conduis-moi dans la voie éternelle.
Sýndu mér það í fari mínu sem hryggir þig og leiddu mig svo áfram veginn til eilífs lífs.