Psaumes 137

1 Au bord des fleuves de Babylone nous étions assis et nous pleurions, en nous souvenant de Sion.

Nad rzekami Babilońskiemi, tameśmy siadali i płakali, wspominając na Syon.

2 Aux saules de ses vallées nous avions suspendu nos harpes.

Na wierzbach, które są w nim, zawieszaliśmy harfy nasze.

3 Car là, ceux qui nous tenaient captifs nous demandaient des hymnes et des cantiques, nos oppresseurs, des chants joyeux: « Chantez-nous un cantique de Sion! »

A gdy nas tam pytali ci, którzy nas zawiedli w niewolę, o słowa pieśni, ( chociażeśmy byli zawiesili pieśni radości, ) mówiąc: Śpiewajcie nam pieśń z pieśni Syońskich,

4 Comment chanterions-nous le cantique de Yahweh, sur la terre de l’étranger?

Odpowiedzieliśmy: Jakoż mamy śpiewać pieśń Pańską w ziemi cudzoziemców?

5 Si jamais je t’oublie, Jérusalem, que ma droite oublie de se mouvoir!...

Jeźliże cię zapomnę, o Jeruzalemie! niech zapomni sama siebie prawica moja.

6 Que ma langue s’attache à mon palais, si je cesse de penser à toi, si je ne mets pas Jérusalem au premier rang de mes joies!

Niech przylgnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał, jeźlibym nie przełożył Jeruzalemu nad najwiekszę wesele moje.

7 Souviens-toi, Yahweh, des enfants d’Edom, quand au jour de Jérusalem, ils disaient: « Détruisez, détruisez-la, jusqu’en ses fondements! »

Wspomnij, Panie! na synów Edomskich, i na dzień Jeruzalemski, w który mówili: Poburzcie, poburzcie aż do gruntu w nim.

8 Fille de Babylone, vouée à la ruine, heureux celui qui te rendra le mal que tu nous as fait!

O córko Babilońska! i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, któryć odda nagrodę twoję, za to, coś nam złego uczyniła.

9 Heureux celui qui saisira et brisera tes petits enfants contre la pierre!

Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dziatki twe o skałę.