Teot 16
1 Niin hän saapui myös Derbeen ja Lystraan. Ja katso, siellä oli eräs opetuslapsi, nimeltä Timoteus, joka oli uskovaisen juutalaisvaimon poika, mutta isä oli kreikkalainen.
Тунчи Павло авиля дэ Листра тай дэ Дервия. Котэ джювда сиклярно, савэ акхарэнас Тимофеи. Лэхкири дэй сля патякуни иудеянка, ай дад сля греко.
2 Hänestä veljet, jotka olivat Lystrassa ja Ikonionissa, todistivat hyvää.
Пала Тимофее мишто дэдумане пхрала дэ Листра тай дэ Иконии.
3 Paavali tahtoi häntä mukaansa matkalle ja otti hänet ja ympärileikkasi hänet juutalaisten tähden, joita oli niillä paikkakunnilla; sillä kaikki tiesivät, että hänen isänsä oli kreikkalainen.
Павло закамля тэ лэ Тимофее дэ пэхкоро дром. Тай важ иудеен, савэ джювдэ дэ кодэлэн тханэн, обчинда лэ. Важ кода, со всавэрэ джянгле: Тимофеехкоро дад исин греко.
4 Ja sitä mukaa kuin he vaelsivat kaupungista kaupunkiin, antoivat he heille noudatettaviksi ne säädökset, jotka apostolit ja Jerusalemin vanhimmat olivat hyväksyneet.
Кала Павло тай мануша, савэ сле лэґа, пэрэджянас форо форостар, вонэ прыакхарэнас патякунэн тэ терэ кади, сар пэрэдэне апостолуря тай пхурэдэра Ерусалимостар.
5 Niin seurakunnat vahvistuivat uskossa ja saivat päivä päivältä yhä enemmän jäseniä.
Кхандиря састёнас дэ патявима, тай патякунэн диво дивэстар ачелас будэр.
6 Ja he kulkivat Frygian ja Galatian maan kautta, sillä Pyhä Henki esti heitä julistamasta sanaa Aasiassa.
Вонэ проджянас пав Фригия тай Галатиякири пхув, нэ Свэнто Фано на домукля лэн тэ пхэнэ лав дэ Цыкни Азия.
7 Ja tultuaan Mysian kohdalle he yrittivät lähteä Bityniaan, mutta Jeesuksen Henki ei sallinut heidän sitä tehdä.
Вонэ поджиле Мисиятэ и камле тэ джя дэ Вифиния, нэ Исусохкоро Фано на домукля лэн.
8 Niin he vaelsivat ohi Mysian ja menivät Trooaaseen.
Тай вонэ проджиле Мисия и авиле дэ Троада.
9 Ja Paavali näki yöllä näyn: makedonialainen mies seisoi ja pyysi häntä sanoen: "Tule yli Makedoniaan ja auta meitä".
Рятяґа Павлости сля дыкхлимо: лэсти сикавдапэ мануш Македониятар. Вов ачелас тай мангэлас Павло: — Ав дэ Македония тай дэ амэнди зор!
10 Ja kun hän oli nähnyt sen näyn, niin me kohta tahdoimme päästä lähtemään Makedoniaan, sillä me käsitimme, että Jumala oli kutsunut meitä julistamaan heille evankeliumia.
Пала кодэлэ дыкхлима амэ полиле, со Дэвэл прыакхарэл амэн тэ пхэнэ котэ Бахтало Лав. Тай екхатар лагле дэ Македония.
11 Kun nyt olimme purjehtineet Trooaasta, kuljimme suoraan Samotrakeen, ja seuraavana päivänä Neapoliin,
Троадатар амэ лагле пав пане дэ Самофракия тай котарь пэ авр диво лагле дэ Неаполи.
12 ja sieltä Filippiin, joka on ensimmäinen kaupunki siinä osassa Makedoniaa, siirtokunta. Siinä kaupungissa me viivyimme muutamia päiviä.
Котарь амэ лагле дэ Филиппы. Када сля Римохкири колония и баро форо дэ Македония. Дэ кадэва форо амэ сле набут вряма.
13 Ja sapatinpäivänä me menimme kaupungin portin ulkopuolelle, joen rannalle, jossa arvelimme olevan rukouspaikan, ja istuimme sinne ja puhuimme kokoontuneille naisille.
Дэ суббота амэ выджиле пала форохкэрэн ударэн лэнятэ. Котэ, сар амэ думисардэ, сля тхан важ мангима. Амэ бэшле и ачиле тэ дэдумэ джювленца, савэ котэ стидэнепэ.
14 Ja eräs Lyydia niminen purppuranmyyjä Tyatiran kaupungista, jumalaapelkääväinen nainen, oli kuulemassa; ja Herra avasi hänen sydämensä ottamaan vaarin siitä, mitä Paavali puhui.
Машкар лэн сля екх, савя акхарэнас Лидия. Вой тэлёлас Дэвлэсти, сля форостар Фиатира тай битинэлас кучутнэ шукар похтана. Лидия шунда Павло, и Рай оттерда лакоро їло тэ прылэ лэхкэрэ лава.
15 Ja kun hänet ja hänen perhekuntansa oli kastettu, pyysi hän meitä sanoen: "Jos te pidätte minua Herraan uskovaisena, niin tulkaa minun kotiini ja majailkaa siellä". Ja hän vaati meitä.
Тунчи, кала вой тай лакэрэ цэрунэ болдэнепэ, вой акхарда амэн пэстэ. — Сар тумэ динэн, со патяв Раести, тунчи джян и поавэн мандэ цэрэ, — фартэ акхарэлас вой амэн, тай амэ джиле.
16 Ja tapahtui meidän mennessämme rukouspaikkaan, että meitä vastaan tuli eräs palvelijatar, jossa oli tietäjähenki ja joka tuotti paljon tuloja isännilleen ennustamisellaan.
Екхвар, кала амэ джиле дэ тхан важ мангима, пав дром амэ удыкхле екха бутярня. Дэ латэ бэшэлас нажужо фано врэжакоро. Вой врысарэлас и кадэлэґа затерэлас барэ ловэ пэхкэрэ хулаенди.
17 Hän seurasi Paavalia ja meitä ja huusi sanoen: "Nämä miehet ovat korkeimman Jumalan palvelijoita, jotka julistavat teille pelastuksen tien".
Бутярни джялас пала Павло тай пала амэн тай типисявэлас: — Кадэла мануша — копыля Дэвлэ Барэдэрэхкэрэ! Вонэ розпхэнэн тумэнди пала дром фирисаримастэ!
18 Ja tätä hän teki monta päivää. Mutta se vaivasi Paavalia, ja hän kääntyi ja sanoi hengelle: "Jeesuksen Kristuksen nimessä minä käsken sinun lähteä hänestä". Ja se lähti sillä hetkellä.
Вой терэлас када диво дивэстар. И кала Павлости вса откада вурыцыля, вов обрисиля тай пхэнда фаности: — Важ Лав Исусо Христохкоро мэ прыпхэнав тути: выджя латар! Дэ кодыя ж вряма фано ачявда ла.
19 Mutta kun hänen isäntänsä näkivät, että tulojen toivo oli heiltä kadonnut, ottivat he Paavalin ja Silaan kiinni ja vetivät heidät torille hallitusmiesten eteen.
Кала хулая полиле, со лэндэ хасиля затиримо, вонэ схутилдэ Павло тай Сила тай цырдэне пэ бари гаса форохкэрэ раендэ.
20 Ja vietyänsä heidät päällikköjen eteen he sanoivat: "Nämä miehet häiritsevät meidän kaupunkimme rauhaa; he ovat juutalaisia
Вонэ андэ лэн пхурэдэрэндэ тай пхэндэ: — Кадэла мануша — иудея. Вонэ подваздэн амаро форо.
21 ja opettavat tapoja, joita meidän ei ole lupa omaksua eikä noudattaa, koska me olemme roomalaisia".
Вонэ влиджян дэ амаро джювимо кода, со амэнди, римсконэ манушэнди, нащи ни тэ прылэ, ни тэ терэ.
22 Ja kansakin nousi heitä vastaan, ja päälliköt revittivät heiltä vaatteet ja käskivät lyödä heitä raipoilla.
Гроза манушэн кади ж ачиля тэ вуджилисарэ Павло тай Сила. Тунчи пхурэдэра прыпхэндэ тэ злэ лэндар їда тай тэ марэ лэн дэстэнца.
23 Ja kun olivat heitä paljon pieksättäneet, heittivät he heidät vankeuteen ja käskivät vanginvartijan tarkasti vartioida heitä.
Лэн фартэ помардэ тай чутэ дэ барунэ. А барунэхкэрэ бутярнэсти прыпхэндэ мишто тэ дыкхэ пала лэн.
24 Sellaisen käskyn saatuaan tämä heitti heidät sisimpään vankihuoneeseen ja pani heidät jalkapuuhun.
Кала вов шунда кадэва прыпхэнимо, вов затерда лэн дэ андралатуни цэра дэ барунэ и замарда лэнгэрэ пурэ дэ лэпунза.
25 Mutta keskiyön aikaan Paavali ja Silas olivat rukouksissa ja veisasivat ylistystä Jumalalle; ja vangit kuuntelivat heitä.
Пашэ епашрят Павло тай Сила манглепэ тай диленца лашарэнас Дэвлэ. И авэр мануша, савэ котэ бэшле, шундэ лэн.
26 Silloin tapahtui yhtäkkiä suuri maanjäristys, niin että vankilan perustukset järkkyivät, ja samassa kaikki ovet aukenivat, ja kaikkien kahleet irtautuivat.
Екхатар пхув тинисиля баря зораґа, кади, со тинисиле и ванты дэ барунэ. Дэ кодыя ж вряма всавэрэ удара оттердэпэ, и всавэрэ барунарендэ ланчугуря тэлэдене пурэндар.
27 Kun vanginvartija heräsi ja näki vankilan ovien olevan auki, veti hän miekkansa ja aikoi surmata itsensä, luullen vankien karanneen.
Кала барунэхкоро бутярно проджюнгавдапэ тай удыкхля, со всавэрэ удара дэ барунэ оттердэ, вов думисарда, со всавэрэ барунаря унашле. Колэсти хутилда чюри тай камля тэ зачинэпэ.
28 Mutta Paavali huusi suurella äänellä sanoen: "Älä tee itsellesi mitään pahaa, sillä me kaikki olemme täällä".
Нэ Павло затиписиля лэсти: — На тер нисо пэсти! Амэ всавэрэ катэ!
29 Niin hän pyysi valoa, juoksi sisälle ja lankesi vavisten Paavalin ja Silaan eteen.
Бутярно прыпхэнда, соб тэ анэн яг, запрастэня дэ цэр, затинисиля даратар тай тэлэдэня англа Павло и Сила.
30 Ja hän vei heidät ulos ja sanoi: "Herrat, mitä minun pitää tekemän, että minä pelastuisin?"
Тунчи вылиджялда лэн барунэстар тай пхучля: — Рая мурэ! Со манди тэ терэ, соб тэ фирисаравпэ?
31 Niin he sanoivat: "Usko Herraan Jeesukseen, niin sinä pelastut, niin myös sinun perhekuntasi".
— Патя дэ Рае Исусо, — пхэндэ вонэ, — и фирисарэґапэ ту тай всаворо тиро цэр.
32 Ja he puhuivat Jumalan sanaa hänelle ynnä kaikille, jotka hänen kodissansa olivat.
Вонэ розпхэндэ лав Раехкоро лэсти тай всавэрэнди, ко сля лэстэ дэ цэр.
33 Ja hän otti heidät mukaansa samalla yön hetkellä ja pesi heidän haavansa, ja hänet ja kaikki hänen omaisensa kastettiin kohta.
Дэ кодыя ж рятуни вряма барунэхкоро бутярно халавда лэнгэрэ дукхавдэ тхана, а тунчи болдэняпэ вов и всавэрэ, ко сля лэстэ дэ цэр.
34 Ja hän vei heidät ylös asuntoonsa, laittoi heille aterian ja riemuitsi siitä, että hän ja koko hänen perheensä oli tullut Jumalaan uskovaksi.
Вов анда Павло тай Сила пэстэ цэрэ и тховда важ лэн скаминд. Всавэрэнца, ко сля лэстэ дэ цэр, вов лошавэлас, со ачиля тэ патя Дэвлэсти.
35 Päivän tultua päälliköt lähettivät oikeudenpalvelijat sanomaan: "Päästä irti ne miehet".
Авиля диво, тай форохкэрэ пхурэдэра бичалдэ пэхкэрэн дэстарен дэ барунэ тай прыпхэндэ лэнди: — Отмукэн пэ воля кадэлэн манушэн!
36 Niin vanginvartija ilmoitti tämän Paavalille sanoen: "Päälliköt ovat lähettäneet sanan, että teidät on päästettävä irti; lähtekää siis nyt ulos ja menkää rauhassa".
Барунэхкоро бутярно пхэнда Павлости: — Пхурэдэра прыпхэндэ тэ дэ тумэнди воля! Джян бахтаґа!
37 Mutta Paavali sanoi heille: "He ovat julkisesti, vieläpä ilman tuomiota, ruoskineet meitä, jotka olemme Rooman kansalaisia, ja ovat heittäneet meidät vankeuteen; ja nytkö he salaa ajaisivat meidät tiehemme! Ei niin, vaan tulkoot itse ja viekööt meidät ulos."
Нэ Павло пхэнда лэнди: — Амэ — римска мануша, ай вонэ бисындохкоро помардэ амэн англа всавэрэн тай чутэ дэ барунэ. Акана камэн чёраханэ амэн тэ вытрадэ? Нат! Мэк вонэ еджинэ авэна тай вылиджяна амэн.
38 Ja oikeudenpalvelijat kertoivat ne sanat päälliköille; niin nämä peljästyivät kuullessaan heidän olevan roomalaisia,
Бутярнэ розпхэндэ када форохкэрэ пхурэдэрэнди. Кала кодэла шундэ, со Павло тай Сила — римска мануша, тунчи пэрэдаравдэпэ.
39 ja he tulivat ja suostuttelivat heitä ja veivät heidät ulos ja pyysivät heitä lähtemään pois kaupungista.
Вонэ авиле, помангле лэндар патив, вылиджялдэ лэн барунэстар и помангле, соб кодэла ачявдэ форо.
40 Niin he lähtivät vankilasta ja menivät Lyydian tykö; ja nähtyään veljet ja rohkaistuaan heitä he lähtivät pois.
Кала Павло тай Сила выджиле барунэстар, вонэ джиле Лидиятэ. Котэ вонэ удыкхлепэ пхралэнца тай подрицардэ лэн. Тунчи вонэ джиле.
