Psalmaro 50

1 Psalmo de Asaf. Dio de la dioj, la Eternulo, ekparolis, Kaj vokis la teron de la sunleviĝo ĝis la sunsubiro.

Ein Psalm von Asaph. Der Gott, der Gott Jehovah, redet und ruft der Erde von der Sonne Aufgang bis zu ihrem Untergang.

2 El Cion, la perfektaĵo de beleco, Dio ekbrilis.

Aus Zion strahlt der Schönheit Vollendung, Gott.

3 Nia Dio venas kaj ne silentas; Fajro ekstermanta estas antaŭ Li, Ĉirkaŭ Li estas granda ventego.

Unser Gott kommt und schweigt nicht stille; Feuer frißt vor Ihm, und rings um Ihn stürmt es sehr.

4 Li vokas la ĉielon supre kaj la teron, Por juĝi Sian popolon:

Er wird rufen den Himmeln droben und der Erde, auf daß Er Seinem Volke Recht spreche.

5 Kolektu al Mi Miajn fidelulojn, Kiuj faris kun Mi interligon ĉe oferdono.

Versammelt Mir Meine Heiligen, die über dem Opfer den Bund mit Mir geschlossen.

6 Kaj la ĉielo proklamis Lian justecon, Ĉar Dio estas tiu juĝanto. (Sela)

Und die Himmel sagen an Seine Gerechtigkeit, denn Gott Selbst ist Richter. (Selah)

7 Aŭskultu, ho Mia popolo, kaj Mi parolos; Ho Izrael, Mi atestos pri vi; Mi estas Dio, via Dio.

Höre, mein Volk, und Ich will reden; Israel, Ich will gegen dich zeugen, Gott, dein Gott, bin Ich.

8 Ne pro viaj oferdonoj Mi vin riproĉos, Ĉar viaj bruloferoj estas ĉiam antaŭ Mi.

Nicht rüge Ich dich ob deiner Opfer und deine Brandopfer sind beständig vor Mir.

9 Mi ne prenos el via domo bovidon, Nek el viaj kortoj kaprojn:

Ich will nicht Farren nehmen aus deinem Haus, Böcke aus deinen Hürden.

10 Ĉar al Mi apartenas ĉiuj bestoj en la arbaroj, Miloj da brutoj sur la montoj;

Denn Mein ist alles Wild des Waldes, das Vieh auf Tausenden der Berge.

11 Mi konas ĉiujn birdojn sur la montoj, Kaj ĉiuj bestoj de la kampoj estas antaŭ Mi.

Ich kenne alles Gevögel der Berge, und das Gewild des Feldes ist bei Mir.

12 Se Mi fariĝus malsata, Mi ne dirus al vi, Ĉar al Mi apartenas la mondo, kaj ĉio, kio ĝin plenigas.

Sollte Ich hungern, Ich sagte es dir nicht; denn Mein ist die Welt und was sie füllt.

13 Ĉu Mi manĝas viandon de bovoj, Kaj ĉu Mi trinkas sangon de kaproj?

Soll Ich der Gewaltigen Fleisch essen und das Blut der Böcke trinken?

14 Oferdonu al Dio dankon, Kaj plenumu antaŭ la Plejaltulo viajn promesojn.

Opfere Gott Bekennen, und erstatte dem Allerhöchsten deine Gelübde.

15 Voku Min en la tago de mizero; Mi vin liberigos, kaj vi Min gloros.

Und rufe Mich an am Tage der Drangsal, so reiße Ich dich heraus, und du sollst Mich verherrlichen.

16 Sed al la malpiulo Dio diris: Por kio vi parolas pri Miaj leĝoj Kaj portas Mian interligon en via buŝo,

Und zu dem Ungerechten spricht Gott: Was ist es mit dir, daß du Meine Satzungen erzählst, und Meinen Bund in deinem Munde trägst?

17 Dum vi malamas moralinstruon Kaj ĵetas Miajn vortojn malantaŭen de vi?

Und du hassest Zucht und wirfst Meine Worte hinter dich?

18 Kiam vi vidas ŝteliston, vi aliĝas al li, Kaj kun adultuloj vi estas partoprenanto;

Ersiehst du einen Dieb, so läufst du mit ihm, und mit den Ehebrechern ist dein Teil.

19 Vian buŝon vi uzas por malbono, Kaj via lango plektas falsaĵon;

Du entsendest deinen Mund zum Bösen, und Trug flicht deine Zunge.

20 Vi sidas kaj parolas kontraŭ via frato, Pri la filo de via patrino vi kalumnias.

Du sitzest, redest wider deinen Bruder und wider deiner Mutter Sohn gibst du Verleumdung aus.

21 Tion vi faris, kaj Mi silentis; Kaj vi pensis, ke Mi estas tia, kiel vi. Mi punos vin, kaj Mi metos ĉion antaŭ viajn okulojn.

Das tatest du, und Ich habe still geschwiegen, da meintest du, Ich sei wie du; doch Ich rüge dich und lege es zurecht vor deinen Augen.

22 Komprenu ĉi tion, vi, kiuj forgesas Dion; Alie Mi disŝiros, kaj neniu savos.

Betrachtet doch das, ihr, die ihr Gott vergesset, daß Ich euch nicht zerfleische und keiner errette.

23 Kiu oferdonas dankon, tiu Min honoras; Kaj kiu estas singarda en la vojo, Al tiu Mi aperigos Dian helpon.

Wer Bekenntnis opfert, der verherrlicht Mich, und wer den Weg zurichtet, den lasse Ich sehen das Heil Gottes.