Psalmaro 44

1 Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

To the Overseer. — By sons of Korah. An Instruction. O God, with our ears we have heard, Our fathers have recounted to us, The work Thou didst work in their days, In the days of old.

2 Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

Thou, [with] Thy hand, nations hast dispossessed. And Thou dost plant them. Thou afflictest peoples, and sendest them away.

3 Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

For, not by their sword Possessed they the land, And their arm gave not salvation to them, But Thy right hand, and Thine arm, And the light of Thy countenance, Because Thou hadst accepted them.

4 Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

Thou [art] He, my king, O God, Command the deliverances of Jacob.

5 Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

By Thee our adversaries we do push, By Thy name tread down our withstanders,

6 Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

For, not in my bow do I trust, And my sword doth not save me.

7 Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

For Thou hast saved us from our adversaries, And those hating us Thou hast put to shame.

8 Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)

In God we have boasted all the day, And Thy name to the age we thank. (Selah)

9 Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

In anger Thou hast cast off and causest us to blush, And goest not forth with our hosts.

10 Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

Thou causest us to turn backward from an adversary, And those hating us, Have spoiled for themselves.

11 Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

Thou makest us food like sheep, And among nations Thou hast scattered us.

12 Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

Thou sellest Thy people — without wealth, And hast not become great by their price.

13 Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

Thou makest us a reproach to our neighbours, A scorn and a reproach to our surrounders.

14 Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

Thou makest us a simile among nations, A shaking of the head among peoples.

15 Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

All the day my confusion [is] before me, And the shame of my face hath covered me.

16 Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

Because of the voice of a reproacher and reviler, Because of an enemy and a self-avenger.

17 Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

All this met us, and we did not forget Thee, Nor have we dealt falsely in Thy covenant.

18 Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

We turn not backward our heart, Nor turn aside doth our step from Thy path.

19 Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

But Thou hast smitten us in a place of dragons, And dost cover us over with death-shade.

20 Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

If we have forgotten the name of our God, And spread our hands to a strange God,

21 Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

Doth not God search out this? For He knoweth the secrets of the heart.

22 Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

Surely, for Thy sake we have been slain all the day, Reckoned as sheep of the slaughter.

23 Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

Stir up — why dost Thou sleep, O Lord? Awake, cast us not off for ever.

24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

Why Thy face hidest Thou? Thou forgettest our afflictions and our oppression,

25 Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

For bowed to the dust hath our soul, Cleaved to the earth hath our belly.

26 Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.

Arise, a help to us, And ransom us for thy kindness' sake.