Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Hac ilahisi Sıkıntıya düşünce RAB'be seslendim; Yanıtladı beni.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan, Aldatıcı dillerden!

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Ey aldatıcı dil, RAB ne verecek sana, Daha ne verecek?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Yiğidin sivri oklarıyla Retem çalısından alevli korlar!

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Vay bana, Meşek'te garip kaldım sanki, Kedar çadırları arasında oturdum.

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Fazla kaldım Barıştan nefret edenler arasında.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Ben barış yanlısıyım, Ama söze başladığımda, Onlar savaşa kalkıyor!