Psalmaro 102
1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
Imádság, egy szegény számára, midőn ellankad és az Örökkévaló előtt kiönti panaszát. Örökkévaló, halljad imámat, s fohászkodásom jusson hozzád!
2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
Ne rejtsd el arczodat tőlem szorultságom napján; hajlítsd hozzám füledet, amely napon felkiáltok, gyorsan hallgass meg!
3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
Mert füstben enyésztek el napjaim, és csontjaim átizzottak mint égéstől.
4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
Megveretett, mint a fű, úgy hogy elszáradt a szívem; bizony, elfeledtem megenni kenyeremet.
5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
Nyögésem hangjától odatapadt csontom húsomhoz.
6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
Hasonlítok a puszta pelikánjához, olyan lettem, mint kuvik a romokban.
7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
Virrasztottam s olyan lettem, mint magános madár a háztetőn.
8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
Egész nap gyaláztak ellenségeim; az ellenem tombolók reám esküdtek.
9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
Mert hamut kenyér gyanánt ettem, s italomat sírással elegyítettem:
10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
indulatod és haragod miatt, mert felkaptál és elhajítottál.
11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
Napjaim akár a megnyúlt árnyék, és én elszáradok, mint a fű,
12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
De te, Örökkévaló, örökké trónolsz, s neved nemzedékig meg nemzedékig tart.
13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
Te majd felkelsz, irgalmazol Cziónnak, mert ideje, hogy kegyelmezz neki, mert eljött a határidő;
14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
mert szolgáid kedvelik a köveit és porát kegyelik.
15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
S majd félik a nemzetek az Örökkévaló nevét, s mind a föld királyai dicsőségedet;
16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
mert megépítette az Örökkévaló Cziónt, megjelent az ő dicsőségében.
17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
Odafordult a hontalanok imájához, s nem vetette meg imádságukat.
18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
Fölíratik ez az utóbbi nemzedék számára, s a megteremtendő nép majd dícséri Jáht:
19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
hogy letekintett szent magasságából, az Örökkévaló az égből a földre nézett,
20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
hogy meghallgassa a fogolynak jajgatását, hogy megoldozza a halál fiait;
21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
hogy hirdessék Cziónban az Örökkévaló nevét és dícséretét Jeruzsálemben,
22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
mikor népek gyűlnek együvé és királyságok, hogy szolgálják az Örökkévalót.
23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
Megsanyargatta az úton erőmet, megrövidítette napjaimat.
24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
Azt mondom: Istenem, el ne ragadj napjaim felében, nemzedéken meg nemzedékeken át a te éveid!
25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
Hajdanában alapítottad a földet s kezeid műve az ég;
26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
ők elvesznek, de te megállasz, s mindannyian mint a ruha elkopnak: mint az öltözetet váltod őket, s ők elváltoznak.
27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
De te ugyanaz vagy, és éveidnek nincsen vége.
28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.
Szolgáid fiai lakni fognak s magzatjuk megszilárdul előtted.
