Ijob 6
1 Ijob respondis kaj diris:
Allora Giobbe rispose:
2 Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,
Se ben si pesasse il mio cruccio e sulla stessa bilancia si ponesse la mia sventura...
3 Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.
certo sarebbe più pesante della sabbia del mare! Per questo temerarie sono state le mie parole,
4 Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.
perché le saette dell'Onnipotente mi stanno infitte, sì che il mio spirito ne beve il veleno e terrori immani mi si schierano contro!
5 Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?
Raglia forse il somaro con l'erba davanti o muggisce il bue sopra il suo foraggio?
6 Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?
Si mangia forse un cibo insipido, senza sale? O che gusto c'è nell'acqua di malva?
7 Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.
Ciò che io ricusavo di toccare questo è il ributtante mio cibo!
8 Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!
Oh, mi accadesse quello che invoco, e Dio mi concedesse quello che spero!
9 Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!
Volesse Dio schiacciarmi, stendere la mano e sopprimermi!
10 Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.
Ciò sarebbe per me un qualche conforto e gioirei, pur nell'angoscia senza pietà, per non aver rinnegato i decreti del Santo.
11 Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?
Qual la mia forza, perché io possa durare, o qual la mia fine, perché prolunghi la vita?
12 Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?
La mia forza è forza di macigni? La mia carne è forse di bronzo?
13 Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.
Non v'è proprio aiuto per me? Ogni soccorso mi è precluso?
14 Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.
A chi è sfinito è dovuta pietà dagli amici, anche se ha abbandonato il timore di Dio.
15 Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,
I miei fratelli mi hanno deluso come un torrente, sono dileguati come i torrenti delle valli,
16 Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;
i quali sono torbidi per lo sgelo, si gonfiano allo sciogliersi della neve,
17 En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.
ma al tempo della siccità svaniscono e all'arsura scompaiono dai loro letti.
18 Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.
Deviano dalle loro piste le carovane, avanzano nel deserto e vi si perdono;
19 Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;
le carovane di Tema guardano là, i viandanti di Saba sperano in essi:
20 Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.
ma rimangono delusi d'avere sperato, giunti fin là, ne restano confusi.
21 Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.
Così ora voi siete per me: vedete che faccio orrore e vi prende paura.
22 Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,
Vi ho detto forse: «Datemi qualcosa» o «dei vostri beni fatemi un regalo»
23 Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?
o «liberatemi dalle mani di un nemico» o «dalle mani dei violenti riscattatemi»?
24 Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.
Istruitemi e allora io tacerò, fatemi conoscere in che cosa ho sbagliato.
25 Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?
Che hanno di offensivo le giuste parole? Ma che cosa dimostra la prova che viene da voi?
26 Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.
Forse voi pensate a confutare parole, e come sparsi al vento stimate i detti di un disperato!
27 Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.
Anche sull'orfano gettereste la sorte e a un vostro amico scavereste la fossa.
28 Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?
Ma ora degnatevi di volgervi verso di me: davanti a voi non mentirò.
29 Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.
Su, ricredetevi: non siate ingiusti! Ricredetevi; la mia giustizia è ancora qui!
30 Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?
C'è forse iniquità sulla mia lingua o il mio palato non distingue più le sventure?
