Ijob 4

1 Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:

2 Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies; sed conceptum sermonem tenere quis poterit?

3 Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;

Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti;

4 Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;

vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti.

5 Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.

Nunc autem venit super te plaga, et defecisti; tetigit te, et conturbatus es.

6 Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum?

7 Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

Recordare, obsecro te, quis umquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt?

8 Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

Quin potius vidi eos qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos,

9 De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

flante Deo perisse, et spiritu iræ ejus esse consumptos.

10 La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;

Rugitus leonis, et vox leænæ, et dentes catulorum leonum contriti sunt.

11 Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.

Tigris periit, eo quod non haberet prædam, et catuli leonis dissipati sunt.

12 Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.

Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri ejus.

13 Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

In horrore visionis nocturnæ, quando solet sopor occupare homines,

14 Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.

pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt;

15 Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.

et cum spiritus, me præsente, transiret, inhorruerunt pili carnis meæ.

16 Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:

Stetit quidam, cujus non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi auræ lenis audivi.

17 Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

Numquid homo, Dei comparatione, justificabitur? aut factore suo purior erit vir?

18 Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:

Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem;

19 Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.

quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea?

20 De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.

De mane usque ad vesperam succidentur; et quia nullus intelligit, in æternum peribunt.

21 La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.

Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis; morientur, et non in sapientia.