Ijob 30
1 Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;
But now the younger in time scorn me, whose fathers I would not have set with the dogs of my flock:
2 Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;
The strength of whose hands was to me as nothing, and they were thought unworthy of life itself.
3 Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;
Barren with want and hunger, who gnawed in the wilderness, disfigured with calamity and misery.
4 Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.
And they ate grass, and barks of trees, and the root of junipers was their food.
5 El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;
Who snatched up these things out of the valleys, and when they had found any of them, they ran to them with a cry.
6 En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;
They dwelt in the desert places of torrents, and in caves of earth, or upon the gravel.
7 Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;
They pleased themselves among these kind of things, and counted it delightful to be under the briers.
8 Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.
The children of foolish and base men, and not appearing at all upon the earth.
9 Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.
Now I am turned into their song, and am become their byword.
10 Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.
They abhor me, and flee far from me, and are not afraid to spit in my face.
11 Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.
For he hath opened his quiver, and hath afflicted me, and hath put a bridle into my mouth.
12 Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;
At the right hand of my rising, my calamities forthwith arose: they have overthrown my feet, and have overwhelmed me with their paths as with waves.
13 Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;
They have destroyed my ways, they have lain in wait against me, and they have prevailed, and there was none to help.
14 Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.
They have rushed in upon me, as when a wall is broken, and a gate opened, and have rolled themselves down to my miseries.
15 Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.
I am brought to nothing: as a wind thou hast taken away my desire: and my prosperity hath passed away like a cloud.
16 Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.
And now my soul fadeth within myself, and the days of affliction possess me.
17 En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.
In the night my bone is pierced with sorrows: and they that feed upon me, do not sleep.
18 Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.
With the multitude of them my garment is consumed, and they have girded me about, as with the collar of my coat.
19 Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.
I am compared to dirt, and am likened to embers and ashes.
20 Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.
I cry to thee, and thou hearest me not: I stand up, and thou dost not regard me.
21 Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.
Thou art changed to be cruel toward me, and in the hardness of thy hand thou art against me.
22 Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.
Thou hast lifted me up, and set me as it were upon the wind, and thou hast mightily dashed me.
23 Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.
I know that thou wilt deliver me to death, where a house is appointed for every one that liveth.
24 Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?
But yet thou stretchest not forth thy hand to their consumption: and if they shall fall down thou wilt save.
25 Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?
I wept heretofore for him that was afflicted, and my soul had compassion on the poor.
26 Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.
I expected good things, and evils are come upon me: I waited for light, and darkness broke out.
27 Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.
My inner parts have boiled without any rest, the days of affliction have prevented me.
28 Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.
I went mourning without indignation; I rose up, and cried in the crowd.
29 Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.
I was the brother of dragons, and companion of ostriches.
30 Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.
My skin is become black upon me, and my bones are dried up with heat.
31 Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.
My harp is turned to mourning, and my organ into the voice of those that weep.
