Psalms 78
1 An Instruction of Asaph. Give ear, O my people, to my law, Incline your ear to sayings of my mouth.
Þjóð mín, hlustaðu á kenningu mína. Gefðu gaum að því sem ég hef að segja.
2 I open with a simile my mouth, I bring forth hidden things of old,
Nú ætla ég að rifja upp fyrir þér liðna atburði,
3 That we have heard and do know, And our fathers have recounted to us.
frásagnir sem varðveist hafa frá kynslóð til kynslóðar.
4 We do not hide from their sons, To a later generation recounting praises of Jehovah, And His strength, and His wonders that He hath done.
Ég birti ykkur sannleikann, svo að þið getið sagt börnum ykkar frá dásemdarverkum Drottins, öllum þeim undrum sem hann vann.
5 And He raiseth up a testimony in Jacob, And a law hath placed in Israel, That He commanded our fathers, To make them known to their sons.
Lögmál sitt gaf hann Ísrael og bauð forfeðrunum að kenna það börnum sínum
6 So that a later generation doth know, Sons who are born, do rise and recount to their sons,
sem síðan skyldu kenna það sínum afkomendum. Þannig skyldi lögmál hans berast frá einni kynslóðinni til annarrar.
7 And place in God their confidence, And forget not the doings of God, But keep His commands.
Því hefur sérhver kynslóð getað haldið lög Guðs, treyst honum og heyrt um hans dásemdarverk.
8 And they are not like their fathers, A generation apostate and rebellious, A generation! it hath not prepared its heart, Nor stedfast with God [is] its spirit.
Ný kynslóð skyldi ekki þurfa að fara að fordæmi feðra sinna sem voru þrjóskir, óhlýðnir og ótrúir og forhertu sig gegn Guði.
9 Sons of Ephraim — armed bearers of bow, Have turned in a day of conflict.
Þótt íbúar Efraím væru alvopnaðir, þá flúðu þeir þegar að orustunni kom.
10 They have not kept the covenant of God, And in His law they have refused to walk,
Þannig rufu þeir sáttmálann við Guð og fóru sína eigin leið.
11 And they forget His doings, And His wonders that He shewed them.
Þeir gleymdu máttarverkum Drottins,
12 Before their fathers He hath done wonders, In the land of Egypt — the field of Zoan.
sem hann hafði fyrir þá gert og forfeður þeirra í Egyptalandi,
13 He cleft a sea, and causeth them to pass over, Yea, He causeth waters to stand as a heap.
þegar hann klauf hafið og leiddi þá yfir þurrum fótum. Vatnið stóð eins og veggur til beggja handa!
14 And leadeth them with a cloud by day, And all the night with a light of fire.
Að degi til leiddi hann þá með skýi, en eldstólpa um nætur.
15 He cleaveth rocks in a wilderness, And giveth drink — as the great deep.
Hann rauf gat á klettinn í eyðimörkinni. Vatnið streymdi fram og þeir svöluðu þorsta sínum.
16 And bringeth out streams from a rock, And causeth waters to come down as rivers.
Já, það flæddi frá klettinum, líkast rennandi á!
17 And they add still to sin against Him, To provoke the Most High in the dry place.
Samt héldu þeir fast við þrjósku sína og syndguðu gegn hinum hæsta Guði.
18 And they try God in their heart, To ask food for their lust.
Þeir kvörtuðu og kveinuðu og heimtuðu annað að borða en það sem Guð gaf þeim.
19 And they speak against God — they said: 'Is God able to array a table in a wilderness?'
Þeir ásökuðu jafnvel sjálfan Guð og sögðu:
20 Lo, He hath smitten a rock, And waters flow, yea, streams overflow. 'Also — bread [is] He able to give? Doth He prepare flesh for His people?'
„Hann gaf okkur vatn, en hvers vegna fáum við ekki brauð eða kjöt?!“
21 Therefore hath Jehovah heard, And He sheweth Himself wroth, And fire hath been kindled against Jacob, And anger also hath gone up against Israel,
Drottinn hlustaði og honum rann í skap, reiði hans upptendraðist gegn Ísrael.
22 For they have not believed in God, Nor have they trusted in His salvation.
Enda treystu þeir honum ekki, né trúðu forsjá hans.
23 And He commandeth clouds from above, Yea, doors of the heavens He hath opened.
Jafnvel þótt hann lyki upp himninum – eins og glugga! –
24 And He raineth on them manna to eat, Yea, corn of heaven He hath given to them.
og léti manna rigna niður.
25 Food of the mighty hath each eaten, Venison He sent to them to satiety.
Já, þeir átu englabrauð! – og urðu mettir.
26 He causeth an east wind to journey in the heavens, And leadeth by His strength a south wind,
Þá lét hann austanvind blása og stýrði vestanvindinum með krafti sínum.
27 And He raineth on them flesh as dust, And as sand of the seas — winged fowl,
Og viti menn, fuglum rigndi af himni, – þeir voru eins og sandur á sjávarströnd!
28 And causeth [it] to fall in the midst of His camp, Round about His tabernacles.
Af hans völdum féllu þeir til jarðar um allar tjaldbúðirnar.
29 And they eat, and are greatly satisfied, And their desire He bringeth to them.
Og fólkið át nægju sína. Hann mettaði hungur þeirra.
30 They have not been estranged from their desire, Yet [is] their food in their mouth,
En varla höfðu þeir lokið matnum – fæðan var enn í munni þeirra,
31 And the anger of God hath gone up against them, And He slayeth among their fat ones, And youths of Israel He caused to bend.
þá reiddist Drottinn þeim og lagði að velli æskumenn Ísraels.
32 With all this they have sinned again, And have not believed in His wonders.
En þeir sáu sig ekki um hönd, en héldu áfram að syndga og vildu ekki trúa kraftaverkum Drottins.
33 And He consumeth in vanity their days, And their years in trouble.
Þess vegna stytti hann ævi þeirra og sendi þeim miklar hörmungar.
34 If He slew them, then they sought Him, And turned back, and sought God earnestly,
En þegar neyðin var stærst, tóku þeir að leita Guðs. Þeir iðruðust og snéru sér til hans.
35 And they remember that God [is] their rock, And God Most High their redeemer.
Þeir viðurkenndu að Guð er eini grundvöllur lífsins – að hinn hæsti Guð væri frelsari þeirra.
36 And — they deceive Him with their mouth, And with their tongue do lie to Him,
En því miður fylgdu þeir honum aðeins í orði kveðnu, en ekki af heilum hug,
37 And their heart hath not been right with Him, And they have not been stedfast in His covenant.
hjarta þeirra var langt frá honum. Þeir stóðu ekki við orð sín.
38 And He — the Merciful One, Pardoneth iniquity, and destroyeth not, And hath often turned back His anger, And waketh not up all His fury.
Samt var hann þeim miskunnsamur, fyrirgaf syndir þeirra og tortímdi þeim ekki. Margoft hélt hann aftur af reiði sinni.
39 And He remembereth that they [are] flesh, A wind going on — and it returneth not.
Hann minntist þess að þeir voru dauðlegir menn, eins og andblær sem kemur og fer.
40 How often do they provoke Him in the wilderness, Grieve Him in the desolate place?
Já, oft risu þeir gegn Guði í eyðimörkinni og ollu honum vonbrigðum.
41 Yea, they turn back, and try God, And the Holy One of Israel have limited.
Aftur og aftur sneru þeir við honum baki og freistuðu hans.
42 They have not remembered His hand The day He ransomed them from the adversary.
Þeir gleymdu krafti hans og kærleika og hvernig hann hafði frelsað þá frá óvinum þeirra.
43 When He set His signs in Egypt, And His wonders in the field of Zoan,
Þeir gleymdu plágunum sem hann sendi Egyptum í Sóan
44 And He turneth to blood their streams, And their floods they drink not.
þegar hann breytti fljótum þeirra í blóð, svo að enginn gat drukkið.
45 He sendeth among them the beetle, and it consumeth them, And the frog, and it destroyeth them,
Eða þegar hann fyllti landið af flugum og froskum!
46 And giveth to the caterpillar their increase, And their labour to the locust.
Lirfurnar spilltu uppskerunni og engispretturnar átu allt, hvort tveggja var frá honum komið.
47 He destroyeth with hail their vine, And their sycamores with frost,
Hann eyddi vínviði þeirra með hagléli og mórberjatrjánum með frosti.
48 And delivereth up to the hail their beasts, And their cattle to the burning flames.
Búpeningurinn hrundi niður í haganum, haglið rotaði hann og sauðirnir drápust í eldingum.
49 He sendeth on them the fury of His anger, Wrath, and indignation, and distress — A discharge of evil messengers.
Hann úthellti reiði sinni yfir þá, sendi þeim ógn og skelfingu. Hann leysti út sendiboða ógæfunnar – engla sem létu þá kenna á því!
50 He pondereth a path for His anger, He kept not back their soul from death, Yea, their life to the pestilence He delivered up.
Hann gaf reiðinni lausan tauminn. Og ekki hlífði hann Egyptunum. Þeir fengu vænan skerf af plágum og sjúkdómum.
51 And He smiteth every first-born in Egypt, The first-fruit of the strong in tents of Ham.
Þá deyddi hann frumburði Egypta, efnilegan ungviðinn, sem vonirnar voru bundnar við.
52 And causeth His people to journey as a flock, And guideth them as a drove in a wilderness,
Sinn eigin lýð leiddi hann styrkri hendi gegnum eyðimörkina.
53 And He leadeth them confidently, And they have not been afraid, And their enemies hath the sea covered.
Hann var skjól þeirra og vörn. Þeir þurftu ekkert að óttast, en hafið gleypti óvini þeirra.
54 And He bringeth them in unto the border of His sanctuary, This mountain His right hand had got,
Hann greiddi för þeirra til fyrirheitna landsins, til hæðanna sem hann hafði skapað.
55 And casteth out nations from before them, And causeth them to fall in the line of inheritance, And causeth the tribes of Israel to dwell in their tents,
Íbúum landsins stökkti hann á flótta en gaf þar ættkvíslum Ísraels erfðahlut og skjól.
56 And they tempt and provoke God Most High, And His testimonies have not kept.
En þótt þeir nytu gæsku Guðs, risu þeir gegn hinum hæsta og fyrirlitu boðorð hans.
57 And they turn back, And deal treacherously like their fathers, They have been turned like a deceitful bow,
Þeir sneru af leið og rufu trúnað rétt eins og feður þeirra. Eins og bogin ör misstu þeir marksins sem Guð hafði sett þeim.
58 And make Him angry with their high places, And with their graven images make Him zealous,
Þeir tóku aðra guði, reistu þeim ölturu og egndu Drottin á móti sér.
59 God hath heard, and sheweth Himself wroth. And kicketh exceedingly against Israel.
Guð sá verk þeirra og reiddist – fékk viðbjóð á Ísrael.
60 And He leaveth the tabernacle of Shiloh, The tent He had placed among men,
Hann yfirgaf helgidóm sinn í Síló, bústað sinn meðal manna.
61 And He giveth His strength to captivity, And His beauty into the hand of an adversary,
Örk sína lét hann falla í hendur óvinanna og vegsemd hans var óvirt af heiðingjum.
62 And delivereth up to the sword His people, And with His inheritance shewed Himself angry.
Hann reiddist lýð sínum og lét hann falla fyrir sverði óvinanna.
63 His young men hath fire consumed, And His virgins have not been praised.
Æskumenn Ísraels fórust í eldi og ungu stúlkurnar upplifðu ekki sinn brúðkaupsdag.
64 His priests by the sword have fallen, And their widows weep not.
Prestunum var slátrað og ekkjur þeirra dóu áður en þær gátu harmað þá.
65 And the Lord waketh as a sleeper, As a mighty one crying aloud from wine.
Þá var sem Drottinn vaknaði af svefni, eins og hetja sem rís upp úr vímu,
66 And He smiteth His adversaries backward, A reproach age-during He hath put on them,
og hann gaf þeim vænt spark í bakhlutann og sendi þá burt með skömm, sömu leið og þeir komu.
67 And He kicketh against the tent of Joseph, And on the tribe of Ephraim hath not fixed.
Hann hafnaði fjölskyldu Jósefs, ætt Efraíms,
68 And He chooseth the tribe of Judah, With mount Zion that He loved,
en kaus Júdaættkvísl og Síonfjall, sem hann elskar.
69 And buildeth His sanctuary as a high place, Like the earth, He founded it to the age.
Þar reisti hann musteri sitt – voldugt og traust rétt eins og himin og jörð.
70 And He fixeth on David His servant, And taketh him from the folds of a flock,
Hann kaus Davíð sem þjón sinn, tók hann frá sauðunum,
71 From behind suckling ones He hath brought him in, To rule over Jacob His people, And over Israel His inheritance.
úr smalamennskunni, til að verða leiðtogi og hirðir þjóðar sinnar.
72 And he ruleth them according to the integrity of his heart, And by the skilfulness of his hands leadeth them!
Og hann gætti hennar af öryggi og með hreinu hjarta.
