Psalms 49
1 To the Overseer. — By sons of Korah. A Psalm. Hear this, all ye peoples, Give ear, all ye inhabitants of the world.
| برای رهبر سرایندگان. مزمور پسران قورَح. ای همهٔ قومهای روی زمین این را بشنوید! ای تمام مردم جهان گوش فرا دهید! |
2 Both low and high, together rich and needy.
| ای عوام و خواص، ای ثروتمندان و فقیران، همگی |
3 My mouth speaketh wise things, And the meditations of my heart [are] things of understanding.
| به سخنان حکیمانهٔ من گوش دهید. |
4 I incline to a simile mine ear, I open with a harp my riddle:
| می‌خواهم با مثلی معمای زندگی را بیان کنم؛ می‌خواهم با نوای بربط این مشکل را بگشایم. |
5 Why do I fear in days of evil? The iniquity of my supplanters doth compass me.
| چرا باید در روزهای مصیبت ترسان باشم؟ چرا ترسان باشم که دشمنان تبهکار دور مرا بگیرند |
6 Those trusting on their wealth, And in the multitude of their riches, Do shew themselves foolish.
| و آنانی که اعتمادشان بر ثروتشان است و به فراوانی مال خود فخر می‌کنند مرا محاصره نمایند؟ |
7 A brother doth no one at all ransom, He doth not give to God his atonement.
| هیچ‌کس نمی‌تواند بهای جان خود را به خدا بپردازد و آن را نجات دهد. |
8 And precious [is] the redemption of their soul, And it hath ceased — to the age.
| زیرا فدیهٔ جان انسان بسیار گرانبهاست و کسی قادر به پرداخت آن نیست. |
9 And still he liveth for ever, He seeth not the pit.
| هیچ‌کس نمی‌تواند مانع مرگ انسان شود و به او زندگی جاوید عطا کند. |
10 For he seeth wise men die, Together the foolish and brutish perish, And have left to others their wealth.
| زیرا می‌بینیم که چگونه هر انسانی، خواه دانا خواه نادان، می‌میرد و آنچه را اندوخته است برای دیگران برجای می‌نهد. |
11 Their heart [is]: Their houses [are] to the age, Their tabernacles to all generations. They proclaimed their names over the lands.
| آنان املاک و زمینهای خود را به نام خود نامگذاری می‌کنند و گمان می‌برند که خانه‌هایشان دائمی است و تا ابد باقی می‌ماند. |
12 And man in honour doth not remain, He hath been like the beasts, they have been cut off.
| غافل از اینکه هیچ انسانی تا به ابد در شکوه خود باقی نمی‌ماند بلکه همچون حیوان جان می‌سپارد. |
13 This their way [is] folly for them, And their posterity with their sayings are pleased. (Selah)
| این است سرنوشت افرادی که به خود توکل می‌کنند و سرنوشت کسانی که از ایشان پیروی می‌نمایند. |
14 As sheep for Sheol they have set themselves, Death doth afflict them, And the upright rule over them in the morning, And their form [is] for consumption. Sheol [is] a dwelling for him. (Sheol h7585)
| آنها گوسفندانی هستند که به سوی هلاکت پیش می‌روند زیرا مرگ، آنها را شبانی می‌کند. صبحگاهان، شروران مغلوب نیکان می‌شوند و دور از خانه‌های خود، اجسادشان در عالم مردگان می‌پوسد. (Sheol h7585) |
15 Only, God doth ransom my soul from the hand of Sheol, For He doth receive me. (Selah) (Sheol h7585)
| اما خداوند جان مرا از عالم مردگان نجات داده، خواهد رهانید. (Sheol h7585) |
16 Fear not, when one maketh wealth, When the honour of his house is abundant,
| نگران نشو وقتی کسی ثروتمند می‌شود و بر شکوه خانه‌اش افزوده می‌گردد! |
17 For at his death he receiveth nothing, His honour goeth not down after him.
| زیرا هنگامی که بمیرد چیزی را از آنچه دارد با خود نخواهد برد و ثروتش به دنبال او به قبر نخواهد رفت. |
18 For his soul in his life he blesseth, (And they praise thee when thou dost well for thyself.)
| هر چند او در زندگی خوشبخت باشد و مردم او را برای موفقیتش بستایند، |
19 It cometh to the generation of his fathers, For ever they see not the light.
| اما او سرانجام به جایی که اجدادش رفته‌اند خواهد شتافت و در ظلمت ابدی ساکن خواهد شد. |
20 Man in honour, who understandest not, Hath been like the beasts, they have been cut off!
| آری، انسان با وجود تمام فرّ و شکوهش، سرانجام مانند حیوان می‌میرد. |
