Psalms 2
1 Why have nations tumultuously assembled? And do peoples meditate vanity?
Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?
2 Station themselves do kings of the earth, And princes have been united together, Against Jehovah, and against His Messiah:
Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:
3 'Let us draw off Their cords, And cast from us Their thick bands.'
Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.
4 He who is sitting in the heavens doth laugh, The Lord doth mock at them.
Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.
5 Then doth He speak unto them in His anger, And in His wrath He doth trouble them:
Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,
6 'And I — I have anointed My King, Upon Zion — My holy hill.'
Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.
7 I declare concerning a statute: Jehovah said unto me, 'My Son Thou [art], I to-day have brought thee forth.
Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.
8 Ask of Me and I give nations — thy inheritance, And thy possession — the ends of earth.
Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.
9 Thou dost rule them with a sceptre of iron, As a vessel of a potter Thou dost crush them.'
Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.
10 And now, O kings, act wisely, Be instructed, O judges of earth,
Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!
11 Serve ye Jehovah with fear, And rejoice with trembling.
Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.
12 Kiss the Chosen One, lest He be angry, And ye lose the way, When His anger burneth but a little, O the happiness of all trusting in Him!
Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.
