Job 6
1 Then Job answered,
Unya si Job mitubag ug miingon:
2 “Oh that my anguish were weighed, and all my calamity laid in the balances!
Ah, kong gitimbang pa lamang unta ang akong pag-agulo, Ug gipahaluna sa timbangan ang tanan ko nga kagul-anan!
3 For now it would be heavier than the sand of the seas, therefore my words have been rash.
Kay karon kini mabug-at labi pa kay sa balas sa mga dagat: Busa, nahinanali ang akong mga pulong.
4 For the arrows of the Almighty are within me. My spirit drinks up their poison. The terrors of God set themselves in array against me.
Kay ang pana sa Makagagahum kanako mingtaroy, Ug sa hilo niana ang akong kalag nagainum: Ug ang mga kalisang sa Dios nakiggubat batok kanako.
5 Does the wild donkey bray when he has grass? Or does the ox low over his fodder?
Magabihihi ba ang asnong ihalas kong siya may balili? Kun magainga ba ang vaca sa ibabaw sa iyang kompay?
6 Can that which has no flavour be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
Ang butang nga walay lami makaon ba kong walay asin? Kun ang puti sa itlog aduna bay lami?
7 My soul refuses to touch them. They are as loathsome food to me.
Ang akong kalag magadumili sa paghikap kanila; Sila sama sa mga kalan-on nga maluod kanako.
8 “Oh that I might have my request, that God would grant the thing that I long for,
Oh nga itugot unta kanako ang akong ginapangayo; Ug ang Dios magahatag kanako sa butang nga akong ginapangandoy!
9 even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off!
Bisan kini kong makapahimuot sa Dios sa pagdugmok kanako; Nga buhian unta niya ang iyang kamot, ug putlon ako!
10 Let it still be my consolation, yes, let me exult in pain that doesn’t spare, that I have not denied the words of the Holy One.
Ug mao kana unta ang akong kalipay, Oo, pakasadyaa ako sa kasakit nga dili mopagawas, Nga ako wala maglimod sa mga pulong sa Balaan.
11 What is my strength, that I should wait? What is my end, that I should be patient?
Unsa ba ang akong kusog, nga ako magapaabut man? Ug unsa ang akong katapusan nga ako magapailob?
12 Is my strength the strength of stones? Or is my flesh of bronze?
Ang akong kusog, kusog ba sa mga bato? Kun ang akong unod tumbaga ba?
13 Isn’t it that I have no help in me, that wisdom is driven away from me?
Dili ba mao man nga ako walay katabang gikan sa akong kaugalingon, Ug nga ang kaalam gipapahawa na gikan kanako?
14 “To him who is ready to faint, kindness should be shown from his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty.
Kaniya nga hapit na mautas, kinahanglan nga ang usa ka higala magpadayag sa kalolot; Bisan niadtong magabiya sa kahadlok sa Makagagahum.
15 My brothers have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;
Ang akong kaigsoonan nagpaila kanako nga mga malimbongon sama sa usa ka sapa, Sama sa tubig sa kasapaan nga mangagi sa madali;
16 which are black by reason of the ice, in which the snow hides itself.
Nga maitum tungod sa yelo, Ug diin ang nieve magatago.
17 In the dry season, they vanish. When it is hot, they are consumed out of their place.
Sa panahon nga sila mainit-init, sila mangawala, Sa mating-init, mangawagtang sila sa ilang dapit.
18 The caravans that travel beside them turn away. They go up into the waste, and perish.
Ang mga magbabaklay nga nangagi sa ilang dalan managlikay; Sila mangadto sa kausikan, ug mangawagtang.
19 The caravans of Tema looked. The companies of Sheba waited for them.
Ang mga panon sa mga magbabaklay sa Teman mingtan-aw, Ang mga kapundokan sa Saba minghulat kanila.
20 They were distressed because they were confident. They came there, and were confounded.
Sila gipakaulawan kay sila minglaum; Sila nanganhi ug nangalibug.
21 For now you are nothing. You see a terror, and are afraid.
Kay karon kamo wala nay hinungdan; Nakatan-aw kamo ug usa ka kalisang, ug nangahadlok kamo.
22 Did I ever say, ‘Give to me’? or, ‘Offer a present for me from your substance’?
Nag-ingon ba ako: Ihatag kanako? Kun, Hatagi ako ug gasa gikan sa inyong bahandi?
23 or, ‘Deliver me from the adversary’s hand’? or, ‘Redeem me from the hand of the oppressors’?
Kun, Luwasa ako gikan sa kamot sa kaaway? Kun, Bawia ako gikan sa kamot sa mga malupigon?
24 “Teach me, and I will hold my peace. Cause me to understand my error.
Tudloi ako ug ako mohilum; Ug pasabta ako kong hain ako masayup.
25 How forcible are words of uprightness! But your reproof, what does it reprove?
Daw unsa ka ugdang ang mga pulong sa katul-id! Apan ang inyong pagbadlong, unsay gibadlong niana?
26 Do you intend to reprove words, since the speeches of one who is desperate are as wind?
Naghunahuna ba kamo sa pagbadlong sa mga pulong, Kay nakita ang mga pakigpulong sa usa nawad-an sa paglaum sama sa hangin?
27 Yes, you would even cast lots for the fatherless, and make merchandise of your friend.
Oo, kamo morifa tungod sa mga ilo, Ug igabaligya ang inyong mga higala.
28 Now therefore be pleased to look at me, for surely I will not lie to your face.
Busa karon ikahimuot ninyo ang pagsud-ong kanako; Kay sa pagkamatuod ako dili magbakak sa inyong atubangan.
29 Please return. Let there be no injustice. Yes, return again. My cause is righteous.
Bumalik, ipakilooy ko kaninyo, isalikway ang pagkadili-matarung; Oo, bumalik pag-usab, ang akong tinguha matarung.
30 Is there injustice on my tongue? Can’t my taste discern mischievous things?
Anaa bay dili matarung sa akong dila? Dili ba ang akong igtitilaw makaila sa mga butang nga malaw-ay?
