Psalms 104
1 Bless the LORD, my soul. The LORD, my God, you are very great. You are clothed with honor and majesty.
| ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی! |
2 He covers himself with light as with a garment. He stretches out the heavens like a curtain.
| تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای |
3 He lays the beams of his rooms in the waters. He makes the clouds his chariot. He walks on the wings of the wind.
| و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی. |
4 He makes his messengers winds, and his servants flames of fire.
| بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو. |
5 He laid the foundations of the earth, that it should not be moved forever.
| ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود. |
6 You covered it with the deep as with a cloak. The waters stood above the mountains.
| دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند. |
7 At your rebuke they fled. At the voice of your thunder they hurried away.
| اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند. |
8 The mountains rose, the valleys sank down, to the place which you had assigned to them.
| به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند. |
9 You have set a boundary that they may not pass over, that they don’t turn again to cover the earth.
| برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند. |
10 He sends springs into the valleys. They run among the mountains.
| در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود. |
11 They give drink to every animal of the field. The wild donkeys quench their thirst.
| تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند. |
12 The birds of the sky nest by them. They sing among the branches.
| پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند. |
13 He waters the mountains from his rooms. The earth is filled with the fruit of your works.
| از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود. |
14 He causes the grass to grow for the livestock, and plants for man to cultivate, that he may produce food out of the earth:
| تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی. |
15 wine that makes the heart of man glad, oil to make his face to shine, and bread that strengthens man’s heart.
| تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد. |
16 The LORD’s trees are well watered, the cedars of Lebanon, which he has planted,
| درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند. |
17 where the birds make their nests. The stork makes its home in the cypress trees.
| مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر. |
18 The high mountains are for the wild goats. The rocks are a refuge for the rock badgers.
| کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان. |
19 He appointed the moon for seasons. The sun knows when to set.
| ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها. |
20 You make darkness, and it is night, in which all the animals of the forest prowl.
| به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند. |
21 The young lions roar after their prey, and seek their food from God.
| شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند. |
22 The sun rises, and they steal away, and lie down in their dens.
| هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند. |
23 Man goes out to his work, to his labor until the evening.
| آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند. |
24 LORD, how many are your works! In wisdom, you have made them all. The earth is full of your riches.
| خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است. |
25 There is the sea, great and wide, in which are innumerable living things, both small and large animals.
| در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند. |
26 There the ships go, and leviathan, whom you formed to play there.
| کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند. |
27 These all wait for you, that you may give them their food in due season.
| تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی. |
28 You give to them; they gather. You open your hand; they are satisfied with good.
| تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی. |
29 You hide your face; they are troubled. You take away their breath; they die and return to the dust.
| هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند. |
30 You send out your Spirit and they are created. You renew the face of the ground.
| اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند. |
31 Let the LORD’s glory endure forever. Let the LORD rejoice in his works.
| شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد. |
32 He looks at the earth, and it trembles. He touches the mountains, and they smoke.
| خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود. |
33 I will sing to the LORD as long as I live. I will sing praise to my God while I have any being.
| تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود. |
34 Let my meditation be sweet to him. I will rejoice in the LORD.
| باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است. |
35 Let sinners be consumed out of the earth. Let the wicked be no more. Bless the LORD, my soul. Praise the LORD!
| باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند! |
