Psalms 95

1 O come, let us sing to the LORD: let us make a joyful noise to the rock of our salvation.

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

2 Let us come before his presence with thanksgiving, and make a joyful noise to him with psalms.

با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

3 For the LORD [is] a great God, and a great King above all gods.

زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

4 In his hand [are] the deep places of the earth: the strength of the hills [is] his also.

اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

5 The sea [is] his, and he made it: and his hands formed the dry [land].

آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

6 O come, let us worship and bow down: let us kneel before the LORD our maker.

بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

7 For he [is] our God; and we [are] the people of his pasture, and the sheep of his hand. To-day, if ye will hear his voice,

ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

8 Harden not your heart, as in the provocation, [and] as [in] the day of temptation in the wilderness:

«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

9 When your fathers tempted me, proved me, and saw my work.

زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

10 Forty years long was I grieved with [this] generation, and said, It [is] a people that do err in their heart, and they have not known my ways:

مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

11 To whom I swore in my wrath, that they should not enter into my rest.

پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»