Psalms 77
1 I cry out to God; I cry aloud to him, and he hears me.
Ég ákalla Drottin. Ég hrópa og kalla til hans. Ó, að hann vildi hlusta!
2 Whenever have trouble, I pray to the Lord; all during the night I lift up my hands while I pray, [but] nothing causes me to be comforted.
Ég er í miklum vanda og þarfnast mjög hjálpar hans. Alla nóttina er ég á bæn, ég lyfti höndum til himins, – ég bið og bið. Ég mun ekki eiga glaðan dag fyrr en Drottinn hefur hjálpað mér.
3 When I think about God, I (despair/think that he will never help me); when I meditate about him, I am discouraged.
Ég hugsa um Guð, mikið þrái ég hjálp hans!
4 [All during the night] he prevents me from sleeping; I am very worried, with the result that I do not know what to say.
Drottinn, mér mun ekki koma dúr á auga fyrr en þú hefur hjálpað mér. Ég er við það að gefast upp, jafnvel bænin er mér erfið.
5 I think about days that have passed; I remember [what happened in] previous years.
Góðar minningar liðinna ára leita sífellt á huga minn.
6 I spend the whole night thinking [about things]; I meditate, and this is what I ask myself:
Þá sungum við gleðiljóð langt fram á kvöld! Ég velti þessu fyrir mér, íhuga hve allt hefur breyst.
7 “Will the Lord always reject us? Will he never again be pleased with us?
Hefur Drottinn hafnað mér fyrir fullt og allt? Mun hann ekki miskunna mér framar?
8 Has he stopped faithfully loving us? Will he not do for us what he promised to do?
Elskar hann mig ekki lengur og er umhyggja hans búin fyrir fullt og allt? Gekk hann á bak orða sinna?
9 God promised to be merciful to us; has he forgotten that? Because he is angry [with us], has he decided to not be kind to us?”
Gleymdi hann miskunn sinni við mig, vesalinginn? Hefur hann í reiðikasti lokað dyrum kærleika síns?
10 Then I said, “What causes me to be [very] sad is that [it seems that] God, who is greater than any other god, is no longer powerful.”
„Þetta eru örlög mín, “sagði ég, „blessun Guðs hefur snúist í bölvun.“
11 [But then], Yahweh, I recall/remember your great deeds; I remember the wonderful things that you did in the past.
Ég renni huganum yfir alla þá blessun sem ég hef notið frá Guði.
12 I meditate on all that you have done, and I think about your mighty acts.
Sú gæfa gleymist seint! – Já, hún líður mér aldrei úr minni!
13 God, everything that you do is holy; there is certainly no god [RHQ] who is great like you are!
Guð minn, þínir vegir eru heilagir. Hvar skyldi aðra eins að finna?
14 You are God, the one who performs miracles; you showed to people of many people-groups that you are powerful.
Þú ert Guð undra og tákna. Stórvirki þín blasa við augum.
15 By your power [MTY] you rescued your people [from Egypt]; you saved those who were descendants of Jacob and [his son] Joseph.
Með þinni voldugu hendi bjargaðir þú sonum Jakobs og Jósefs.
16 [It was as though] the waters [of the Red Sea] saw you and became very afraid, and even the deepest part of the water shook.
Þegar Rauðahafið sá þig, ókyrrðist það! Jafnvel djúpið skalf af ótta!
17 Rain poured down from the clouds [PRS]; it thundered [very loudly] [PRS], and lightning flashed in all directions.
Það varð skýfall og þrumur bergmáluðu um himininn. Elding leiftraði.
18 Thunder crashed in the whirlwind, and lightning (lit up/flashed across) the entire sky [HYP]; the earth shook violently [DOU].
Þrumurnar tjáðu reiði þína og eldingarnar lýstu upp jörðina!
19 [Then] you walked through the sea on a path that you made through the deep water, but your footprints could not be seen.
Þú lagðir veg gegnum hafið – veg sem enginn þekkti áður!
20 You led your people like [a shepherd leads his] flock [of sheep], while Moses and Aaron were the leaders [of your people].
Þú leiddir fólk þitt þessa leið eins og fjárhóp, undir leiðsögn Móse og Arons.
