Luke 8
1 And it came to pass, in due course, that he was passing through, city by city and village by village, proclaiming, and delivering the glad-message of the kingdom of God, —and, the twelve, were with him;
అపరఞ్చ యీశు ర్ద్వాదశభిః శిష్యైః సార్ద్ధం నానానగరేషు నానాగ్రామేషు చ గచ్ఛన్ ఇశ్వరీయరాజత్వస్య సుసంవాదం ప్రచారయితుం ప్రారేభే|
2 and certain women, who had been cured from evil spirits and infirmities, —Mary, the one called Magdalene, from whom seven demons had gone forth,
తదా యస్యాః సప్త భూతా నిరగచ్ఛన్ సా మగ్దలీనీతి విఖ్యాతా మరియమ్ హేరోద్రాజస్య గృహాధిపతేః హోషే ర్భార్య్యా యోహనా శూశానా
3 and Joana, wife of Chuza steward of Herod, and Susanna, and many others, —who indeed were ministering unto them out of their possessions.
ప్రభృతయో యా బహ్వ్యః స్త్రియః దుష్టభూతేభ్యో రోగేభ్యశ్చ ముక్తాః సత్యో నిజవిభూతీ ర్వ్యయిత్వా తమసేవన్త, తాః సర్వ్వాస్తేన సార్ద్ధమ్ ఆసన్|
4 And, seeing that a great multitude were coming together, and they who from every city were journeying forth unto him, he spake through means of a parable: —
అనన్తరం నానానగరేభ్యో బహవో లోకా ఆగత్య తస్య సమీపేఽమిలన్, తదా స తేభ్య ఏకాం దృష్టాన్తకథాం కథయామాస| ఏకః కృషీబలో బీజాని వప్తుం బహిర్జగామ,
5 The sower went forth to sow his seed, —and, as he sowed, some, indeed, fell beside the pathway, and was trodden down; and, the birds of heaven, devoured it.
తతో వపనకాలే కతిపయాని బీజాని మార్గపార్శ్వే పేతుః, తతస్తాని పదతలై ర్దలితాని పక్షిభి ర్భక్షితాని చ|
6 And, other, fell down upon the rock; and, growing, was withered, because it had not moisture.
కతిపయాని బీజాని పాషాణస్థలే పతితాని యద్యపి తాన్యఙ్కురితాని తథాపి రసాభావాత్ శుశుషుః|
7 And, other, fell and thorns; and, growing together, the thorns, choked it.
కతిపయాని బీజాని కణ్టకివనమధ్యే పతితాని తతః కణ్టకివనాని సంవృద్ధ్య తాని జగ్రసుః|
8 And, other, fell into good ground; and, growing, brought forth fruit, a hundredfold. These things, saying, he went on to cry aloud—He that hath ears to hear, let him hear.
తదన్యాని కతిపయబీజాని చ భూమ్యాముత్తమాయాం పేతుస్తతస్తాన్యఙ్కురయిత్వా శతగుణాని ఫలాని ఫేలుః| స ఇమా కథాం కథయిత్వా ప్రోచ్చైః ప్రోవాచ, యస్య శ్రోతుం శ్రోత్రే స్తః స శృణోతు|
9 But his disciples began to question him—What might, this very, parable be?
తతః పరం శిష్యాస్తం పప్రచ్ఛురస్య దృష్టాన్తస్య కిం తాత్పర్య్యం?
10 And, he, said—Unto you, hath it been given, to get to know the sacred secrets of the kingdom of God; but, unto the rest, in parables, —in order that, seeing, they may not see, and, hearing, they may not understand.
తతః స వ్యాజహార, ఈశ్వరీయరాజ్యస్య గుహ్యాని జ్ఞాతుం యుష్మభ్యమధికారో దీయతే కిన్త్వన్యే యథా దృష్ట్వాపి న పశ్యన్తి శ్రుత్వాపి మ బుధ్యన్తే చ తదర్థం తేషాం పురస్తాత్ తాః సర్వ్వాః కథా దృష్టాన్తేన కథ్యన్తే|
11 Now the parable, is this—The seed, is, the word of God.
దృష్టాన్తస్యాస్యాభిప్రాయః, ఈశ్వరీయకథా బీజస్వరూపా|
12 And, those beside the pathway, are they who have heard; afterwards, cometh the adversary, and catcheth away the word from their heart, lest, believing, they should, be saved.
యే కథామాత్రం శృణ్వన్తి కిన్తు పశ్చాద్ విశ్వస్య యథా పరిత్రాణం న ప్రాప్నువన్తి తదాశయేన శైతానేత్య హృదయాతృ తాం కథామ్ అపహరతి త ఏవ మార్గపార్శ్వస్థభూమిస్వరూపాః|
13 And, those upon the rock, are they who, as soon as they hear, with joy, welcome the word; and, these, not having, root, are they who, for a season, believe, —and, in a season of testing, draw back.
యే కథం శ్రుత్వా సానన్దం గృహ్లన్తి కిన్త్వబద్ధమూలత్వాత్ స్వల్పకాలమాత్రం ప్రతీత్య పరీక్షాకాలే భ్రశ్యన్తి తఏవ పాషాణభూమిస్వరూపాః|
14 And, that which in among the thorns fell, these, are they who have heard; and, by anxieties and wealth and pleasures of life being borne along, are choked up, and bear not to perfection.
యే కథాం శ్రుత్వా యాన్తి విషయచిన్తాయాం ధనలోభేన ఏహికసుఖే చ మజ్జన్త ఉపయుక్తఫలాని న ఫలన్తి త ఏవోప్తబీజకణ్టకిభూస్వరూపాః|
15 But, that in the good ground, these, are they who, indeed, in a noble and good heart having heard the word, hold fast, and bear fruit with endurance.
కిన్తు యే శ్రుత్వా సరలైః శుద్ధైశ్చాన్తఃకరణైః కథాం గృహ్లన్తి ధైర్య్యమ్ అవలమ్బ్య ఫలాన్యుత్పాదయన్తి చ త ఏవోత్తమమృత్స్వరూపాః|
16 And, no one having lit a lamp, covereth it up with a vessel, or, beneath a couch, putteth it; but, upon a lamp-stand, putteth it, that, they who come in, may see the light.
అపరఞ్చ ప్రదీపం ప్రజ్వాల్య కోపి పాత్రేణ నాచ్ఛాదయతి తథా ఖట్వాధోపి న స్థాపయతి, కిన్తు దీపాధారోపర్య్యేవ స్థాపయతి, తస్మాత్ ప్రవేశకా దీప్తిం పశ్యన్తి|
17 For there is no secret, which shall not be made, manifest; neither a hidden thing, which shall in anywise not be made known, or not come, where it can be seen.
యన్న ప్రకాశయిష్యతే తాదృగ్ అప్రకాశితం వస్తు కిమపి నాస్తి యచ్చ న సువ్యక్తం ప్రచారయిష్యతే తాదృగ్ గృప్తం వస్తు కిమపి నాస్తి|
18 Be taking heed therefore how ye hear; for, whosoever shall have, it shall be given unto him; and, whosoever shall not have, even what he seemeth to have, shall be taken from him.
అతో యూయం కేన ప్రకారేణ శృణుథ తత్ర సావధానా భవత, యస్య సమీపే బర్ద్ధతే తస్మై పునర్దాస్యతే కిన్తు యస్యాశ్రయే న బర్ద్ధతే తస్య యద్యదస్తి తదపి తస్మాత్ నేష్యతే|
19 And his mother and brethren came near unto him, and were unable to reach him, because of the multitude.
అపరఞ్చ యీశో ర్మాతా భ్రాతరశ్చ తస్య సమీపం జిగమిషవః
20 And it was reported to him—Thy mother and thy brethren, are standing outside, desiring, to see, thee.
కిన్తు జనతాసమ్బాధాత్ తత్సన్నిధిం ప్రాప్తుం న శేకుః| తత్పశ్చాత్ తవ మాతా భ్రాతరశ్చ త్వాం సాక్షాత్ చికీర్షన్తో బహిస్తిష్ఠనతీతి వార్త్తాయాం తస్మై కథితాయాం
21 But, he, answering, said unto them—My mother and my brethren, are, these—they who, the word of God, are hearing and doing.
స ప్రత్యువాచ; యే జనా ఈశ్వరస్య కథాం శ్రుత్వా తదనురూపమాచరన్తి తఏవ మమ మాతా భ్రాతరశ్చ|
22 And it came to pass, on one of the days, that, he, entered into a boat, and his disciples; and he said unto them—Let us pass over unto the other side of the lake. And they set sail.
అనన్తరం ఏకదా యీశుః శిష్యైః సార్ద్ధం నావమారుహ్య జగాద, ఆయాత వయం హ్రదస్య పారం యామః, తతస్తే జగ్ముః|
23 Now, as they were sailing, he fell asleep. And there came down a hurricane of wind upon the lake, and they began to be filled, and to be in peril.
తేషు నౌకాం వాహయత్సు స నిదద్రౌ;
24 And, coming near, they roused him up, saying—Master! Master! we perish! And, he, roused up, rebuked the wind, and the surging of the water; and they ceased, and it became a calm.
అథాకస్మాత్ ప్రబలఝఞ్భ్శగమాద్ హ్రదే నౌకాయాం తరఙ్గైరాచ్ఛన్నాయాం విపత్ తాన్ జగ్రాస| తస్మాద్ యీశోరన్తికం గత్వా హే గురో హే గురో ప్రాణా నో యాన్తీతి గదిత్వా తం జాగరయామ్బభూవుః| తదా స ఉత్థాయ వాయుం తరఙ్గాంశ్చ తర్జయామాస తస్మాదుభౌ నివృత్య స్థిరౌ బభూవతుః|
25 And he said unto them—Where was your faith? But, struck with fear, they marvelled, saying one to another—Who then is, this, —that, even unto the winds, he giveth orders, and unto the water, and they hearken unto him.
స తాన్ బభాషే యుష్మాకం విశ్వాసః క? తస్మాత్తే భీతా విస్మితాశ్చ పరస్పరం జగదుః, అహో కీదృగయం మనుజః పవనం పానీయఞ్చాదిశతి తదుభయం తదాదేశం వహతి|
26 And they sailed down into the country of the Gerasenes, the which is over against Galilee.
తతః పరం గాలీల్ప్రదేశస్య సమ్ముఖస్థగిదేరీయప్రదేశే నౌకాయాం లగన్త్యాం తటేఽవరోహమావాద్
27 And, when he went forth upon the land, there met him a certain man, out of the city, having demons; and, for a considerable time, he had put on no garment, and, in a house, would not abide, but among the tombs.
బహుతిథకాలం భూతగ్రస్త ఏకో మానుషః పురాదాగత్య తం సాక్షాచ్చకార| స మనుషో వాసో న పరిదధత్ గృహే చ న వసన్ కేవలం శ్మశానమ్ అధ్యువాస|
28 But, seeing Jesus, he cried out aloud, and fell down before him, and, with a loud voice, said—What have I in common with thee, O Jesus, Son of [God] the Most High? I beg of thee—Do not torment me!—
స యీశుం దృష్ట్వైవ చీచ్ఛబ్దం చకార తస్య సమ్ముఖే పతిత్వా ప్రోచ్చైర్జగాద చ, హే సర్వ్వప్రధానేశ్వరస్య పుత్ర, మయా సహ తవ కః సమ్బన్ధః? త్వయి వినయం కరోమి మాం మా యాతయ|
29 for he was about to charge the impure spirit to come out from the man. For, many times, had it snatched him away; and he used to be bound with chains and fetters, for a safe-guard, and was wont to break in pieces the bonds, and to be driven by the demon into the deserts.
యతః స తం మానుషం త్యక్త్వా యాతుమ్ అమేధ్యభూతమ్ ఆదిదేశ; స భూతస్తం మానుషమ్ అసకృద్ దధార తస్మాల్లోకాః శృఙ్ఖలేన నిగడేన చ బబన్ధుః; స తద్ భంక్త్వా భూతవశత్వాత్ మధ్యేప్రాన్తరం యయౌ|
30 And Jesus questioned him—What name hast thou? And, he, said—Legion! because many demons had entered into him.
అనన్తరం యీశుస్తం పప్రచ్ఛ తవ కిన్నామ? స ఉవాచ, మమ నామ బాహినో యతో బహవో భూతాస్తమాశిశ్రియుః|
31 And they were beseeching him that he would not order them, into the abyss, to depart. (Abyssos g12)
అథ భూతా వినయేన జగదుః, గభీరం గర్త్తం గన్తుం మాజ్ఞాపయాస్మాన్| (Abyssos g12)
32 Now there was there, a herd of a good many swine, feeding in the mountain; and they besought him, that he would suffer them, into those, to enter; and he suffered them.
తదా పర్వ్వతోపరి వరాహవ్రజశ్చరతి తస్మాద్ భూతా వినయేన ప్రోచుః, అముం వరాహవ్రజమ్ ఆశ్రయితుమ్ అస్మాన్ అనుజానీహి; తతః సోనుజజ్ఞౌ|
33 And the demons, going forth from the man entered into the swine; and the herd rushed down the cliff, into the lake, and were choked.
తతః పరం భూతాస్తం మానుషం విహాయ వరాహవ్రజమ్ ఆశిశ్రియుః వరాహవ్రజాశ్చ తత్క్షణాత్ కటకేన ధావన్తో హ్రదే ప్రాణాన్ విజృహుః|
34 And they who had been feeding them, seeing what had happened, fled, and carried tidings into the city, and into the country-places.
తద్ దృష్ట్వా శూకరరక్షకాః పలాయమానా నగరం గ్రామఞ్చ గత్వా తత్సర్వ్వవృత్తాన్తం కథయామాసుః|
35 And they went forth to see what had happened; and came unto Jesus, and found the man from whom the demons had gone forth, sitting, clothed, and of sound mind, near the feet of Jesus, —and they were struck with fear.
తతః కిం వృత్తమ్ ఏతద్దర్శనార్థం లోకా నిర్గత్య యీశోః సమీపం యయుః, తం మానుషం త్యక్తభూతం పరిహితవస్త్రం స్వస్థమానుషవద్ యీశోశ్చరణసన్నిధౌ సూపవిశన్తం విలోక్య బిభ్యుః|
36 And they who had seen it, reported unto them, how the demonized man was saved.
యే లోకాస్తస్య భూతగ్రస్తస్య స్వాస్థ్యకరణం దదృశుస్తే తేభ్యః సర్వ్వవృత్తాన్తం కథయామాసుః|
37 And one and all of the throng of the surrounding country of the Gerasenes, requested him, to depart from them; because, with a great fear, were they oppressed. And, he, entering into a boat, returned.
తదనన్తరం తస్య గిదేరీయప్రదేశస్య చతుర్దిక్స్థా బహవో జనా అతిత్రస్తా వినయేన తం జగదుః, భవాన్ అస్మాకం నికటాద్ వ్రజతు తస్మాత్ స నావమారుహ్య తతో వ్యాఘుట్య జగామ|
38 And the man from whom the demons had gone forth, began to beg of him, that he might be with him; but he dismissed him, saying—
తదానీం త్యక్తభూతమనుజస్తేన సహ స్థాతుం ప్రార్థయాఞ్చక్రే
39 Be returning unto thy house, and telling forth what great things, God, for thee, hath done. And he departed, through all the city, proclaiming what great things, Jesus, had done for him.
కిన్తు తదర్థమ్ ఈశ్వరః కీదృఙ్మహాకర్మ్మ కృతవాన్ ఇతి నివేశనం గత్వా విజ్ఞాపయ, యీశుః కథామేతాం కథయిత్వా తం విససర్జ| తతః స వ్రజిత్వా యీశుస్తదర్థం యన్మహాకర్మ్మ చకార తత్ పురస్య సర్వ్వత్ర ప్రకాశయితుం ప్రారేభే|
40 Now, when Jesus returned, the multitude welcomed him back, for they were all expecting him.
అథ యీశౌ పరావృత్యాగతే లోకాస్తం ఆదరేణ జగృహు ర్యస్మాత్తే సర్వ్వే తమపేక్షాఞ్చక్రిరే|
41 And lo! there came a man, whose name was Jairus, and, the same, was, a ruler of the synagogue, —and, falling down near the feet of Jesus, he began beseeching him to enter into his house;
తదనన్తరం యాయీర్నామ్నో భజనగేహస్యైకోధిప ఆగత్య యీశోశ్చరణయోః పతిత్వా స్వనివేశనాగమనార్థం తస్మిన్ వినయం చకార,
42 because he had, an only-begotten daughter, about twelve years old, and, she, was dying. Now, as he withdrew, the multitudes, were hemming him in.
యతస్తస్య ద్వాదశవర్షవయస్కా కన్యైకాసీత్ సా మృతకల్పాభవత్| తతస్తస్య గమనకాలే మార్గే లోకానాం మహాన్ సమాగమో బభూవ|
43 And, a woman, with a flow of blood of twelve years standing, who indeed could, from no one, be cured,
ద్వాదశవర్షాణి ప్రదరరోగగ్రస్తా నానా వైద్యైశ్చికిత్సితా సర్వ్వస్వం వ్యయిత్వాపి స్వాస్థ్యం న ప్రాప్తా యా యోషిత్ సా యీశోః పశ్చాదాగత్య తస్య వస్త్రగ్రన్థిం పస్పర్శ|
44 coming near behind, touched the fringe of his mantle; and, instantly, was stayed the flow of her blood.
తస్మాత్ తత్క్షణాత్ తస్యా రక్తస్రావో రుద్ధః|
45 And Jesus said—Who, is it that touched me? And, when all were denying, Peter said—Master! the multitudes, are hemming thee in, and pressing along.
తదానీం యీశురవదత్ కేనాహం స్పృష్టః? తతోఽనేకైరనఙ్గీకృతే పితరస్తస్య సఙ్గినశ్చావదన్, హే గురో లోకా నికటస్థాః సన్తస్తవ దేహే ఘర్షయన్తి, తథాపి కేనాహం స్పృష్టఇతి భవాన్ కుతః పృచ్ఛతి?
46 But, Jesus, said—Some one touched me, for, I, took note of power, gone out from me.
యీశుః కథయామాస, కేనాప్యహం స్పృష్టో, యతో మత్తః శక్తి ర్నిర్గతేతి మయా నిశ్చితమజ్ఞాయి|
47 And, the woman seeing that she had not escaped notice, trembling, came, and, falling down before him, reported before all the people, for what cause she had touched him, and how she was healed instantly!
తదా సా నారీ స్వయం న గుప్తేతి విదిత్వా కమ్పమానా సతీ తస్య సమ్ముఖే పపాత; యేన నిమిత్తేన తం పస్పర్శ స్పర్శమాత్రాచ్చ యేన ప్రకారేణ స్వస్థాభవత్ తత్ సర్వ్వం తస్య సాక్షాదాచఖ్యౌ|
48 And, he, said to her—Daughter! thy faith, hath saved thee: Go thy way into peace.
తతః స తాం జగాద హే కన్యే సుస్థిరా భవ, తవ విశ్వాసస్త్వాం స్వస్థామ్ అకార్షీత్ త్వం క్షేమేణ యాహి|
49 While yet he is speaking, there cometh one from the synagogue ruler’s, saying—Thy daughter, is dead: No further, be troubling the teacher.
యీశోరేతద్వాక్యవదనకాలే తస్యాధిపతే ర్నివేశనాత్ కశ్చిల్లోక ఆగత్య తం బభాషే, తవ కన్యా మృతా గురుం మా క్లిశాన|
50 But, Jesus, hearing, answered him—Do not fear! Only believe, and she shall be saved.
కిన్తు యీశుస్తదాకర్ణ్యాధిపతిం వ్యాజహార, మా భైషీః కేవలం విశ్వసిహి తస్మాత్ సా జీవిష్యతి|
51 And, when he came into the house, he suffered no one to enter with him, save Peter and John and James, and the father of the girl, and the mother.
అథ తస్య నివేశనే ప్రాప్తే స పితరం యోహనం యాకూబఞ్చ కన్యాయా మాతరం పితరఞ్చ వినా, అన్యం కఞ్చన ప్రవేష్టుం వారయామాస|
52 And they were all weeping, and beating themselves, for her. And he said—Be not weeping; for she died not, but is sleeping.
అపరఞ్చ యే రుదన్తి విలపన్తి చ తాన్ సర్వ్వాన్ జనాన్ ఉవాచ, యూయం మా రోదిష్ట కన్యా న మృతా నిద్రాతి|
53 And they were deriding him, knowing that she died.
కిన్తు సా నిశ్చితం మృతేతి జ్ఞాత్వా తే తముపజహసుః|
54 But, he, grasping her hand, called aloud, saying—O girl! arise!
పశ్చాత్ స సర్వ్వాన్ బహిః కృత్వా కన్యాయాః కరౌ ధృత్వాజుహువే, హే కన్యే త్వముత్తిష్ఠ,
55 And her spirit returned, and she rose up instantly, and he ordered that something should be given her to eat.
తస్మాత్ తస్యాః ప్రాణేషు పునరాగతేషు సా తత్క్షణాద్ ఉత్తస్యౌ| తదానీం తస్యై కిఞ్చిద్ భక్ష్యం దాతుమ్ ఆదిదేశ|
56 And her parents were beside themselves. But, he, charged them to tell, no one, what had happened.
తతస్తస్యాః పితరౌ విస్మయం గతౌ కిన్తు స తావాదిదేశ ఘటనాయా ఏతస్యాః కథాం కస్మైచిదపి మా కథయతం|
