Luke 5
1 And it came to pass, while the multitude was pressing upon him, and was hearing the word of God, that, he, was standing near the lake of Gennesaret;
అనన్తరం యీశురేకదా గినేషరథ్దస్య తీర ఉత్తిష్ఠతి, తదా లోకా ఈశ్వరీయకథాం శ్రోతుం తదుపరి ప్రపతితాః|
2 and he saw two boats placed near the lake, and, the fishers, having gone away, from them, were washing their nets.
తదానీం స హ్దస్య తీరసమీపే నౌద్వయం దదర్శ కిఞ్చ మత్స్యోపజీవినో నావం విహాయ జాలం ప్రక్షాలయన్తి|
3 And, entering into one of the boats, which was Simon’s, he requested him, to put off from the land, a little; and, taking a seat, out of the boat, began he teaching the multitudes.
తతస్తయోర్ద్వయో ర్మధ్యే శిమోనో నావమారుహ్య తీరాత్ కిఞ్చిద్దూరం యాతుం తస్మిన్ వినయం కృత్వా నౌకాయాముపవిశ్య లోకాన్ ప్రోపదిష్టవాన్|
4 And, when he ceased speaking, he said unto Simon—Put off into the deep, and let down your nets for a draught.
పశ్చాత్ తం ప్రస్తావం సమాప్య స శిమోనం వ్యాజహార, గభీరం జలం గత్వా మత్స్యాన్ ధర్త్తుం జాలం నిక్షిప|
5 And Simon, answering, said—Master! although through the whole night we toiled, we took, nothing; howbeit, at thy bidding, I will let down the nets.
తతః శిమోన బభాషే, హే గురో యద్యపి వయం కృత్స్నాం యామినీం పరిశ్రమ్య మత్స్యైకమపి న ప్రాప్తాస్తథాపి భవతో నిదేశతో జాలం క్షిపామః|
6 And, when this they had done, they enclosed a very large number of fishes, and their nets began to break.
అథ జాలే క్షిప్తే బహుమత్స్యపతనాద్ ఆనాయః ప్రచ్ఛిన్నః|
7 And they made signs to their partners in the other boat, to come and help them; and they came, and filled both the boats, —so that they began to sink.
తస్మాద్ ఉపకర్త్తుమ్ అన్యనౌస్థాన్ సఙ్గిన ఆయాతుమ్ ఇఙ్గితేన సమాహ్వయన్ తతస్త ఆగత్య మత్స్యై ర్నౌద్వయం ప్రపూరయామాసు ర్యై ర్నౌద్వయం ప్రమగ్నమ్|
8 And Simon, beholding, fell down at the knees of Jesus, saying—Depart from me! Because, a sinful man, am I, O Lord!
తదా శిమోన్పితరస్తద్ విలోక్య యీశోశ్చరణయోః పతిత్వా, హే ప్రభోహం పాపీ నరో మమ నికటాద్ భవాన్ యాతు, ఇతి కథితవాన్|
9 For, amazement, overcame him, and all them who were with him, on account of the draught of the fishes which they had taken;
యతో జాలే పతితానాం మత్స్యానాం యూథాత్ శిమోన్ తత్సఙ్గినశ్చ చమత్కృతవన్తః; శిమోనః సహకారిణౌ సివదేః పుత్రౌ యాకూబ్ యోహన్ చేమౌ తాదృశౌ బభూవతుః|
10 likewise also, both James and John, sons of Zebedee, who were partners with Simon. And Jesus said unto Simon—Do not fear! henceforth, shall thou be taking, men, that they may, live.
తదా యీశుః శిమోనం జగాద మా భైషీరద్యారభ్య త్వం మనుష్యధరో భవిష్యసి|
11 And, bringing the boats down on to the land, they left all, and followed him.
అనన్తరం సర్వ్వాసు నౌసు తీరమ్ ఆనీతాసు తే సర్వ్వాన్ పరిత్యజ్య తస్య పశ్చాద్గామినో బభూవుః|
12 And it came to pass, while he was in one of the cities, that lo! there was a man full of leprosy; and, seeing Jesus, he fell on his face, and entreated him, saying—Lord! if thou be willing, thou canst cleanse me.
తతః పరం యీశౌ కస్మింశ్చిత్ పురే తిష్ఠతి జన ఏకః సర్వ్వాఙ్గకుష్ఠస్తం విలోక్య తస్య సమీపే న్యుబ్జః పతిత్వా సవినయం వక్తుమారేభే, హే ప్రభో యది భవానిచ్ఛతి తర్హి మాం పరిష్కర్త్తుం శక్నోతి|
13 And, stretching forth the hand, he touched him, saying—I am willing: Be cleansed! And, straightway, the leprosy departed from him.
తదానీం స పాణిం ప్రసార్య్య తదఙ్గం స్పృశన్ బభాషే త్వం పరిష్క్రియస్వేతి మమేచ్ఛాస్తి తతస్తత్క్షణం స కుష్ఠాత్ ముక్తః|
14 And, he, charged him to tell, no one, —but, departing, Show thyself to the priest, and offer for thy cleansing, according as Moses enjoined, for a witness unto them.
పశ్చాత్ స తమాజ్ఞాపయామాస కథామిమాం కస్మైచిద్ అకథయిత్వా యాజకస్య సమీపఞ్చ గత్వా స్వం దర్శయ, లోకేభ్యో నిజపరిష్కృతత్వస్య ప్రమాణదానాయ మూసాజ్ఞానుసారేణ ద్రవ్యముత్మృజస్వ చ|
15 But the report concerning him the more went abroad, and many multitudes were coming together, to hear, and be getting cured from their infirmities;
తథాపి యీశోః సుఖ్యాతి ర్బహు వ్యాప్తుమారేభే కిఞ్చ తస్య కథాం శ్రోతుం స్వీయరోగేభ్యో మోక్తుఞ్చ లోకా ఆజగ్ముః|
16 howbeit, he, was retiring in the deserts, and engaging in prayer.
అథ స ప్రాన్తరం గత్వా ప్రార్థయాఞ్చక్రే|
17 And it came to pass, on one of the days, that, he, was teaching, and there were sitting Pharisees and Teachers of the law, who had come out of every village of Galilee and Judaea and Jerusalem; and, the power of the Lord, was there, that he might heal.
అపరఞ్చ ఏకదా యీశురుపదిశతి, ఏతర్హి గాలీల్యిహూదాప్రదేశయోః సర్వ్వనగరేభ్యో యిరూశాలమశ్చ కియన్తః ఫిరూశిలోకా వ్యవస్థాపకాశ్చ సమాగత్య తదన్తికే సముపవివిశుః, తస్మిన్ కాలే లోకానామారోగ్యకారణాత్ ప్రభోః ప్రభావః ప్రచకాశే|
18 And lo! men bearing, upon a couch, one who was paralyzed, and they were seeking to bring him in, and lay him before him.
పశ్చాత్ కియన్తో లోకా ఏకం పక్షాఘాతినం ఖట్వాయాం నిధాయ యీశోః సమీపమానేతుం సమ్ముఖే స్థాపయితుఞ్చ వ్యాప్రియన్త|
19 And, not finding by what means they might bring him in, because of the multitude, going up on the house-top, through the tiling, let they him down, with the little-couch, into the midst before Jesus.
కిన్తు బహుజననివహసమ్వాధాత్ న శక్నువన్తో గృహోపరి గత్వా గృహపృష్ఠం ఖనిత్వా తం పక్షాఘాతినం సఖట్వం గృహమధ్యే యీశోః సమ్ముఖే ఽవరోహయామాసుః|
20 And, beholding their faith, he said—O man! thy sins are forgiven thee.
తదా యీశుస్తేషామ్ ఈదృశం విశ్వాసం విలోక్య తం పక్షాఘాతినం వ్యాజహార, హే మానవ తవ పాపమక్షమ్యత|
21 And the Scribes and the Pharisees began to reason, saying—Who is this that speaketh profanities? Who can forgive, sins, save, God alone?
తస్మాద్ అధ్యాపకాః ఫిరూశినశ్చ చిత్తైరిత్థం ప్రచిన్తితవన్తః, ఏష జన ఈశ్వరం నిన్దతి కోయం? కేవలమీశ్వరం వినా పాపం క్షన్తుం కః శక్నోతి?
22 And Jesus, taking note of their reasonings, answering, said unto them—Why are ye reasoning in your hearts?
తదా యీశుస్తేషామ్ ఇత్థం చిన్తనం విదిత్వా తేభ్యోకథయద్ యూయం మనోభిః కుతో వితర్కయథ?
23 Which is easier, To say—Thy sins are forgiven thee; or to say—Arise and be walking?
తవ పాపక్షమా జాతా యద్వా త్వముత్థాయ వ్రజ ఏతయో ర్మధ్యే కా కథా సుకథ్యా?
24 But, that ye may know that, the Son of Man, hath, authority, upon the earth to forgive sins—he said to the paralyzed man—To thee, I say, Arise, and, taking up thy couch, be going thy way unto thy house.
కిన్తు పృథివ్యాం పాపం క్షన్తుం మానవసుతస్య సామర్థ్యమస్తీతి యథా యూయం జ్ఞాతుం శక్నుథ తదర్థం (స తం పక్షాఘాతినం జగాద) ఉత్తిష్ఠ స్వశయ్యాం గృహీత్వా గృహం యాహీతి త్వామాదిశామి|
25 And, instantly arising before them, he took up that whereon he had been lying, and departed unto his house, glorifying God.
తస్మాత్ స తత్క్షణమ్ ఉత్థాయ సర్వ్వేషాం సాక్షాత్ నిజశయనీయం గృహీత్వా ఈశ్వరం ధన్యం వదన్ నిజనివేశనం యయౌ|
26 And, astonishment, seized one and all, and they began glorifying God, and were filled with fear, saying—We have seen unaccountable things, to-day!
తస్మాత్ సర్వ్వే విస్మయ ప్రాప్తా మనఃసు భీతాశ్చ వయమద్యాసమ్భవకార్య్యాణ్యదర్శామ ఇత్యుక్త్వా పరమేశ్వరం ధన్యం ప్రోదితాః|
27 And, after these things, he went forth, and looked upon a tax-collector, by name Levi, —presiding over the tax-office; and he said to him—Be following me!
తతః పరం బహిర్గచ్ఛన్ కరసఞ్చయస్థానే లేవినామానం కరసఞ్చాయకం దృష్ట్వా యీశుస్తమభిదధే మమ పశ్చాదేహి|
28 And, forsaking all, he arose, and was following him.
తస్మాత్ స తత్క్షణాత్ సర్వ్వం పరిత్యజ్య తస్య పశ్చాదియాయ|
29 And Levi made a great reception for him, in his house, and there was a great multitude of tax-collectors, and others, —who were with them reclining.
అనన్తరం లేవి ర్నిజగృహే తదర్థం మహాభోజ్యం చకార, తదా తైః సహానేకే కరసఞ్చాయినస్తదన్యలోకాశ్చ భోక్తుముపవివిశుః|
30 And the Pharisees and their Scribes began murmuring unto his disciples, saying—Wherefore, with the tax-collectors and sinners, are ye eating and drinking?
తస్మాత్ కారణాత్ చణ్డాలానాం పాపిలోకానాఞ్చ సఙ్గే యూయం కుతో భంగ్ధ్వే పివథ చేతి కథాం కథయిత్వా ఫిరూశినోఽధ్యాపకాశ్చ తస్య శిష్యైః సహ వాగ్యుద్ధం కర్త్తుమారేభిరే|
31 And, answering, Jesus said unto them—No need, have, the whole, of a physician, but, they who are sick.
తస్మాద్ యీశుస్తాన్ ప్రత్యవోచద్ అరోగలోకానాం చికిత్సకేన ప్రయోజనం నాస్తి కిన్తు సరోగాణామేవ|
32 I have not come to call, righteous, men, but, sinners, unto repentance.
అహం ధార్మ్మికాన్ ఆహ్వాతుం నాగతోస్మి కిన్తు మనః పరావర్త్తయితుం పాపిన ఏవ|
33 But, they, said unto him—The disciples of John, do fast much, and, supplications, do make, —likewise also the disciples of the Pharisees; but, thine, do eat and drink!
తతస్తే ప్రోచుః, యోహనః ఫిరూశినాఞ్చ శిష్యా వారంవారమ్ ఉపవసన్తి ప్రార్థయన్తే చ కిన్తు తవ శిష్యాః కుతో భుఞ్జతే పివన్తి చ?
34 Jesus, however, said unto them—Can, ye make, the sons of the bridechamber, fast, while the bridegroom is with them?
తదా స తానాచఖ్యౌ వరే సఙ్గే తిష్ఠతి వరస్య సఖిగణం కిముపవాసయితుం శక్నుథ?
35 But there will come days, even when the bridegroom shall be taken from them, then, will they fast, in those days.
కిన్తు యదా తేషాం నికటాద్ వరో నేష్యతే తదా తే సముపవత్స్యన్తి|
36 Moreover, he went on to speak, a parable also, unto them—No one, rending a patch from a new mantle, patcheth it upon an old mantle; otherwise, at least, both, the new, he will rend, and, with the old, the patch which is from the new, will not agree.
సోపరమపి దృష్టాన్తం కథయామ్బభూవ పురాతనవస్త్రే కోపి నుతనవస్త్రం న సీవ్యతి యతస్తేన సేవనేన జీర్ణవస్త్రం ఛిద్యతే, నూతనపురాతనవస్త్రయో ర్మేలఞ్చ న భవతి|
37 And, no one, poureth new wine into old skins; otherwise, at least, the new wine, will burst the skins, and will, itself, be poured out, and the skins be destroyed.
పురాతన్యాం కుత్వాం కోపి నుతనం ద్రాక్షారసం న నిదధాతి, యతో నవీనద్రాక్షారసస్య తేజసా పురాతనీ కుతూ ర్విదీర్య్యతే తతో ద్రాక్షారసః పతతి కుతూశ్చ నశ్యతి|
38 But, new wine, into unused skins, must be poured.
తతో హేతో ర్నూతన్యాం కుత్వాం నవీనద్రాక్షారసః నిధాతవ్యస్తేనోభయస్య రక్షా భవతి|
39 [No one, having drunk old, desireth new; for he saith, The old, is, mellow.]
అపరఞ్చ పురాతనం ద్రాక్షారసం పీత్వా కోపి నూతనం న వాఞ్ఛతి, యతః స వక్తి నూతనాత్ పురాతనమ్ ప్రశస్తమ్|
