Job 9
1 Then responded Job, and said—
Unya si Job mitubag ug miingon:
2 Of a truth, I know that so it is, But how can a mortal be just with GOD?
Sa pagkamatuod ako nasayud nga kini mao man: Apan unsaon sa tawo aron mamatarung sa atubangan sa Dios?
3 If he choose to contend with him, he cannot answer him, one of a thousand:
Kong siya buot magpakiglalis kaniya, Siya dili makatubag kaniya bisan makausa sa usa ka libo.
4 Wise in heart, and alert in vigour, What man hath hardened himself against him, and prospered!
Siya manggialamon sa kasingkasing ug makagagahum sa kusog: Kinsa ang nagpagahi sa iyang kasingkasing batok kaniya, ug nga nagmauswagon?
5 Who removeth mountains, unawares, Who overturneth them in his anger;
Kaniya nga magabalhin sa mga kabukiran, ug sila wala managpanghibalo niana, Sa diha nga sa iyang kapungot siya magalungkab kanila;
6 Who shaketh the earth, out of its place, and, the pillars thereof, shudder;
Nga magauyog sa kalibutan gikan sa iyang himutangan, Ug ang mga haligi niana magakurog;
7 Who commandeth the sun, and it breaketh not forth, and, about the stars, he putteth a seal;
Nga magasugo sa adlaw, ug kini dili mosilang, Ug magatak-om sa mga kabitoonan;
8 Who spreadeth out fire heavens, by himself alone! and marcheth along, on the heights of the sea;
Nga mao lamang ang magabuklad sa kalangitan, Ug magatamak sa ibabaw sa kabaluran sa dagat;
9 Who made the Bear, the Giant and the Cluster, and the chambers of the south;
Nga maoy nagbuhat sa Oso, ug sa Orion, ug sa mga Pleyadas, Ug sa mga tagoanan sa habagatan;
10 Who doeth great things, past finding out, and marvels, beyond number.
Nga nagabuhat sa mga butang nga dili matukib, Oo, mga butang katingalahan nga dili maisip.
11 Lo! he cometh upon me, yet can I not see him, Yea he passeth on, yet can I not discern him.
Ania karon, siya milabay kanako, ug wala ko siya makita: Siya mipadayon usab, apan wala ko himatngoni.
12 Lo! he snatcheth away, who can bring it back? Who shall say unto him, What wouldst thou do?
Ania karon, siya nagasakmit sa tulokbonon, kinsa ang makapugong kaniya? Kinsa ang moingon kaniya: Unsa ang imong gibuhat?
13 As for GOD, if he withdraw not his anger, under him, will have submitted themselves—the proud helpers.
Dili kuhaon sa Dios ang iyang kasuko, Ang magatabang kang Rahab nanagyukbo sa ilalum niya.
14 How much less that, I, should answer him, should choose my words with him?
Daw unsa ka diyutay ang akong igatubag kaniya, Ug pagpili sa akong mga igsusulti aron sa pakigpulong uban kaniya?
15 Whom, though I were righteous, yet would I not answer, to be absolved, I would make supplication.
Nga kaniya, bisan ako matarung pa unta, apan dili ako motubag; Adto ako magpakilooy sa akong maghuhukom.
16 Though I had called, and he had answered me, I could not believe, that he would lend an ear to my voice.
Kong ako nagtawag pa unta, ug kanako siya mitubag, Apan dili pa gayud ako motoo nga siya sa akong tingog nagpatalinghug.
17 For, with a tempest, would he fall upon me, and would multiply my wounds without need;
Kay gipukan ako niya sa usa ka unos, Ug sa walay hinungdan ang mga samad gidaghan.
18 He would not suffer me to recover my breath, for he would surfeit me with bitter things.
Dili ako niya tugotan sa pagginhawa, Apan gipuno niya ako sa kapaitan.
19 If it regardeth vigour, bold is he! If justice, who could summon him?
Kong kita magasulti bahin sa kusog, ania karon, siya makagagahum! Kong sa katarungan: Kinsa, ang magapatawag kanako?
20 If I should justify myself, mine own mouth, would condemn me, —I blameless? then had it shewn me perverse.
Bisan kong ako matarung pa, ang akong kaugalingong baba magahukom kanako: Bisan kong ako hingpit pa, kana magapadayag nga ako dautan.
21 I blameless? I should not know my own soul, I should despise my own life!
Ako hingpit; ako wala magtagad sa akong kaugalingon; Gibiay-biay ko ang akong kinabuhi
22 One thing, there is, for which cause, I have said it, The blameless and the lawless, he bringeth to an end.
Natingub ang tanan; busa ako nagaingon: Siya naglaglag sa maayo ug sa dautan.
23 If, a scourge, slay suddenly, at the despair of innocent ones, he mocketh.
Kong ang hampak magalaglag sa kalit, Siya mobiay-biay sa paghusay sa mga walay sala.
24 The earth, hath been given into the hand of a lawless one, The faces of her judges, he covereth, If not, then who is it?
Ang kalibutan gitugyan ngadto sa kamot sa mga dautan; Siya nagatabon sa mga nawong sa mga maghuhukom niini: Kong ugaling dili mao siya, kinsa man diay kana?
25 My days, therefore, are swifter than a runner, They have fled, they have seen no good.
Ang akong mga adlaw karon labi pang matulin kay sa usa ka sinugo nga nagadala sa mga sulat: Sila nagadalagan, walay kaayohan nga ilang makita.
26 They have passed away with boats of paper-reed, like a vulture [which] rusheth upon food.
Sila nangagi ingon sa mga sakayang matulin; Ingon sa agila nga magasakdap sa dalagiton.
27 If I say, I will forget my complaint, I will lay aside my sad countenance, and brighten up,
Kong moingon ako: Kuhaon ko sa akong panumduman ang akong kaguol, Ang masulob-on ko nga panagway ako nga isalikway, ug magsadya;
28 I am afraid of all my pains, I know, that thou wilt not pronounce me innocent.
Ako nahadlok sa tanan ko nga mga kasub-anan, Ako nasayud nga dili mo ako pagailhong walay sala.
29 I, shall be held guilty, —Wherefore then, in vain, should I toil?
Ako pagahukman; Ngano man diay nga ako manlimbasog sa walay kapuslanan?
30 Though I bathe myself in snow water, and cleanse, in cleanness itself, my hands,
Kong ako sa akong kaugalingon magahugas sa tubig sa nieve, Ug ayohon gayud paghinlo ang akong mga kamot;
31 Then, in a ditch, wouldst thou plunge me, and mine own clothes should abhor me:
Apan ikaw magaunlod kanako sa kalapukan, Ug ang akong kaugalingon nga mga bisti makapaluod kanako.
32 For he is not a man like myself, whom I might answer, nor could we come together into judgment:
Kay siya dili tawo ingon kanako, aron ako motubag kaniya, Aron nga kanako siya mokuyog sa hukmanan.
33 There is not, between us, a mediator, who might lay his hand upon us both.
Walay maghuhusay sa taliwala namo, Nga arang makapahamutang sa iyang kamot sa ibabaw namong duha.
34 Let him take from off me his rod, and, his terror, let it not startle me:
Ipakuha gikan kanako ang iyang baras, Ug ayaw ako pahadloka sa iyang pagkamakalilisang:
35 I could speak, and not be afraid of him, although, not so, am, I, in myself!
Unya ako mosulti, ug kaniya dili mahadlok: Kay dili ako ingon niana sa akong kaugalingon.
