Job 29
1 And Job again took up his parable, and said,
Mipadayon sa pagsulti si Job ug miingon,
2 Oh that I were as in the months of old, as in the days when God watched over me;
“O, unta anaa ako sa mga nilabay nga mga bulan sa dihang giamuma pa ako sa Dios,
3 When his lamp shined upon my head, and by his light I walked through darkness;
sa dihang ang iyang lampara misidlak sa akong ulohan, ug sa dihang naglakaw ako sa kangitngit pinaagi sa iyang kahayag.
4 As I was in the ripeness of my days, when the secret of God was upon my tent;
O, unta anaa ako sa panahon nga ako hinog sa dihang ang pagpakighigala sa Dios anaa sa akong tolda,
5 When the Almighty was yet with me, and my children were about me;
sa dihang ang Labawng Makagagahom uban pa kanako, ug ang akong mga anak naglibot pa kanako,
6 When my steps were washed with butter, and the rock poured me out rivers of oil!
sa dihang ginahugasan ug mantikilya ang akong dalan, ug ang bato nagbubo kanako ug mga tubod sa lana!
7 When I went forth to the gate unto the city, when I prepared my seat in the street,
Sa dihang migawas ako sa ganghaan sa siyudad, sa dihang milingkod ako dapit sa plasa sa siyudad,
8 The young men saw me and hid themselves, and the aged rose up and stood;
ang mga batan-ong lalaki nakakita kanako ug mipadaplin gikan kanako sa pagtahod, ug ang mga hamtong nga mga tawo mibarog alang kanako.
9 The princes refrained talking, and laid their hand on their mouth;
Mihunong pagsulti ang mga prinsipe sa dihang miabot ako; ug gisampongan nila ang ilang mga baba pinaagi sa ilang mga kamot.
10 The voice of the nobles was hushed, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.
Ang mga tingog sa bantogang mga tawo daw hunghong, ug ang ilang dila nipilit sa ibabaw sa ilang alingagngag.
11 For when the ear heard [me], then it blessed me; and when the eye saw [me], it gave witness unto me:
Human nila nadungog ang akong gisulti, gipanalanginan nila ako; human nila ako nakita, gitagaan nila ako ug pagsaksi ug giuyonan nila ako,
12 Because I delivered the poor that cried, the fatherless also, that had none to help him.
tungod kay giluwas ko ang mga tawong kabos nga nagpakitabang, ug kadtong mga walay amahan usab, nga wala gayo'y makatabang kaniya.
13 The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow’s heart to sing for joy.
Ang panalangin niadtong hapit na mamatay miabot kanako; ako ang hinungdan nganong nagkanta sa kalipay ang mga biyuda sa ilang kasingkasing.
14 I put on righteousness, and it clothed me: my justice was as a robe and a diadem.
Gisul-ob ko ang pagkamatarong, ug gibisthan ako niini; ang akong katarong sama sa usa ka kupo ug purong sa ulo.
15 I was eyes to the blind, and feet was I to the lame.
Ako ang mga mata sa mga buta nga tawo; ug ako ang tiil sa mga tawo nga bakol.
16 I was a father to the needy: and the cause of him that I knew not I searched out.
Amahan ako sa mga tawo nga timawa; ug akong gisusi ang kaso sa uban bisan ug wala ko sila mailhi.
17 And I brake the jaws of the unrighteous, and plucked the prey out of his teeth.
Gibuak nako ang panga sa tawong dili matarong; gikuha nako ang biktima gikan sa iyang mga ngipon.
18 Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply my days as the sand:
Unya miingon ako, 'Mamatay ako sa akong salag; ug padaghanon ko ang akong mga adlaw sama sa balas sa baybayon.
19 My root is spread out to the waters, and the dew lieth all night upon my branch:
Ang akong ugat nagkatag sa katubigan, ug ang yamog sa tibuok gabii anaa sa akong mga sanga.
20 My glory is fresh in me, and my bow is renewed in my hand.
Ang pagtahod kanako kanunay nga bag-o, ug ang akong kusog sama sa usa ka bag-ong pana sa akong kamot.
21 Unto me men gave ear, and waited, and kept silence for my counsel.
Naminaw ang mga tawo kanako; naghulat sila kanako; nagpabilin sila nga hilom aron sa pagpaminaw sa akong mga tambag.
22 After my words they spake not again; and my speech dropped upon them.
Sa dihang nahuman na ako sa pagpamulong; wala na silay ikasulti pa; ang akong mga pulong daw tubig nga gibubo diha kanila.
23 And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide as for the latter rain.
Kanunay silang naghulat kanako sama nga naghulat sila sa ulan; ilang ginganga ug dako ang ilang baba aron sa pag-inom sa akong mga pulong, sama sa ilang ginabuhat kung mag-ulan.
24 If I laughed on them, they believed [it] not; and the light of my countenance they cast not down.
Mipahiyom ako kanila sa dihang wala sila magdahom niini; ug wala nila gisalikway ang kahayag sa akong panagway.
25 I chose out their way, and sat [as] chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth the mourners.
Ako ang nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon nga ilang pangulo; nagpuyo ako ingon nga hari sa iyang kasundalohan; sama sa usa ka maghuhupay sa mga nagbangotan sa lamay.
