Psalms 74
1 “A psalm of Asaph.” O God! why hast thou cast us off for ever? Why doth thine anger smoke against the flock of thy pasture?
Pieśń pouczająca. Asafa. Boże, dlaczego odrzuciłeś nas na zawsze? [Czemu] płonie twój gniew przeciwko owcom twego pastwiska?
2 Remember the people which thou didst purchase of old; Thine own inheritance, which thou didst redeem; That Mount Zion, where thou once didst dwell!
Wspomnij na swoje zgromadzenie, które dawno nabyłeś; na szczep twego dziedzictwa, który odkupiłeś; na górę Syjon, na której mieszkasz.
3 Hasten thy steps to those utter desolations! Every thing in the sanctuary hath the enemy abused!
Pospiesz na [miejsce] ciągłych spustoszeń; o, jak wróg zburzył wszystko w świątyni!
4 Thine enemies roar in the place of thine assemblies; Their own symbols have they set up for signs.
Ryknęli twoi wrogowie pośrodku twego zgromadzenia, a na znak zatknęli swoje sztandary.
5 They appear like those who raise the axe against a thicket;
Za sławnego uważano tego, który wznosił wysoko siekierę na gęste drzewo.
6 They have broken down the carved work of thy temple with axes and hammers;
A teraz już jego rzeźby rąbią siekierami i młotami.
7 They have cast fire into thy sanctuary; They have profaned, and cast to the ground, the dwelling-place of thy name.
Oddali na pastwę ognia twoją świątynię i [obaliwszy] na ziemię, zbezcześcili przybytek twego imienia.
8 They said in their hearts, “Let us destroy them all together!” They have burned all God's places of assembly in the land.
Mówili w swym sercu: Zburzmy ich razem! Spalili wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych na ziemi.
9 We no longer see our signs; There is no prophet among us, Nor any one that knoweth how long this desolation shall endure.
Nie widzimy naszych znaków; już nie ma proroka i nikt spośród nas nie wie, jak długo to [ma trwać].
10 How long, O God! shall the adversary revile? Shall the enemy blaspheme thy name for ever?
Jak długo, Boże, przeciwnik będzie urągać? [Czy] wróg będzie wiecznie bluźnił [przeciwko] twemu imieniu?
11 Why withdrawest thou thy hand, even thy right hand? Take it from thy bosom, and destroy!
Dlaczego cofasz swoją rękę i swojej prawicy z zanadrza nie wyjmujesz?
12 Yet God was our king of old, Working salvation in the midst of the earth.
Przecież ty, Boże, jesteś moim Królem od dawna, ty dokonujesz zbawienia na ziemi.
13 Thou didst divide the sea by thy power; Thou didst crush the heads of the sea-monsters in the waters.
Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze, zmiażdżyłeś głowy smoków w wodach.
14 Thou didst break in pieces the head of the crocodile; Thou gavest him for food to the inhabitants of the desert.
Ty skruszyłeś głowy Lewiatana, dałeś go na pokarm mieszkańcom pustyni.
15 Thou didst cleave forth the fountain and the stream; Thou didst dry up perennial rivers.
Ty rozszczepiłeś źródła i potoki, ty osuszyłeś potężne rzeki.
16 Thine is the day, and thine the night; Thou didst prepare the light and the sun.
Twój jest dzień, twoja i noc, ty ustanowiłeś światło i słońce.
17 Thou didst establish all the boundaries of the earth; Thou didst make summer and winter.
Ty wyznaczyłeś wszystkie granice ziemi, ty ustanowiłeś lato i zimę.
18 O remember that the enemy hath reviled Jehovah; That an impious people hath blasphemed thy name!
Pamiętaj o tym, [że] wróg zelżył [ciebie], PANIE, a głupi lud urągał twemu imieniu.
19 Give not up the life of thy turtle-dove to the wild beast; Forget not for ever thine afflicted people!
Nie wydawaj tej zgrai duszy twojej synogarlicy, nie zapominaj nigdy o stadku twoich ubogich.
20 Have regard to thy covenant! For all the dark places of the land are full of the abodes of cruelty.
Zważ na [twoje] przymierze, bo ciemne zakątki ziemi pełne [są] siedlisk przemocy.
21 O let not the afflicted go away ashamed! Let the poor and needy praise thy name!
Niech uciśniony nie wraca ze wstydem, niech ubogi i potrzebujący chwali twoje imię.
22 Arise, O God! maintain thy cause! Remember how the impious revileth thee daily!
Powstań, Boże, broń swojej sprawy; pamiętaj o zniewadze, [którą] co dzień wyrządza ci głupiec.
23 Forget not the clamor of thine adversaries, —The noise of thine enemies, which continually increaseth!
Nie zapominaj krzyku twoich wrogów, wciąż rosnącej wrzawy tych, którzy powstają przeciwko tobie.
