Psalms 50
1 “A psalm of Asaph.” The mighty God, Jehovah, speaketh, and calleth the earth, From the rising of the sun to its going down.
Psalm Asafa. Bóg nad bogami, PAN, przemówił i wezwał ziemię od wschodu słońca aż do jego zachodu.
2 Out of Zion, the perfection of beauty, God shineth forth.
Z Syjonu, doskonałego piękna, zajaśniał Bóg.
3 Our God cometh, and will not be silent; Before him is a devouring fire, And around him a raging tempest.
Nasz Bóg przyjdzie i nie będzie milczał; ogień będzie trawił przed nim, a wokół niego powstanie potężna burza.
4 He calleth to the heavens on high, And to the earth, while he judgeth his people:
Wezwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądzić swój lud:
5 “Gather together before me my godly ones, Who have made a covenant with me by sacrifice!”
Zgromadźcie mi moich świętych, którzy zawarli ze mną przymierze przez ofiarę.
6 (And the heavens shall declare his righteousness, For it is God himself that is judge., Pause)
Wtedy niebiosa ogłoszą jego sprawiedliwość, bo sam Bóg [jest] sędzią. (Sela)
7 “Hear, O my people, and I will speak! O Israel, and I will testify against thee! For I am God, thine own God.
Słuchaj, mój ludu, a będę mówił; słuchaj, Izraelu, a będę świadczył przeciw tobie: Ja [jestem] Bogiem, twoim Bogiem.
8 I reprove thee not on account of thy sacrifices; For thy burnt-offerings are ever before me.
Nie będę cię ganił za twoje ofiary ani za twoje całopalenia, które są zawsze przede mną.
9 I will take no bullock from thy house, Nor he-goat from thy folds;
Nie przyjmę cielca z twojego domu ani kozłów z twoich zagród.
10 For all the beasts of the forest are mine, And the cattle on a thousand hills.
Do mnie bowiem należy wszelkie zwierzę leśne i tysiące bydła na górach.
11 I know all the birds of the mountains, And the wild beasts of the field are before me.
Znam wszelkie ptactwo górskie i moje są zwierzęta polne.
12 If I were hungry, I would not tell thee; For the world is mine, and all that is therein.
Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci o tym, bo mój [jest] świat i wszystko, co go napełnia.
13 Do I eat the flesh of bulls, Or drink the blood of goats?
Czyż będę jadł mięso wołów albo pił krew kozłów?
14 Offer to God thanksgiving, And pay thy vows to the Most High!
Ofiaruj Bogu dziękczynienie i spełnij swoje śluby wobec Najwyższego;
15 Then call upon me in the day of trouble: I will deliver thee, and thou shalt glorify me!”
I wzywaj mnie w dniu utrapienia; wtedy cię wybawię, a [ty] mnie uwielbisz.
16 And to the wicked God saith, “To what purpose dost thou talk of my statutes? And why hast thou my laws upon thy lips?—
Lecz do niegodziwego Bóg mówi: Po co ogłaszasz moje prawa i masz na ustach moje przymierze;
17 Thou, who hatest instruction And castest my words behind thee!
Skoro nienawidzisz karności i rzucasz za siebie moje słowa?
18 When thou seest a thief, thou art in friendship with him, And hast fellowship with adulterers.
Gdy widzisz złodzieja, pochwalasz go, i zadajesz się z cudzołożnikami.
19 Thou lettest loose thy mouth to evil, And thy tongue frameth deceit;
Pozwalasz swym ustom źle mówić, a twój język knuje podstępy.
20 Thou sittest and speakest against thy brother; Thou slanderest thine own mother's son.
Siedzisz i mówisz przeciwko twemu bratu, obmawiasz syna swej matki.
21 These things hast thou done, and I kept silence; Hence thou thoughtest that I was altogether like thyself: But I will reprove thee, and set it in order before thine eyes.
To czyniłeś, a ja milczałem; sądziłeś, że jestem do ciebie podobny, [ale] będę cię napominał i postawię ci to przed oczy.
22 Mark this, ye that forget God, Lest I tear you in pieces, and none deliver you!
Zrozumcie to teraz wy, którzy zapominacie o Bogu, bym [was] nie rozszarpał, a nie byłoby [nikogo], kto [by] was ocalił.
23 Whoso offereth praise honoreth me; And to him who hath regard to his ways Will I show salvation from God.”
Kto [mi] ofiaruje chwałę, ten oddaje mi cześć; a temu, kto chodzi [prostą] drogą, ukażę Boże zbawienie.
