Psalms 66

1 “To the chief musician, a song or psalm.” Shout joyfully unto God, all ye lands:

۱ برای سالار مغنیان. سرود و مزمور ای تمامی زمین، برای خدا بانگ شادمانی بزنید!

2 Sing forth the glory of his name; make glorious his praise.

۲ جلال نام او رابسرایید! و در تسبیح او جلال او را توصیف نمایید!

3 Say unto God, How fear-inspiring is every one of thy works! through the greatness of thy strength will thy enemies yield feigned obedience unto thee.

۳ خدا را گویید: «چه مهیب است کارهای تو! از شدت قوت تو دشمنانت نزد تو تذلل خواهند کرد!

4 All the lands shall bow themselves down unto thee, and shall sing praises unto thee; they shall sing praises to thy name. (Selah)

۴ تمامی زمین تو را پرستش خواهند کرد و تو را خواهند سرایید و به نام توترنم خواهند نمود.» سلاه.

5 Come and see the deeds of God: fear-inspiring is his doing toward the children of men.

۵ بیایید کارهای خدا را مشاهده کنید. او درکارهای خود به بنی آدم مهیب است.

6 He changed the sea into dry land: through the river they went on foot: there did we rejoice in him.

۶ دریا را به خشکی مبدل ساخت و مردم از نهر با پا عبورکردند. در آنجا بدو شادی نمودیم.

7 He ruleth by his might for ever; his eyes look upon the nations: the rebellious—these shall not be exalted. (Selah)

۷ در توانایی خود تا به ابد سلطنت می‌کند و چشمانش مراقب امت‌ها است. فتنه انگیزان خویشتن را برنیفرازند، سلاه.

8 Bless, O ye people, our God, and cause the voice of his praise to be heard:

۸ ‌ای قوم‌ها، خدای ما را متبارک خوانید وآواز تسبیح او را بشنوانید.

9 Who hath appointed our soul to life, and hath not suffered our foot to slip.

۹ که جانهای ما را درحیات قرار می‌دهد و نمی گذارد که پایهای مالغزش خورد.

10 For thou hast proved us, O God: thou hast refined us, as silver is refined.

۱۰ زیرا‌ای خدا تو ما را امتحان کرده‌ای و ما را غال گذاشته‌ای چنانکه نقره راغال می‌گذارند.

11 Thou hast brought us into the net; thou hast placed fetters upon our loins.

۱۱ ما را به دام درآوردی و باری گران بر پشتهای ما نهادی.

12 Thou hast caused men to ride on our head: we entered into fire and into water; but thou broughtest us out to [the enjoyment] of overflowing plenty. a

۱۲ مردمان را بر سرما سوار گردانیدی و به آتش و آب در‌آمدیم. پس ما را به‌جای خرم بیرون آوردی.

13 I will enter thy house with burnt-offerings: I will pay unto thee my vows,

۱۳ قربانی های سوختنی به خانه تو خواهم آورد. نذرهای خود را به تو وفا خواهم نمود،

14 Which my lips have uttered, and my mouth hath spoken, when I was in distress.

۱۴ که لبهای خود را بر آنها گشودم و در زمان تنگی خودآنها را به زبان خود آوردم.

15 Burnt-offerings of fatlings will I offer up unto thee, with the incense of rams; I will prepare steers with he-goats. (Selah)

۱۵ قربانی های سوختنی پرواری را نزد تو خواهم گذرانید. گوساله‌ها و بزها را با بخور قوچها ذبح خواهم کرد، سلاه.

16 Come, hear, and I will relate, all ye that fear God, what he hath done for my soul.

۱۶ ‌ای همه خداترسان بیایید و بشنوید تا ازآنچه او برای جان من کرده است خبر دهم.

17 Unto him I cried with my mouth, and a song of extolling was on my tongue.

۱۷ به دهانم نزد او آواز خود را بلند کردم و تسبیح بلند بر زبان من بود.

18 If I had looked on wickedness with my heart, the Lord would not have heard;

۱۸ اگر بدی را در دل خودمنظور می‌داشتم، خداوند مرا نمی شنید.

19 But verily God hath heard; he hath listened to the voice of my prayer.

۱۹ لیکن خدا مرا شنیده است و به آواز دعای من توجه فرموده.

20 Blessed be God, who hath not removed my prayer [from him], nor his kindness from me.

۲۰ متبارک باد خدا که دعای مرا ازخود، و رحمت خویش را از من برنگردانیده است.