Job 39
1 Knowest thou the time when the chamois of the rock bring forth? or markest thou when the hinds do calve?
Nasayod ka ba kung kanus-a manganak sa ilang mga nati ang mga ilahas nga kanding sa kabukiran? Nakakita ka ba sa dihang ang mga binaw nakabaton sa ilang mga nati?
2 Numberest thou the months of gestation which they complete and knowest thou the time when they bring forth?
Makaihap ka ba sa mga bulan nga nanamkon sila? Nasayod ka ba sa panahon nga nakabaton sila sa ilang mga nati?
3 They bend themselves: they drop their young ones; throw off their pains.
Naglubog sila ug gianak ang ilang nati, ug unya natapos na ang kasakit sa ilang pagpanganak.
4 Their little ones become strong; they grow up in the open field; they go forth, and return not unto them.
Nahimong kusgan ang ilang mga nati ug mitubo diha sa kaumahan; manggawas sila ug dili na mamalik pag-sab.
5 Who sent out the wild ass free? or who loosened the bonds of the forest-ass?
Kinsa may nagpalingkawas sa ihalas nga asno? Kinsa man ang nagbadbad sa hikot sa paspas nga asno,
6 To whom I assigned the wilderness as his house, and the salty land as his dwellings.
kansang puloy-anan akong gihimo sa Arabah, iyang balay sa parat nga yuta?
7 He laugheth at the noise of a town, and the shoutings of the driver he heareth not.
Mikatawa siya sa pagtamay sa mga kasaba sa siyudad; wala niya nadunggan ang singgit sa nagmaneho.
8 What he espieth on the mountains is his pasture, and after every green thing doth he search.
Naglatagaw siya sa kabukiran isip iyang sibsibanan; didto nangita siya sa tanang lunhaw nga tanom aron kaonon.
9 Will the forest-ox be willing to serve thee, or will he stay over night at thy crib?
Malipayon bang moalagad kanimo ang ihalas nga torong baka? Magtugot ba siya nga magpabilin sa imong pasongan?
10 Canst thou bind the forest-ox with a rope [to labor] in the furrow? or will he harrow valleys, following after thee?
Pinaagi sa pisi, madumalahan ba nimo ang ihalas nga torong baka aron darohon ang mga tudling? Darohon ba niya ang walog alang kanimo?
11 Wilt thou trust him, because his strength is great? and wilt thou leave to him thy labor?
Saligan ba nimo siya tungod kay kusgan kaayo siya? Biyaan ba nimo ang imong bulohaton ngadto kaniya?
12 Wilt thou confide in him, that he should bring home thy seed, and gather it into thy threshing-floor?—
Magsalig ka ba nga dad-on niya ang imong lugas sa balay, aron tigomon ang lugas sa imong giokanan?
13 The wing of the ostrich moveth joyfully: hath she the pinions and plumage of the careful stork?
Magarbohon ang ostrits nga mibukhad sa mga pako, apan tag-as ba ug nalukop ang ilang balahibo sa gugma?
14 [No, ] for she intrusteth her eggs to the earth, and letteth them be hatched out on the dust:
Kay biyaan niya ang iyang mga itlog diha sa yuta, ug gipainitan niya sila diha sa abog;
15 And she forgetteth that a foot may crush them, or that the beast of the field may stamp them down.
nalimot siya nga mahimong matamakan sila o nga madugmok sila sa usa ka mapintas nga mananap.
16 He hath made her callous against her young, as though they were not hers: her labor is in vain, [but she feeleth] no dread;
Dili maayo ang iyang pagtagad sa iyang mga piso nga daw dili kini iya; wala siya nahadlok nga mahimong kawang ang iyang paghago,
17 Because God hath denied her wisdom, and he hath not imparted to her understanding.
tungod kay gihikawan siya sa Dios sa kaalam ug wala siya gihatagan ug panabot.
18 At the time she raiseth herself up on high, she laugheth at the horse and his rider.
Sa dihang paspas siyang modagan, magkatawa siya nga magtamay sa kabayo ug sa nagsakay niini.
19 Dost thou give the horse strength? dost thou clothe his neck with the rolling mane?
Gihatagan mo ba ang kabayo sa iyang kusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa iyang daw nag-awas nga buhok sa ulo?
20 Canst thou make him jump like a locust? his majestic snort is terrible.
Napalukso na ba nimo siya sama sa dulon? Gikahadlokan pag-ayo ang kahalangdon sa iyang pagpangusmo.
21 Men spy about in the valley, and he rejoiceth in his strength: he goeth forth to meet the armed array.
Nagpanikad siya sa tibuok niyang kusog ug nagmalipayon sa iyang kusog; nagdali siya sa pagsugat sa mga hinagiban.
22 He laugheth at fear, and is not dismayed; and turneth not back from before the sword.
Gitamay niya ang kahadlok ug wala naluya; dili siya motalikod sa espada.
23 Over him rattle the quiver, the glittering spear and the lance.
Ang sakoban nag-uyog diha sa iyang kiliran, uban sa nagpangidlap nga bangkaw.
24 With impatient noise and rage he holloweth [with his hoof] the ground, and keepeth not quiet when the cornet's voice [is heard].
Gilamoy niya ang yuta sa kabangis ug hilabihang kasuko; sa tingog sa budyong, dili siya magpabilin ug barog sa usa lamang ka dapit.
25 Midst the sound of the cornet he uttereth his joyful neigh; and from afar he perceiveth the battle, the loud call of the captains, and the battle-cry.—
Sa tanang higayon nga motingog na ang budyong, moingon siya, 'Aha!' Nasimahoan na niya ang gubat sa layo pa lamang— ang daw dalugdog nga panagsinggit sa mga nagdumala sa kasundalohan ug sa mga singgit panahon sa gubat.
26 Is it through thy understanding that the hawk flieth along, and spreadeth out his wings toward the south?
Pinaagi ba sa imong kaalam nga habog nga milupad ang banog, nga iyang gibukhad ang iyang mga pako alang sa habagatan?
27 Or is it by your order that the eagle doth mount upward, and buildeth high up his nest?
Pinaagi ba sa imong mga mando nga ang agila mipataas ug nagbuhat ug salag ngadto sa habog nga dapit?
28 On a rock he dwelleth, and spendeth his nights, on a rocky crag and mountain fastness.
Nagpuyo siya sa mga pangpang ug lig-on nga naghimo sa iyang panimalay sa kinatumyan sa pangpang.
29 From there he espieth his food, from afar can his eyes behold.
Gikan didto nangita siya sa iyang mga dagitonon; nakita sila sa iyang mga mata gikan sa layo kaayo nga dapit.
30 His young ones, also, sip up blood: and where the slain be, there is he.
Ang iyang mga piso usab moinom ug dugo; kung diin ang mga patay nga tawo, atua usab siya.”
