Job 29
1 And Job continued and said in his parable,
At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,
2 Oh that I were as in months past, wherein God preserved me!
Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;
3 As when his lamp shone over my head; when by his light I walked through darkness.
Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;
4 [As] when I steadfastly pursued my ways, when God took care of my house.
Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;
5 When I was very fruitful, and my children were about me;
Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;
6 when my ways were moistened with butter, and the mountains flowed for me with milk.
Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!
7 When I went forth early in the city, and the seat was placed for me in the streets.
Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,
8 The young men saw me, and hid themselves: and all the old men stood up.
Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:
9 And the great men ceased speaking, and laid their finger on their mouth.
Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;
10 And they that heard [me] blessed me, and their tongue clave to their throat.
Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.
11 For the ear heard, and blessed me; and the eye saw me, and turned aside.
Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:
12 For I saved the poor out of the hand of the oppressor, and helped the fatherless who had no helper.
Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.
13 Let the blessing of the perishing one come upon me; yes, the mouth of the widow has blessed me.
Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.
14 Also I put on righteousness, and clothed myself with judgment like a mantle.
Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.
15 I was the eye of the blind, and the foot of the lame.
Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.
16 I was the father of the helpless; and I searched out the cause which I knew not.
Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.
17 And I broke the jaw teeth of the unrighteous; I plucked the spoil out of the midst of their teeth.
At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.
18 And I said, My age shall continue as the stem of a palm tree; I shall live a long while.
Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:
19 [My] root was spread out by the water, and the dew would lodge on my crop.
Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:
20 My glory was fresh in me, and by bow prospered in his hand.
Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.
21 [Men] heard me, and gave heed, and they were silent at my counsel.
Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.
22 At my word they spoke not again, and they were very gland whenever I spoke to them.
Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.
23 As the thirsty earth expecting the rain, so they [waited for] my speech.
At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.
24 Were I to laugh on them, they would not believe [it]; and the light of my face has not failed.
Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.
25 I chose out their way, and sat chief, and lived as a king in the midst of warriors, as one comforting mourners.
Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.
