Psalms 22
1 For the Leader; upon Aijeleth ha-Shahar. A Psalm of David. My God, my God, why hast Thou forsaken me, and art far from my help at the words of my cry?
| برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «غزال سحرگاهی». ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟ |
2 O my God, I call by day, but Thou answerest not; and at night, and there is no surcease for me.
| شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌کنی. |
3 Yet Thou art holy, O Thou that art enthroned upon the praises of Israel.
| با وجود این، تو قدوسی و در سرودهای ستایشی اسرائیل جا داری. |
4 In Thee did our fathers trust; they trusted, and Thou didst deliver them.
| پدران ما به تو توکل کردند و تو ایشان را نجات دادی. |
5 Unto Thee they cried, and escaped; in Thee did they trust, and were not ashamed.
| نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. ایشان بر تو توکل کردند و نومید و سرافکنده نشدند. |
6 But I am a worm, and no man; a reproach of men, and despised of the people.
| اما من مانند کرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقیر شده‌ام. |
7 All they that see me laugh me to scorn; they shoot out the lip, they shake the head:
| هر که مرا می‌بیند، مسخره می‌کند. آنها سر خود را تکان می‌دهند و با طعنه می‌گویند: |
8 'Let him commit himself unto the LORD! let Him rescue him; let Him deliver him, seeing He delighteth in him.'
| «آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟» |
9 For Thou art He that took me out of the womb; Thou madest me trust when I was upon my mother's breasts.
| ای خداوند، این تو بودی که مرا از رَحِم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز بر سینه‌های مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی. |
10 Upon Thee I have been cast from my birth; Thou art my God from my mother's womb.
| هنگام تولدم مرا به تو سپردند؛ از وقتی متولد شدم خدای من تو بودی. |
11 Be not far from me; for trouble is near; for there is none to help.
| اکنون نیز مرا ترک نکن، زیرا خطر در کمین است و غیر از تو کسی نیست که به داد من برسد. |
12 Many bulls have encompassed me; strong bulls of Bashan have beset me round.
| دشمنانم مانند گاوان نر سرزمین «باشان» مرا محاصره کرده‌اند. |
13 They open wide their mouth against me, as a ravening and a roaring lion.
| همچون شیران درندۀ غرّان، دهان خود را باز کرده‌اند تا مرا بدرند. |
14 I am poured out like water, and all my bones are out of joint; my heart is become like wax; it is melted in mine inmost parts.
| نیرویی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهایم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود. |
15 My strength is dried up like a potsherd; and my tongue cleaveth to my throat; and Thou layest me in the dust of death.
| گلویم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. تو مرا به لب گور کشانده‌ای. |
16 For dogs have encompassed me; a company of evil-doers have inclosed me; like a lion, they are at my hands and my feet.
| دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدکار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند. |
17 I may count all my bones; they look and gloat over me.
| از فرط لاغری تمام استخوانهایم دیده می‌شوند؛ بدکاران به من خیره شده‌اند. |
18 They part my garments among them, and for my vesture do they cast lots.
| لباسهایم را میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند. |
19 But Thou, O LORD, be not far off; O Thou my strength, hasten to help me.
| ای خداوند، از من دور نشو؛ ای قوت من، به یاری من بشتاب! |
20 Deliver my soul from the sword; mine only one from the power of the dog.
| جانم را از شمشیر برهان و زندگی مرا از چنگ این سگان نجات ده. |
21 Save me from the lion's mouth; yea, from the horns of the wild-oxen do Thou answer me.
| مرا از دهان این شیران برهان؛ مرا از شاخهای این گاوان وحشی نجات ده! |
22 I will declare Thy name unto my brethren; in the midst of the congregation will I praise Thee.
| نام تو را به برادران و خواهرانم اعلام خواهم کرد، و در میان جماعت، تو را خواهم ستود. |
23 'Ye that fear the LORD, praise Him; all ye the seed of Jacob, glorify Him; and stand in awe of Him, all ye the seed of Israel.
| ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گویید! ای فرزندان یعقوب، وی را گرامی بدارید! ای بنی‌اسرائیل او را بپرستید! |
24 For He hath not despised nor abhorred the lowliness of the poor; neither hath He hid His face from him; but when he cried unto Him, He heard.'
| او فقیران را فراموش نمی‌کند و مصیبت آنها را نادیده نمی‌گیرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌کند. |
25 From Thee cometh my praise in the great congregation; I will pay my vows before them that fear Him.
| در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور پرستندگانت ادا خواهم نمود. |
26 Let the humble eat and be satisfied; let them praise the LORD that seek after Him; may your heart be quickened for ever!
| فقیران غذا خواهند خورد و سیر خواهند شد. طالبان خداوند او را ستایش خواهند کرد. باشد که آنان همیشه زنده‌دل و کامیاب باشند! |
27 All the ends of the earth shall remember and turn unto the LORD; and all the kindreds of the nations shall worship before Thee.
| همهٔ مردم جهان خداوند را به یاد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند کرد. |
28 For the kingdom is the LORD'S; and He is the ruler over the nations.
| زیرا فرمانروایی از آن خداوند است و او بر قومها حکومت می‌کند. |
29 All the fat ones of the earth shall eat and worship; all they that go down to the dust shall kneel before Him, even he that cannot keep his soul alive.
| همهٔ متکبران جهان در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند کرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد! |
30 A seed shall serve him; it shall be told of the Lord unto the next generation.
| نسلهای آینده او را عبادت خواهند کرد، زیرا از پدران خود دربارهٔ کارهای خدا خواهند شنید. |
31 They shall come and shall declare His righteousness unto a people that shall be born, that He hath done it.
| به فرزندانی که در آینده متولد خواهند شد، گفته خواهد شد که خداوند قوم خود را نجات داده است. |
