Psalms 104
1 Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, Thou art very great; Thou art clothed with glory and majesty.
Daygon ko si Yahweh sa tibuok nakong kinabuhi, Yahweh nga akong Dios, matahom ka kaayo; nagbisti ka sa kadungganan ug pagkahalangdon.
2 Who coverest Thyself with light as with a garment, who stretchest out the heavens like a curtain;
Gitabonan mo ang imong kaugalingon sa kahayag ingon nga usa ka panapton; giabre mo ang kalangitan sama sa usa ka tabil sa tolda.
3 Who layest the beams of Thine upper chambers in the waters, who makest the clouds Thy chariot, who walkest upon the wings of the wind;
Gipahimutang mo ang mga sablayan sa imong lawak sa kapanganoran; gihimo mo ang kapanganoran nga imong karwahi; naglakaw ka sa mga pako sa hangin.
4 Who makest winds Thy messengers, the flaming fire Thy ministers.
Iyang gihimo ang kahanginan nga iyang mga mensahero, ug ang mga dilaab sa kalayo iyang mga sulugoon.
5 Who didst establish the earth upon its foundations, that it should not be moved for ever and ever;
Gitukod niya ang mga patukoranan sa kalibotan, ug dili gayod kini matarog.
6 Thou didst cover it with the deep as with a vesture; the waters stood above the mountains.
Gitabonan mo ang kalibotan ug tubig sama sa panapton; ang tubig mitabon sa mga kabukiran.
7 At Thy rebuke they fled, at the voice of Thy thunder they hasted away —
Ang imong pagbadlong nagpahubas sa katubigan; sa dinahunog sa imong tingog (sila) mikalagiw.
8 The mountains rose, the valleys sank down — unto the place which Thou hadst founded for them;
Mitugbaw ang kabukiran, ug ang mga walog mikatag ngadto sa dapit nga gitagana alang kanila.
9 Thou didst set a bound which they should not pass over, that they might not return to cover the earth.
Gibutangan mo (sila) ug utlanan aron nga dili (sila) makalabang; aron dili nila matabonan pag-usab ang kalibotan.
10 Who sendest forth springs into the valleys; they run between the mountains;
Gihimo niya ang tuboran nga modagaygay ngadto sa mga walog; ang mga sapa modagayday taliwala sa kabukiran.
11 They give drink to every beast of the field, the wild asses quench their thirst.
Nagahatag (sila) ug tubig alang sa tanang mananap sa kaumahan; ang mga ihalas nga mga asno natagbaw sa ilang kauhaw.
12 Beside them dwell the fowl of the heaven, from among the branches they sing.
Sa daplin sa sapa ang mga langgam naghimo sa ilang mga salag; nanag-awit (sila) diha sa mga sanga.
13 Who waterest the mountains from Thine upper chambers; the earth is full of the fruit of Thy works.
Bisbisan niya ang kabukiran gikan sa mga lawak sa tubig sa kawanangan. Napuno ang kalibotan sa bunga sa iyang mga buhat.
14 Who causeth the grass to spring up for the cattle, and herb for the service of man; to bring forth bread out of the earth,
Gipatubo niya ang mga sagbot alang sa mga baka ug ang mga tanom alang sa mga tawo aron atimanon ug aron nga ang mga tawo makakuha ug pagkaon gikan sa yuta.
15 And wine that maketh glad the heart of man, making the face brighter than oil, and bread that stayeth man's heart.
Naghimo siya ug bino aron sa paglipay sa tawo, lana aron mosinaw ang iyang dagway, ug pagkaon aron sa paghatag kaniya ug kinabuhi.
16 The trees of the LORD have their fill, the cedars of Lebanon, which He hath planted;
Ang kakahoyan ni Yahweh naulanan pag-ayo; ang sedro sa Lebanon diin iyang gitanom.
17 Wherein the birds make their nests; as for the stork, the fir-trees are her house.
Didto nanagsalag ang mga langgam. Ang langgam nagbuhat sa iyang puloy-anan sa sipris nga kahoy.
18 The high mountains are for the wild goats; the rocks are a refuge for the conies.
Ang mga ihalas nga kanding nanagpuyo sa habog nga kabukiran; ang habog nga bukid mao ang dalangpanan alang sa kuneho.
19 Who appointedst the moon for seasons; the sun knoweth his going down.
Iyang gitagana ang bulan aron mahimong timaan sa mga panahon; ug ang adlaw masayod sa takna sa iyang pagsalop.
20 Thou makest darkness, and it is night, wherein all the beasts of the forest do creep forth.
Gihimo nimo ang kangitngit sa kagabhion sa dihang mogawas ang tanang mapintas nga mananap sa kalasangan.
21 The young lions roar after their prey, and seek their food from God.
Ang batan-ong mga liyon nagngulob sa ilang tukbonon ug nagpangita sa ilang pagkaon gikan sa Dios.
22 The sun ariseth, they slink away, and couch in their dens.
Sa dihang mosubang ang adlaw, manago (sila) ug matulog sa ilang langob.
23 Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening.
Sa kasamtangan, mogawas ang mga tawo alang sa ilang buhat ug mamuhat hangtod sa kagabhion.
24 How manifold are Thy works, O LORD! In wisdom hast Thou made them all; the earth is full of Thy creatures.
Yahweh, daghan kaayo ug nagkalain-lain ang imong mga buhat! Inubanan sa kaalam imong gibuhat kining tanan; ang kalibotan nag-awas sa imong mga buhat.
25 Yonder sea, great and wide, therein are creeping things innumerable, living creatures, both small and great.
Sa unahan mao ang dagat, lalom ug halapad, nag-awas sa dili matukib nga mga binuhat, gagmay ug dagko.
26 There go the ships; there is leviathan, whom Thou hast formed to sport therein.
Ang mga sakayan naglawig didto, ug atua usab didto ang mga Leviathan, diin gihulma mo aron magdula diha sa dagat.
27 All of them wait for Thee, that Thou mayest give them their food in due season.
Kining tanan nangita kanimo aron sa paghatag kanila sa ilang mga pagkaon sa tukmang panahon.
28 Thou givest it unto them, they gather it; Thou openest Thy hand, they are satisfied with good.
Sa dihang maghatag ka kanila, magatigom (sila) sa dihang ibukhad mo ang imong mga kamot, matagbaw (sila)
29 Thou hidest Thy face, they vanish; Thou withdrawest their breath, they perish, and return to their dust.
Kung itago mo ang imong panagway, mabalaka (sila) kung kuhaon mo ang ilang mga gininhawa, mamatay (sila) ug mobalik sa abog.
30 Thou sendest forth Thy spirit, they are created; and Thou renewest the face of the earth.
Sa dihang gipadala mo ang imong Espiritu, namugna (sila) ug imong gibag-o ang kabungtoran.
31 May the glory of the LORD endure for ever; let the LORD rejoice in His works!
Hinaot nga ang himaya ni Yahweh molungtad sa kahangtoran, ug hinaot nga mahimuot si Yahweh sa iyang binuhat.
32 Who looketh on the earth, and it trembleth; He toucheth the mountains, and they smoke.
Modungaw siya sa kalibotan, ug mauyog kini; iyang hikapon ang kabukiran, ug moaso (sila)
33 I will sing unto the LORD as long as I live; I will sing praise to my God while I have any being.
Magaawit ako kang Yahweh sa tibuok kong kinabuhi; magaawit ako ug mga pagdayeg ngadto sa akong Dios samtang buhi pa ako.
34 Let my musing be sweet unto Him; as for me, I will rejoice in the LORD.
Hinaot nga ang akong mga panghunahuna tam-is ngadto kaniya; magalipay ako kang Yahweh.
35 Let sinners cease out of the earth, and let the wicked be no more. Bless the LORD, O my soul. Hallelujah.
Hinaot ang mga makasasala mawagtang sa kalibotan, ug tugoti nga mawala na ang mga daotan. Daygon ko si Yahweh sa tibuok nakong kinabuhi. Daygon si Yahweh.
