Psalms 102
1 A Prayer of the afflicted, when he fainteth, and poureth out his complaint before the LORD. O LORD, hear my prayer, and let my cry come unto Thee.
Dungga ang akong pag-ampo, Yahweh; dungga ang akong paghilak kanimo.
2 Hide not Thy face from me in the day of my distress; incline Thine ear unto me; in the day when I call answer me speedily.
Ayaw tagoi ang imong panagway gikan kanako sa panahon sa akong kalisdanan. Pamatia ako. Sa dihang motawag ako kanimo, tubaga dayon ako.
3 For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as a hearth.
Kay ang akong adlaw lumalabay lamang sama sa aso, ug ang akong mga bukog daw nasunog sa kalayo.
4 My heart is smitten like grass, and withered; for I forget to eat my bread.
Nadugmok ang akong kasingkasing, ug sama ako sa sagbot nga nalaya. Nakalimot ako sa pagkaon sa bisan unsa nga pagkaon.
5 By reason of the voice of my sighing my bones cleave to my flesh.
Sa padayon kong pag-agulo, naniwang ako pag-ayo.
6 I am like a pelican of the wilderness; I am become as an owl of the waste places.
Sama ako sa pilicano sa kamingawan, ug nahisama ako sa kwago nga anaa sa kadaot.
7 I watch, and am become like a sparrow that is alone upon the housetop.
Nagatukaw ako sama sa biniyaan nga langgam, nga nag-inusara sa atop.
8 Mine enemies taunt me all the day; they that are mad against me do curse by me.
Gihagit ako sa akong mga kaaway sa tibuok adlaw; ug kadtong nagbugalbugal kanako ginamit ang akong ngalan sa pagpanunglo.
9 For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,
Nagkaon ako ug abo sama sa tinapay ug nasagolan ang akong imnonon sa mga luha.
10 Because of Thine indignation and Thy wrath; for Thou hast taken me up, and cast me away.
Tungod sa imong hilabihan nga kasuko, gialsa mo ako aron ibundak.
11 My days are like a lengthening shadow; and I am withered like grass.
Ang akong mga adlaw sama sa anino nga mahanaw, ug malaya ako sama sa sagbot.
12 But Thou, O LORD, sittest enthroned for ever; and Thy name is unto all generations.
Apan ikaw, Yahweh, magpabilin sa walay kataposan, ug ang imong kabantogan alang sa tanang kaliwatan.
13 Thou wilt arise, and have compassion upon Zion; for it is time to be gracious unto her, for the appointed time is come.
Motindog ka ug kaluy-an ang Zion. Karon ang takna nga maluoy ka kaniya; ang gitagana nga takna miabot na.
14 For Thy servants take pleasure in her stones, and love her dust.
Kay ang imong mga sulugoon nagpugong sa ilang mga pinalanggang mga bato ug naluoy alang sa abog sa iyang kadaot.
15 So the nations will fear the name of the LORD, and all the kings of the earth Thy glory;
Ang kanasoran magpasidungog sa imong ngalan, Yahweh, ug ang tanang mga hari sa kalibotan magatahod sa imong himaya.
16 When the LORD hath built up Zion, when He hath appeared in His glory;
Gitukod pag-usab ni Yahweh ang Zion ug magpakita diha sa iyang himaya.
17 When He hath regarded the prayer of the destitute, and hath not despised their prayer.
Nianang tungora, pagatubagon niya ang pag-ampo sa mga kabos; dili niya isalikway ang ilang mga pag-ampo.
18 This shall be written for the generation to come; and a people which shall be created shall praise the LORD.
Kay nahisulat kini alang sa umaabot nga kaliwatan, ug ang mga tawo nga wala pa nahimugso magadayeg kang Yahweh.
19 For He hath looked down from the height of His sanctuary; from heaven did the LORD behold the earth;
Kay midungaw siya gikan sa habog nga balaang dapit; gikan sa langit nakita ni Yahweh ang kalibotan,
20 To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;
aron sa pagpaminaw sa agulo sa mga binilanggo, aron sa pagpagawas niadtong nasilotan sa kamatayon.
21 That men may tell of the name of the LORD in Zion, and His praise in Jerusalem;
Unya imantala sa mga tawo ang ngalan ni Yahweh sa Zion ug ang iyang pagdayeg sa Jerusalem
22 When the peoples are gathered together, and the kingdoms, to serve the LORD.
sa dihang magatigom ang katawhan ug ang mga gingharian aron sa pag-alagad kang Yahweh.
23 He weakened my strength in the way; He shortened my days.
Gikuha niya ang akong kusog sa kinatung-an sa akong kinabuhi. Gipamubo niya ang akong mga adlaw.
24 I say: 'O my God, take me not away in the midst of my days, Thou whose years endure throughout all generations.
Miingon ako, “Akong Dios, ayaw kuhaa ang akong kinabuhi sa akong pagkabatan-on; anaa ka sa tanang kaliwatan.
25 Of old Thou didst lay the foundation of the earth; and the heavens are the work of Thy hands.
Kaniadto pa imo nang gipahimutang ang kalibotan; ang kalangitan mao ang buhat sa imong mga kamot.
26 They shall perish, but Thou shalt endure; yea, all of them shall wax old like a garment; as a vesture shalt Thou change them, and they shall pass away;
Mangahanaw (sila) apan ikaw magapabilin; mangadaan silang tanan sama sa panapton; sama sa bisti, pahawa-on mo (sila) ug mangahanaw (sila)
27 But Thou art the selfsame, and Thy years shall have no end.
Apan ikaw mao lamang gihapon, ug walay kataposan ang imong katuigan.
28 The children of Thy servants shall dwell securely, and their seed shall be established before Thee.'
Ang mga anak sa imong mga sulugoon managpadayon, ug ang ilang mga kaliwatan magkinabuhi diha sa imong presensya.”
