Proverbs 14
1 A wise woman buildeth her house: but the foolish destroyeth it with her owne handes.
Bilge kadın evini yapar, Ahmak kadın evini kendi eliyle yıkar.
2 He that walketh in his righteousnes, feareth the Lord: but he that is lewde in his wayes, despiseth him.
Doğru yolda yürüyen, RAB'den korkar, Yoldan sapan, RAB'bi hor görür.
3 In the mouth of the foolish is the rod of pride: but the lippes of the wise preserue them.
Ahmağın sözleri sırtına kötektir, Ama bilgenin dudakları kendisini korur.
4 Where none oxen are, there the cribbe is emptie: but much increase cometh by the strength of the oxe.
Öküz yoksa yemlik boş kalır, Çünkü bol ürünü sağlayan öküzün gücüdür.
5 A faithfull witnes will not lye: but a false record will speake lyes.
Güvenilir tanık yalan söylemez, Yalancı tanıksa yalan solur.
6 A scorner seeketh wisdome, and findeth it not: but knowledge is easie to him that will vnderstande.
Alaycı bilgeliği arasa da bulamaz, Akıllı içinse bilgi edinmek kolaydır.
7 Depart from the foolish man, when thou perceiuest not in him the lippes of knowledge.
Akılsız kişiden uzak dur, Çünkü sana öğretecek bir şeyi yok.
8 The wisdome of ye prudent is to vnderstand his way: but the foolishnes of the fooles is deceite.
İhtiyatlı kişinin bilgeliği, ne yapacağını bilmektir, Akılsızların ahmaklığıysa aldanmaktır.
9 The foole maketh a mocke of sinne: but among the righteous there is fauour.
Ahmaklar suç sunusuyla alay eder, Dürüstler ise iyi niyetlidir.
10 The heart knoweth the bitternes of his soule, and the stranger shall not medle with his ioy.
Yürek kendi acısını bilir, Sevinciniyse kimse paylaşmaz.
11 The house of the wicked shalbe destroyed: but the tabernacle of the righteous shall florish.
Kötü kişinin evi yerle bir edilecek, Doğru kişinin konutuysa bayındır olacak.
12 There is a way that seemeth right to a man: but the issues thereof are the wayes of death.
Öyle yol var ki, insana düz gibi görünür, Ama sonu ölümdür.
13 Euen in laughing the heart is sorowful, and the ende of that mirth is heauinesse.
Gülerken bile yürek sızlayabilir, Sevinç bitince acı yine görünebilir.
14 The heart that declineth, shall be saciate with his owne wayes: but a good man shall depart from him.
Yüreği dönek olan tuttuğu yolun, İyi kişi de yaptıklarının ödülünü alacaktır.
15 The foolish will beleeue euery thing: but the prudent will consider his steppes.
Saf kişi her söze inanır, İhtiyatlı olansa attığı her adımı hesaplar.
16 A wise man feareth, and departeth from euill: but a foole rageth, and is carelesse.
Bilge kişi korktuğu için kötülükten uzaklaşır, Akılsızsa büyüklük taslayıp kendine güvenir.
17 He that is hastie to anger, committeth follie, and a busie body is hated.
Çabuk öfkelenen ahmakça davranır, Düzenbazdan herkes nefret eder.
18 The foolish do inherite follie: but the prudent are crowned with knowledge.
Saf kişilerin mirası akılsızlıktır, İhtiyatlı kişilerin tacı ise bilgidir.
19 The euill shall bowe before the good, and the wicked at the gates of the righteous.
Alçaklar iyilerin önünde, Kötüler doğruların kapısında eğilirler.
20 The poore is hated euen of his own neighbour: but the friendes of the rich are many.
Komşusu bile yoksulu sevmez, Oysa zenginin dostu çoktur.
21 The sinner despiseth his neighbour: but he that hath mercie on the poore, is blessed.
Komşuyu hor görmek günahtır, Ne mutlu mazluma lütfedene!
22 Doe not they erre that imagine euill? but to them that thinke on good things, shalbe mercie and trueth.
Kötülük tasarlayan yolunu şaşırmaz mı? Oysa iyilik tasarlayan sevgi ve sadakat kazanır.
23 In all labour there is abundance: but the talke of the lippes bringeth onely want.
Her emek kazanç getirir, Ama boş lakırdı yoksulluğa götürür.
24 The crowne of the wise is their riches, and the follie of fooles is foolishnes.
Bilgelerin tacı servetleridir, Akılsızlarsa ahmaklıklarıyla tanınır.
25 A faithfull witnes deliuereth soules: but a deceiuer speaketh lyes.
Dürüst tanık can kurtarır, Yalancı tanık aldatıcıdır.
26 In the feare of the Lord is an assured strength, and his children shall haue hope.
RAB'den korkan tam güvenliktedir, RAB onun çocuklarına da sığınak olacaktır.
27 The feare of the Lord is as a welspring of life, to auoyde the snares of death.
RAB korkusu yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.
28 In the multitude of the people is the honour of a King, and for the want of people commeth the destruction of the Prince.
Kralın yüceliği halkının çokluğuna bağlıdır, Halk yok olursa hükümdar da mahvolur.
29 He that is slowe to wrath, is of great wisdome: but he that is of an hastie minde, exalteth follie.
Geç öfkelenen akıllıdır, Çabuk sinirlenen ahmaklığını gösterir.
30 A sounde heart is the life of the flesh: but enuie is the rotting of the bones.
Huzurlu yürek bedenin yaşam kaynağıdır, Hırs ise insanı için için yer bitirir.
31 He that oppresseth the poore, reprooueth him that made him: but hee honoureth him, that hath mercie on the poore.
Muhtacı ezen, Yaradanı'nı hor görüyor demektir. Yoksula acıyansa Yaradan'ı yüceltir.
32 The wicked shall be cast away for his malice: but the righteous hath hope in his death.
Kötü kişi uğradığı felaketle yıkılır, Doğru insanın ölümde bile sığınacak yeri var.
33 Wisedome resteth in the heart of him that hath vnderstanding, and is knowen in the mids of fooles.
Bilgelik akıllı kişinin yüreğinde barınır, Akılsızlar arasında bile kendini belli eder.
34 Iustice exalteth a nation, but sinne is a shame to the people.
Doğruluk bir ulusu yüceltir, Oysa günah herhangi bir halk için utançtır.
35 The pleasure of a King is in a wise seruant: but his wrath shalbe toward him that is lewde.
Kral sağduyulu kulunu beğenir, Utanç getirene öfkelenir.
