Job 19
1 Job replied,
Аюп җававән мундақ деди: —
2 “How long will you go on tormenting me? How long will you go on crushing me with words?
«Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
3 Ten times already you have humiliated me. Aren't you ashamed for treating me so badly?
Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
4 Even if I did sin, that's my problem, and has nothing to do with you.
Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
5 You think you're so much better than me, and you use my degradation against me.
Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
6 But you should realize that it's God who has wronged me, he has trapped me in his net.
Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
7 Even though I cry for help, I get no answer; even though I shout my objections, I get no justice.
Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
8 God has walled me in so I can't escape; he has plunged my path into darkness.
У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
9 He has stripped my honor from me; he has taken away my reputation.
У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
10 He tears me down from all sides until I am finished; he has destroyed my hope like a tree that is uprooted.
У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
11 His anger burns against me; he treats me as one of his enemies.
Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
12 God's troops assemble to attack me. They build ramparts against me. They encircle and besiege my home.
Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
13 He has driven my brothers far away from me; all my former friends are estranged from me.
У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
14 My relatives have abandoned me; my close friends have forgotten me.
Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
15 My house guests and my maidservants treat me as a stranger—to them I have become a foreigner.
Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
16 I call my servant, but he doesn't reply. I have to beg him!
Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
17 I am repulsive to my wife, and I am loathsome to my own brothers.
Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
18 Even young children despise me; when I stand up they ridicule me.
Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
19 All my closest friends despise me, and those I loved have turned on me.
Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
20 I've been reduced to skin and bones and I survive by the skin of my teeth.
Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
21 Have pity on me, my friends, have pity on me, because God has struck me down!
Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
22 Why are you persecuting me like God does? Aren't you satisfied with getting your pound of flesh?
Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
23 I wish my words could be written down, recorded in a book,
Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
24 or engraved with an iron pen and molten lead in the rock forever.
Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
25 I know my Redeemer is alive, and that he shall finally take the stand for me on the earth.
Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
26 Even though my skin is destroyed, in my body I shall see God.
Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
27 I myself will see him—with my own eyes, and not those of someone else! The thought overcomes me!
Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
28 You say to yourselves, ‘How can we make him suffer so he can see he is the source of his problems?’
Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
29 You yourselves should fear being punished by God, for you know anger brings God's punishment that accompanies judgment.”
Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
