Acts 12
1 Around this time King Herod began to persecute some members of the church.
Шу чағларда, Һерод падиша җамаәттикиләрдин бәзилиригә зиянкәшлик қилмақчи болуп уларға қол салди.
2 He had James, John's brother, executed by sword.
У Юһаннаниң акиси Яқупни қиличлап өлтүрди.
3 When he saw that the Jews were pleased by this, he had Peter arrested too. (This was during the Feast of Unleavened Bread.)
Өзиниң бу қилған ишиниң Йәһудийларға яққанлиғини көрүп, у Петрусниму тутқун қилдуруди (шу чағда «петир нан һейти» мәзгили еди).
4 After having Peter arrested, he threw him in prison, with four squads of four soldiers each to guard him. He planned to have Peter brought out for a public trial after the Passover.
Петрусни тутқандин кейин, уни зинданға ташлап, төрт ләшкәр бир гуруппа қилинған төрт қараввул топиға тапшурди. Пасха һейттин кейин, Һерод уни халайиқ алдида сорақ қилмақчи еди.
5 While Peter was kept in prison the church prayed earnestly to God for him.
Шуңа Петрус зинданда тутуп қелинди. Лекин җамаәт Худаға җан-дил билән униң үчүн дуа қилишивататти.
6 The night before Herod was to have him put on trial, Peter was sleeping between two soldiers, chained to each of them, and with guards at the door keeping watch.
Әнди Һерод уни елип чиқип сот қилишниң алдинқи кечиси, Петрус икки зәнҗир билән бағлақлиқ пети, икки қаравулниң оттурисида ухлавататти; ишикниң сиртидиму бир нәччә қаравул зинданни күзәт қиливататти.
7 Suddenly an angel of the Lord appeared, and a light shone in the cell. The angel shook Peter awake, saying “Quick! Get up!” The chains fell from his wrists,
Вә туюқсиз Рәбниң бир пәриштиси көрүнүп, бир нур камерни йорутти. Пәриштә Петрусниң биқиниға ноқуп: — Тез тур! — дәп ойғатти. Униң қоллиридики зәнҗир шу һаман бошап чүшүп кәтти.
8 and the angel told him, “Get dressed, and put on your sandals.” So he did. Then the angel told him, “Put on your coat and follow me.”
Пәриштә униңға: — Белиңни бағливал! Кәшиңниму кий! — деди. Петрус униң дегинини қилди. Андин у: — Чапиниңни йепинчақлап кәйнимдин маң! — деди.
9 So Peter followed the angel out. He didn't realize that what the angel was doing was actually happening—he thought he was seeing a vision.
Петрус униңға әгишип [камердин] чиқти. Бирақ у пәриштиниң вастиси билән болуватқан бу ишларниң растлиғини билмәй, бәлки бир ғайипанә көрүнүш көрүптимән, дәп ойлавататти.
10 They passed the first and second sets of guards, and came to the iron gate that led into the city. This opened for them by itself. They went out and down the street, when suddenly the angel left him.
Улар биринчи вә иккинчи күзәттин өтүп, зинданниң шәһәргә чиқидиған төмүр дәрвазисиға барғанда, дәрваза улар үчүн өзлүгидин ечилип кәтти. Улар чиқип, бир кочидин өткәндә, пәриштә туюқсиз униң йенидин кәтти.
11 When Peter came to his senses, he said, “Now I realize this really happened! The Lord sent an angel to rescue me from Herod's power, and from everything that the Jewish people had planned.”
Шу чағда, Петрус есигә келип, өз-өзигә: «Дәрвәқә әнди Рәб Өз пәриштисини әвәтип, мени Һеродниң қолидин вә Йәһудий хәлқиниң күткәнлириниң һәммисидин қутқузупту, дәп билдим» — деди.
12 Now that he was conscious of what had happened, Peter went to the house of Mary, the mother of John Mark. Many believers had gathered there, and were praying.
Һәқиқий әһвални чүшинип йәткәндә, у Маркус дәпму атилидиған Юһаннаниң аниси Мәрйәмниң өйигә барди. У йәрдә нурғун кишиләр жиғилип дуа-тилавәт қиливататти.
13 When he knocked on the gateway door, a servant girl called Rhoda came to open up.
У дәрвазиниң ишигини қаққанда, Рода исимлиқ бир дедәк авазни аңлап чиқти.
14 But recognizing Peter's voice, in her excitement she didn't open the door. Instead she ran back inside shouting, “Peter's at the door!”
У Петрусниң авазини тонуп, хошаллиғидин ишикни ечишқиму үлгүрмәй жүгүрүп келип, һәммәйләнгә: — Петрус дәрваза алдида туриду! — дәп хәвәр қилди.
15 “You're mad!” they told her. But she kept on insisting it was true. So they said, “It must be his angel.”
Лекин улар: — Сараң болуп қалдиңғу! — дейишти. Бирақ у: — Раст шундақ, дәп турувалди. Улар: — У униң пәриштиси болса керәк! — дейишти.
16 Peter continued knocking. When they did eventually open the door, they saw it was him, and were totally shocked.
Бирақ Петрус дәрвазини қеқивәрди. Улар чиқип дәрвазини ечип, униң өзини көргәндә һәммәйлән һаң-таң болушти.
17 Peter held up his hand for them to be quiet, and then explained to them how the Lord had led him out of the prison. “Let James and the brothers know about this,” he told them, and then left to go somewhere else.
Петрус уларға үн чиқармаслиққа қол ишарити қилип, уларға Рәбниң өзини зиндандин қандақ елип чиққанлиғини ейтип бәрди. Андин кейин, у: — Бу хәвәрни Яқупқа вә қериндашларға йәткүзүп қоюңлар, — дәп, өзи у йәрдин башқа йәргә кәтти.
18 When daylight came the soldiers were totally confused as to what had happened to Peter.
Таң атқанда, қаравуллар Петрус зади немә болди дәп сарисимигә чүшти.
19 Herod had a thorough search made for him, but he couldn't be found. After interrogating the guards, Herod ordered that they should be executed. Then Herod left Judea and went to stay in Caesarea.
Һерод уни издәп униң из-деригини тапалмиғачқа, қаравулларни сорақ қилип, уларни өлүмгә мәһкүм қилишни буйруди. Бу иштин кейин, у Йәһудийәдин чүшүп Қәйсәрийә шәһиригә берип шу йәрдә турди.
20 Now Herod had become furious with the people of Tyre and Sidon. They sent a joint delegation to see him and managed to win Blastus, the king's personal assistant, over to their side. They pleaded for peace with Herod because they were dependent on the king's territory for food.
Әслидә Һерод [хан] билән Тур вә Зидондикиләр арисида қаттиқ җедәл бар еди. Һалбуки, Тур вә Зидондикиләр бирлишип, Һеродниң алдиға кәлди. Униң билән яришивелиш үчүн улар алди билән ханниң Биластус исимлиқ шәхсий ғоҗидарини өзлиригә яр-йөләк болушқа қайил қилған еди. Чүнки бу жуттикиләр ашлиқни ханниң илкидики җайлардин алатти.
21 When the day came for their appointment with the king, Herod put on his royal robes, sat on his throne, and gave a speech to them.
Бәлгүләнгән көрүшүш күнидә Һерод шаһанә тонлирини кийип, сорақ тәхтидә олтирип, уларға нутуқ сөзлиди.
22 The audience shouted in response, “This is the voice of a god, not that of a man!”
Аңлиған хәлиқ: — Бу адәмниң авази әмәс, бәлки бир илаһниң авазидур! — дәп вақирашти.
23 Immediately the angel of the Lord struck him down, because he did not give God the glory. He was consumed by worms and died.
Шуан Пәрвәрдигарниң бир пәриштиси ханни урди; чүнки у шан-шәрәпни Худаға беғишлимиди. Нәтиҗидә, у қурутқа йәм болуп өлди.
24 But the word of God spread, and more and more people believed.
Амма Худаниң сөз-калами давамлиқ бәрқ уруп кеңәйди.
25 Barnabas and Saul returned from Jerusalem once they had finished their mission, taking John Mark with them.
Барнабас билән Саул Йерусалимда сәдиқилирини тапшуруш хизмитини ада қилғандин кейин, Антакяға қайтип кәтти. Улар Маркус дәпму атилидиған Юһаннани биллә елип барди.
